[legenda]

nga adidu
------------



Ti dhe une...
---------------

Kur të njoha ty,
Gjithshka mu lag nën shi,
Kur të ndjeva ty rrënimi filloi,
Teksa i bindur në paprekshmëri,
Mendoja se një rrebesh kalimtar goditi jetën time.

Jeta ime?!

Një Sahara që përjeton madhështinë e rërës pa fund,
Tallazet e erës përqesh kur ka kohë të merret,
E në ditë të zakonshme i shfrytëzon për të kaluar rërën,
Nga një cep i horizontit në tjetrin,
E bindur në përjetësinë prej rëre,
Që ska qenie e gjallë që ja cënon.

Kur të njoha ty një shi i madh ra,
Në Saharanë e madhe pa fund nuk kishte më erë për tu tallur ,
Në Saharanë e madhe pa fund nuk kishte më erë për të lëvizur rërën,
Vetëm shi ,shi ,shi pa fund,
Që depërtonte thellë pa ndalim në zemër të rërës.

Të njoha tek ecje në shi mbi rërën time,
Mbi jetën time,
Me hapa gjurmëlënëse mbi shpirtin e lagur,
Pa erë që të zhvendoste rërën,
Pa erë që të mbulonte gjurmët.

Me zemër të ngrirë prisja shiun të pushonte,
E ti të lodheshe e të mos ecje më,
Me gjurmët plagëhapëse të jetërërës time që më mundonin,
Duke hyre thellë në damarët e tharë të shpirtit rënor.
Shi i marrë që mua më ujiste ngadalë drejt vdekjes,
Ndërsa ty të drobiti e flaku përplastas mbi trupin tim.

Jeta jote?!

Ecje pa fund në shkretëtira pa lënë asnjë gjurmë,
E pa u lodhur ecje ,ecje ecje për të lënë pak gjurmë,
Që fshiheshin pas teje nga era e tërbuar.
Kur u njohëm ne të dy, njohëm dhe shiun e pafund,
Që mua me mundoi dhe ty të lodhi.
Rera ime e lagur dhe e munduar u bë njësh me trupin tënd të lodhur,
Qe per here te pare la gjurme pas,
Qe per here te pare nuk kishte ere qe ti fshinte.
Aty ku u shtrive nuk ndjeve clodhje, por fundin e rruges tende,
Dhe… nuk nëme shiun, por reren time te lagur,
Të ndjerë e munduar po aq sa ty,


Ti re e lodhur mbi reren time te lagur,
Dhe… nuk kishe fuqi te shihje vepren tende,
Gjurmet e tua qe nuk do te shuhen perjetesisht ne ate madheshti boshe.
Une e shfrytezova dhe u talla me eren,ti e munde,
Ne shi u njohem ,ne shi mori vlere mundi yt dhe shkretetira ime pa fund.

Jeta jone ?!

Nga gjurmet qe ti le mbi reren time te lagur,
Shpertheu nje oaz me gjithe bukurine qe Zoti shperndau mbi toke,
Qe cdo qenie e gjalle shuan etjen nga rruga e gjate ne shkretetire.
Pervec nesh qe e krijuam dhe nuk arritem ta shijonim.

---------------------------------------------------------------

....zgjodhi vetem per JU,,,
pa e pyet autorin HIQQQ,ahaha...

Legenda