[Zero Cool]

Kaluan kohë dhe vëllazëria e tyre kishtë marë tatëpjetën,ata ishin egërsuar me njëri tjatrin sa për inat të tyre oficeri ishte bërë akoma me “mik” me doktorin nd/mjek...të vinte për të peshtirë, i gjithë fshati ziente....për këtë miqësi të re të oficerit me të dashurin e gruas po kohët qenë të liga dhe kujt nuk ja mbante të fliste...fundi fundi ajo,e kishte plaçkën e saj dhe nuk i jepte llogari kërkujt, ajo shtoi dozën e vizitave tek mjeku edhe në qytet. te përdorte alibinë si e sëmurë...merte ilaçe aty...dhe n/mjeku i fshatit, ‘miku, si zakonisht i bënte “gjëlpërat” duke u futur në shtëpinë e saj sa herë të deshte pa kurrëfare ndrojtje..
Ndërsa i vëllai më anë tjetër po pëlciste, disa shokë të tij ja hidhnin anës e anës....për aktivitetin e të kunatës. Çdo njeri varet nga këmbët e tij u thoshte dhe e kalonte muhabetin gjetkë, por nga ana tjetër i plasi zemra nga inati...donte të vinte nderin në vënd e ti tregonte të vëllait qorr e miop të vërtetën po si e qysh se kishte konkretizuar akoma.
Gjithë burat e fshatit ishin në zbor ushtarak për pesëmëdhjetë ditë, bashkë me ta edhe nd/mjeku. Zborin e bënin një orë larg fshatit në një qëndër lokalitetit, ku ishin mbledhur nga gjithë fshatrat për reth, batalioni ishte reshtuar sipas kompanive nga ku do të fillonte stërvitja me trupa në teren malor.
Ishte një vapë e çmëndur, temperaturat shënonin 38 gradë, zboristët spekullonin të gjithë me stërvitjen dhe futeshin rrëzave apo në hien e pemëve, disa të tjerë ja mbathnin mshehurazi e laheshin në det....të gjithë ishin katandisur si ushtria e Haxhi Qamilit pa regull e disiplinë, oficerat përpiqeshin të mbanin këtë turmë të çmëndurish por më kot, e aqë më keq që kishin njohje me njëri tjatrin.
Kështu vazhduan ditët e zborit deri sa ndodhi çudia. ...se siç thotë populli kur i vjen ngordhja qënit përmjer në derë të xhamisë.
Nga një plasje granate gjat stërvitjes plagosen rëndë tre zborista.
Alarmohet komanda dhe urgjent kërkon që t’u jepet ndihma e shpejtë, kerkojnë me ngut doktorin e repartit ai s’gjëndej gjikundi, me njëherë me makinën e komandantit i nisën të plagosurit në spitalin e qytetit, ndër kohë e mer vesh korpusi dhe menjëherë mbritën oficerë madhorë për të ekspertuar ngajrjen...atje raportohet që doktori kishte dezertuar dhe në momentin e aksidentit nuk ju dha dot ndihma e parë të sëmurëve....!
Me njëherë shefi i shtabit te divizionit mer në telefon Prokurorin ushtarak dhe urdhëron arestimin e menjhershëm të doktorit që ka braktisë detyrën
Ndër ushtarët që u caktuan për ta arestuar me kërkesën dhe këmbënguljen e tij u caktua edhe ....babai i Kostaqit.
Me makinën e repartit urgjent shkuan të kërkonin doktorin në shtëpinë e tij,nuk e gjetën aty....!
Më erdhe në shteg o qën qëni ja do ma bësh mëmën ja do ta bëj...do të hedh trutë në erë bashkë me atë kuçkën që na turpëroi....!
U thotë shokëve e di unë ku është doktori....e mar me mënd dhe është e vetmja e sigurtëëëë !
Të tre zboristët që ishin djem të rinj edhe shoferi me ta hypën në mën.
Dritarja ishte gjysëm e hapur, dukej mirë doktori me të kunatën.
Zbritën dhe kërkoi nga shokët të shkonin ta kapnin në flagrancë...asnjëri nuk ishte dakort dhe hoqën b***ët mënjanë, duke sygjeruar të prisnin të mbaronte”gjëlpërat” me të sëmurën dhe pastaj ta arestonin....!
Babai i Kostaqit u egërsua dhe aty për aty pa pyetur shokët, i çmëndur plotësisht u tur drejt shtëpisë vëllait, kërceu mbi avllinë e oborit , ngjiti shkallët e jashtme të katit të dytë ku ishin “mëkatarët” qëlloi me shkelm derën dhe u fut brënda si i xhindosur....duke shtirë me automatik nga dritarja....mos luani se u vrava, asnjë lëvizje......maskarenj....po i bën “gjëlpërat”.....hëëëëë mos luani asnjë lëvizje se u hodha trutë në erë....!
Zamira, me duart ne mes të shalëve lakuriq siç ishte i ra të fikët….doktori kishte zënë fytyrën me dorë dhe filloi të qante si frikacak....me b***ën përjashta !
Çdo gjë ka një fund bërtiste pengmarësi, pengjeve...mos lëvizni se u vrava
Me njëherë sa u dëgjuan armët obori i shtëpisë dhe dhoma u mbush me ushtarakët që kishin ardhë të arestonin doktorin dezertor dhe qivaç....i gjithë fshati u alarmua dhe u qas aty, me gra e pleq e plaka e fëmijë.... se burat ishin në ditën e fundit të zborit...! Mbas disa orësh ata do të ishin aty.
Kostaqi dhe fëmijët e përjetuan gjithë skenën duke vrojtuar në majë të mënit....!
U lajmërua policia e cila mori me vete “krieminelët” por ndërkohë arestoi edhe babanë e Kostaqit të cilin më pas e dënuan me 12 vjet burg për teror dhe “përdhunim banese”!
Epilog
Po pyetët për Zamirën, ajo ka tani dy fëmijë dhe është në krah me burin e saj ish oficerin e marinës në emigracion.Jeton si zonjë e madhe, natyrisht “gjëlpërat’ e sëmundjes së pa shërueshme besoj se nuk i ndan ende !.
Ndërsa doktorin e ndau gruaja dhe mbasi një internimi reth pesë a gjashtë vjet, sot jeton në Itali keq për ibret të zotit.