[Denim]

Nëse Jezusi është Biri i Perëndisë.

Nëse Krishti u ngjall, ne e dimë me siguri që Perëndia ekziston, si është Ai, dhe si mund ta njohim Atë personalisht. Gjithësia merr kuptim dhe qëllim, dhe është e mundur të përjetojmë Perëndinë e gjallë në ditët e sotme.

Nga ana tjetër, nëse Krishti nuk u ngjall nga të vdekurit, krishtërimi është vetëm një relike për në muze dhe asgjë tjetër. Nuk ka vlerë objektive. Megjithëse është një mendim i bukur, nuk ka kuptim të entuziazmohesh aq shumë për të. Martirët që shkuan duke kënduar në gropën e luanëve, dhe misionarët e sotëm që kanë dhënë jetën në Ekuador dhe Kongo duke iua çuar këtë mesazh të tjerëve, kanë qenë budallenj të shkretë të gënjyer.

Sulmi mbi krishtërimin nga armiqtë e tij është përqendruar më shpesh mbi ringjalljen sepse është parë qartë që kjo ngjarje është pika kyçe e çështjes. Një sulm mjaft i madh ishte ai i planifikuar në fillim të viteve '30 nga një jurist i ri anglez. Ai ishte i bindur që ringjallja ishte thjesht përrallë dhe fantazi. Duke e nuhatur se ky ishte guri i themelit i besimit të krishterë, ai vendosi t'i bënte botës një nder duke e demaskuar një herë e përgjithmonë këtë mashtrim dhe bestytni. Si jurist, ai ishte i bindur se i zotëronte aftësitë e domosdoshme për të shoshitur në mënyrë strikte çdo provë dhe për të mos pranuar si provë asgjë që nuk i plotësonte kriteret e ngushta të pranimit të tyre në sallat e gjyqit në ditët e sotme.

Megjithatë, ndërsa Frank Morrison-i po bënte kërkime, ndodhi diçka e jashtëzakonshme. Ky rast nuk ishte aq i lehtë sa i ishte dukur në fillim. Si rezultat, kapitulli i parë në librin e tij, Kush e lëvizi gurin? titullohet, "Libri që refuzoi të shkruhej." Në të përshkruhet se si, ndërsa shqyrtonte provat, ai u bind, kundër vullnetit të tij, për vërtetësinë e ringjalljes trupore të Krishtit.

Historia e vdekjes së Jezusit

Vdekja e Jezusit u bë me anë të ekzekutimit publik në kryq. Pushtetarët thanë se ishte për blasfemi. Jezusi tha se ishte për të paguar për mëkatet tona. Pasi e torturuan në mënyrë çnjerëzore, ia mbërthyen kyçet e duarve dhe këmbët në një kryq ku ai qëndroi i varur derisa vdiq më në fund nga mbytja e ngadaltë. Në brinjën e tij ushtarët futën një heshtë për të konfirmuar vdekjen.

Trupi i Jezusi u mbështoll pastaj me pëlhura të mbuluara me rreth 50 kg aroma në formë të lëngshme dhe ngjitëse dhe u vendos në një varr të gdhendur në shkëmb. Hyrja u sigurua me një gur 1 1/2- 2 ton që u rrokullis me leva. Për shkak se Jezusi kishte shpallur publikisht se do të ringjallej nga të vdekurit pas tri ditësh, te varri u vendos një skuadër ushtarësh të stërvitur romakë dhe hyrja e varrit u vulos duke e deklaruar atë pronë qeveritare.

Me gjithë këto, tri ditë më vonë trupi nuk ishte atje. Ishin vetëm pëlhurat në formën e trupit, por të zbrazura. Guri që më parë mbyllte varrin u gjend në një vend më të lartë, pak larg nga varri.

A ishte ringjallja e Jezusit thjesht një histori?

Shpjegimi më i hershëm që qarkulloi ishte që dishepujt e vodhën trupin! Tek Mateu 28:11-15, ne kemi të shënuar reagimin e krerëve të priftërinjve dhe pleqve kur rojat iu dhanë lajmin misterioz dhe që i tërboi se trupi nuk ishte më atje. Ata iu dhanë ushtarëve para dhe iu thanë atyre që të thoshin se dishepujt kishin ardhur natën dhe e kishin vjedhur trupin ndërsa ata po flinin. Kjo histori ishte aq e sajuar saqë Mateu s'mori as mundimin ta hidhte poshtë! Cili gjykatës në botë do të të besonte po të thoshe se kur ishe në gjumë ti e pe se fqinji yt hyri dhe të vodhi televizorin? Kush e di se ç'bëhet përreth kur është në gjumë? Dëshmi si kjo do të priteshin me të qeshura në çdo sallë gjyqi.

Për më tepër, këtu kemi edhe një pamundësi psikologjike dhe etike. Vjedhja e trupit të Krishtit është diçka krejt e huaj për karakterin e dishepujve dhe për atë që dimë për ta. Kjo do të thoshte që ata ishin përhapësit e një gënjeshtre të qëllimshme që ishte përgjegjëse për mashtrimin dhe vdekjen e mijëra vetëve. Është e pakonceptueshme që, edhe nëse disa nga dishepujt e kishin organizuar dhe kryer këtë vjedhje të mos u kishin treguar kurrë të tjerëve.

Secili nga dishepujt u përball me tortura dhe martirizim për shpalljet dhe besimin e tij. Njerëzit vdesin për diçka që besojnë se është e vërtetë, megjithëse ajo mund të jetë e rreme. Por njerëzit kurrë nuk vdesin për diçka që e dinë se është gënjeshtër. Nëse ka ndonjë vend ku njeriu tregon të vërtetën, ky është shtrati i vdekjes. Dhe nëse dishepujt e kishin vjedhur trupin, dhe Krishti ishte ende i vdekur, ne ende do ta kishim problemin e shpjegimit të shfaqjeve të Tij pas ringjalljes.

Një hipotezë e dytë është që autoritetet, Judeje ose Romake, e hoqën trupin që aty! Por pse? Duke qenë se kishin vënë roje te varri, cila do të ishte arsyeja për ta lëvizur trupin që aty? Gjithashtu, çfarë mund të thuhet për heshtjen e autoriteteve përballë predikimit të guximshëm të apostujve në lidhje me ringjalljen në Jerusalem? Udhëheqësit fetarë po zienin nga zemërimi, dhe bënë ç'ishte e mundur ta ndalonin përhapjen e mesazhit që Jezusi u ngjall nga të vdekurit. Ata i arrestuan Pjetrin dhe Gjonin dhe i rrahën e i kërcënuan për t'iu mbyllur gojën.

Por kishte një zgjidhje shumë të thjeshtë për problemin e tyre. Nëse do ta kishin trupin e Krishtit, ata mund ta kishin nxjerrë në rrugët e Jerusalemit. Me një lëvizje ata do ta kishin mbytur krishtërimin që në djep. Fakti që ata nuk e bënë këtë dëshmon qartë se ata nuk e kishin trupin.

Një teori tjetër e preferuar është që gratë, të shpërqendruara nga hidhërimi, ngatërruan rrugën në gjysmerrësirën e mëngjesit dhe shkuan tek një varr tjetër. Nga hidhërimi ato menduan se Krishti ishte ringjallur sepse varri ishte bosh. Megjithatë, kjo teori, rrëzohet para të njëjtit fakt që rrëzoi edhe të parën. Nëse gratë shkuan tek varri i gabuar, pse krerët e priftërinjve dhe armiqtë e tjerë të besimit nuk shkuan tek varri i duhur të nxirrnin trupin? Për më tepër, është e paimagjinueshme që Pjetri dhe Gjoni të bënin të njëjtin gabim, dhe patjetër Jozefi i Arimatesë, pronari i varrit, do ta kishte zgjidhur këtë problem. Përveç kësaj, duhet të kujtojmë se ky ishte një vend privat varrimi, jo një varrezë publike. Nuk kishte varr tjetër afër që të mund t'i ngatërronte.

Teoria e alivanosjes është një teori tjetër në përpjekje për të shpjeguar varrin bosh. Sipas kësaj teorie, Krishti nuk vdiq me të vërtetë. Ai u raportua gabimisht si i vdekur, por vetëm i kishte rënë të fikët nga lodhja e madhe, dhimbja dhe humbja e gjakut. Kur e vendosën në freskinë e varrit, Ai u përmend. Ai doli nga varri dhe iu shfaq dishepujve të Tij, të cilët gabimisht menduan se ishte ngjallur nga të vdekurit.

Kjo është një teori e kohëve moderne. Për herë të parë doli në fund të shekullit të tetëmbëdhjetë. Është domethënëse që asnjë sugjerim i tillë nuk ka ardhur nga lashtësia me gjithë sulmet e ashpra që janë bërë kundër krishtërimit. Të gjitha dokumentet e hershme e theksojnë qartë vdekjen e Jezusit.

Por le të supozojmë për një moment që Krishti u varros i gjallë, thjesht në gjendje të fikëti. A mund të besojmë se Ai mbijetoi në një varr të lagësht pa ushqim dhe pa ujë dhe pa çfarëdolloj kujdesi? A do të kishte patur fuqinë e duhur të çlirohej nga rrobat e varrimit, të largonte gurin e rëndë nga hyrja e varrit, t'iu ikte rojeve romake dhe të ecte për milje të tëra me këmbët e shpuara me gozhdë? Kjo histori është më e vështirë të besohet sesa vetë ringjallja.

Edhe kritiku gjerman David Strauss, në asnjë mënyrë nuk e beson ringjalljen, e hodhi poshtë këtë ide si të pabesueshme. Ai tha:

Është e pamundur që dikush që sapo kishte dalë nga varri gjysmë i vdekur, që zvarritej në gjendje të mjerueshme, që kishte nevojë për ndihmë mjekësore, për t'iu lidhur plagët, për inkurajim dhe përkujdesje, dhe që vuante, të mund t'iu kishte lënë dishepujve përshtypjen që Ai ishte fitimtar mbi vdekjen dhe varrin; që Ai ishte Princi i Jetës.
Së fundi, nëse kjo teori qëndron, Krishti Vetë do të dilte gënjeshtar. Dishepujt e Tij besuan dhe predikuan që Ai ishte i vdekur por u ringjall. Jezusi nuk bëri asgjë për ta hedhur poshtë këtë besim, përkundrazi, e inkurajoi.

E vetmja teori që e shpjegon në mënyrë të kënaqshme varrin bosh është ringjallja e Jezu Krishtit nga të vdekurit.

Çfarë kuptimi ka për ju ringjallja e Jezusit

Nëse Jezus Krishti u ngjall nga të vdekurit, duke provuar që Ai është Perëndia, Ai është i gjallë sot. Ai është i gatshëm jo thjesht të adhurohet . Ai është i gatshëm që të njihet dhe të vijë në jetën tonë. Jezusi tha, "Ja, unë qëndroj tek dera [e zemrës tënde] dhe trokas; nëse ndokush e dëgjon zërin tim dhe e hap derën, unë do të hyj tek ai" (Zbulesa 3:20).

Carl Gustav Jung tha, "Neuroza qëndrore e kohës sonë është zbrazëtia." Të gjithë ne kemi një dëshirë të madhe që jetët tona të kenë kuptim dhe thellësi. Jezusi na ofron një jetë më me kuptim dhe bollëk, e cila vjen nga një marrëdhënie me Të. Jezusi tha, "Unë erdha që ata të kenë jetë, dhe ta kenë atë me bollëk" (Gjoni 10:10).

Për shkak se Jezusi vdiq në kryq, duke marrë mbi vete gjithë mëkatin e njerëzimit, Ai tani na ofron falje, pranim dhe një marrëdhënie të mirëfilltë me Të.

Që tani ti mund ta ftosh Jezu Krishtin në jetën tënde. Ti mund t'i thuash Atij diçka të tillë, "Jezus, falemnderit që vdiqe në kryq for mëkatet e mia. Të lutem më fal dhe eja në jetën time që tani. Falemnderit që më ke dhënë një marrëdhënie me Ty."