[Zero Cool]

“Shqipëri i thonë gjithë atij vendi tek rrinë shqiptarët” (Sami Frashëri)


Pas deklarimit të pavarësimit nga Serbia, rryma e vjetër titiste, filosllave, e përkrahur fuqishëm nga vende dhe qarqe të njohura kundërshqiptare, ka marrë hyxhym kundër flamurit, kundër gjuhës dhe kundër çdo gjëje shqiptare. Dikur të veshur me petkun ideologjik të titizmit dhe patriotizmit jugosllav, ndërsa sot me petkun ideologjik të “solanomisë” dhe patriotizmit evropian, ky soj i “shqiptarëve” po përpiqen të na bindin se copëtimi i Shqipërisë dhe i kombit shqiptar është i përfunduar dhe i përjetshëm!? Shqiptarët e krahinës shqiptare të Kosovës tashmë, sipas tyre, janë “kosovarë”, gjuha e
tyre është “gegërishtja”, ndërsa “flamuri” i tyre është lecka e propozuar nga plani i Atisarit dhe e miratuar nga klasa politike kozmopolite dhe kombmohuese e Kosovës. Gjithmonë sipas tyre, Kosova dhe “kosovarët” tashmë janë vend dhe popull më vete!? Me vendin dhe shtetin e tyre, Shqipërinë, mund të kenë vetëm marrëdhënie të fqinjësisë, njësoj si me Serbinë, si me Malin e Zi dhe si me “Maqedonië”!? Madje, ndaj Serbisë dhe Malit të Zi, Kosova duhet të jetë më e hapur se ndaj vendit të saj AMË, Shqipërisë! Pastaj, në Kosovë secili mund të jetë dhe është ai që është (serb, malazez, rom, turk, hashkali, egjiptian, etj.), vetëm shqiptari nuk mund të jetë SHQIPTAR, por duhet të bëhet “kosovar”!? Secila nga këto pakica mundet dhe do ta përdor lirshëm flamurin e saj, përveç shumicës, shqiptarëve (95% e popullit të Kosovës), të cilët duhet “doemos” të heqin dorë nga flamuri i tyre dhe ta përvetësojnë si të vetin “flamurin” (leckën) e Atisarit!? Ky përfundim doli edhe nga një debat në RTK-në kundërshqiptare nga sahanlëpirsit e tipit Kelmendi, Matoshi e Spahiu.

Ndërsa filozofi i shkretë, Kullashi, tha se “flamuri i ri ishte bërë me plebishit”!? Nëse u besojmë shpjegimeve që japin fjalorët për fjalën “plebishit”, del se Kullashi ka gënjyer… Plebishit, sipas fjalorit, do të thotë “votim i përgjithshëm për një çështje politike me rëndësi të veçantë; referendum: plebishit popullor”. Për leckën-flamur, more zoti filozof, jo që nuk ka pasur votim të përgjithshëm, referendum, por për të nuk është votuar as në Kuvendin e Kosovës!! Sikur nuk është votuar as për planin dhe kushtetutën e Atisarit. Mbase ke qenë larg, në Paris, e s’e ke marrë vesh!

Propagandë dhe dhunë e shfrenuar institucionale dhe mediale ndaj identitetit shqiptar

Këta kalemxhinj të paguar mirë nga qarqe, fonde dhe shtete kundërshqiptare kanë në dorën e tyre dhe i kontrollojnë plotësisht edhe mediat e shkruara dhe ato elektronike. Soji dhe sorollopi i tyre ishin të lirë dhe të paguar mirë edhe në kohën e pushtimit. Pena e tyre villte helm e vrer kundër përpjekjeve kombëtare për ruajtjen e identitetit gjuhësor, kulturor e kombëtar dhe kundër përpjekjeve për çlirimin e tokave të pushtuara të Shqipërisë nga Serbia, Maqedonia dhe Mali i Zi. Kjo bandë mercenarësh dhe soji i tyre atëherë përpiqeshin dhe angazhoheshin për krijimin e kombit “jugosllav”. Eksperimenti i tillë u kushtoi popujve jo serbë të Jugosllavisë qindra mijëra viktima dhe shkatërrime kolosale. Fitorja e kombit shqiptar ndaj forcave pushtuese serbe në Kosovë i frikësoi dhe i luhati përkohësisht këto forca, që vepronin si kolonë e pestë brenda kombit shqiptar. Mirëpo, kalimi i disa drejtuesve të Luftës Antipushtuese Çlirimtare të UÇK-së në anën e tyre u dha zemër dhe forcë këtyre bastardëve të gjuhës dhe të kombit shqiptar. Shpalosja e leckës së Atisarit në kullën e Komandantit Legjendar, Adem Jashari, nuk ishte vetëm fyerje dhe provokim i pashembullt për KULLËN e Jasharajve dhe për KULLËN shqiptare, por ishte edhe një shenjë dhe dritë e gjelbërt për forcat kundërshqiptare në Kosovë e më gjerë në trojet shqiptare.

“Ai që s’do kombin e mëmdhenë e tij është tradhtar e i lig; i tilli s’mund të quhet njeri. Shqiptarët më tepër se çdo komb duan dhe e nderojnë kombin e mëmdhenë e tyre. Shqiptari i vërtetë vritet për kombin e tij dhe s’mund kurrë të duroj e të dëgjoj njeri t’i shaj shqiptarinë” shkruante i madhi Sami Frashëri. Sot, njëqind e nëntëmbdhjetë vjet pas botimit të veprës madhore të S. Frashërit, “Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e çdo të bëhet”, sot, gati nëntë vjet pas çlirimit të krahinës më të madhe shqiptare të pushtuar, Kosovës, jetojnë ca matoshër, ca kelmendër, ca spahinj e ca politikanër, të cilët, me moton “grusht bashkuar”, kanë marrë përsipër zhbërjen e shqiptarisë në Kosovën e mbetur pas copëtimit dhe ndarjes së tokave të pushtuara të Shqipërisë midis Serbisë, “Maqedonisë” dhe Malit të Zi. Veprimtaria e kalemxhinjve të paguar mirë dhe e politikanëve të dalur nga shkolla titisto-kolaboracioniste nuk i habit shqiptarët. Ajo që ka ngjallur habi dhe shqetësim është nënshtrimi dhe bashkimi me shkollën titisto-kolaboracioniste i disa figurave të dalura nga shkolla e qëndresës dhe e luftës kundërpushtuese!! Të parët janë betuar e stërbetuar para padronëve të vjetër e të rinj për zhbërjen e qenies shqiptare në Kosovë, ndërsa të dytët ishin betuar e stërbetuar për çlirimin dhe bashkimin e tokave të pushtuara të Shqipërisë!! Populli shqiptar i Kosovës dhe i gjithë Shqipërisë nuk mund ta besonte kurrë se pas Luftës së UÇK-së, pas gjithë atyre përpjekjeve, flijimeve dhe pas atij gjenocidi e holokausti serb do të përpiqej dikush t’ia ndërronte flamurin dhe përkatësinë kombëtare!?
Klasa politike dhe institucionale atisariane, media e shkruar dhe ajo elektronike, si dhe një pjesë e inteligjencies në Kosovë po prodhojnë dhe ushtrojnë dhunë të pashembullt institucionale, mediale, politike, psikologjike dhe shpirtërore ndaj popullit shqiptar. Nuk po lënë formë as mjet pa përdorur për ta detyruar këtë pjesë të popullit shqiptar të heq dorë nga identiteti i tij kombëtar, gjuhësor, kulturor, shpirtëror, etj., në një kohë që të gjitha pakicave në Kosovë u njihet e drejta, madje janë paraparë garanci kushtetuese, ligjore, administrative, politike, financiare, etj., për mbrojtjen dhe fuqizimin e identitetit të tyre!!
Askush nuk ia ndalon Matoshit, Kelmendit, Spahiut dhe sojit të tyre, por as atyre që kanë tradhtuar bindjet dhe shpirtin e tyre shqiptar, të deklarohen francezë, italianë, evgjitë, romë, “kosovarë” ose “jugosllavë”, e çka të duan, sepse kombi shqiptar nuk mbetet keq pa ta, por duhet t’u ndalohet të ushtrojnë dhunë mediatike, politike dhe institucionale ndaj popullit shqiptar. Këtë e ndalojnë edhe të gjitha dokumentet dhe aktet ndërkombëtare, të cilat është zotuar t’i respektojë “paria” e Kosovës. As ata, dhe askush në botë nuk ka të drejtë ta përdor gazetën, televizionin, institucionin shtetëror, arsimor a politikë për t’ia mohuar të drejtën një populli dhe për t’ia dhunuar dhe nëpërkëmbur identitetin e tij gjuhësor, kulturor dhe kombëtar. Po të bëhej një fushatë dhe dhunë e përmasave shumëherë më të vogla se kjo ndaj pakicës serbe, ndaj gjuhës, flamurit dhe kulturës së saj, do të bëheshin fletëparaqitje dhe ndjekje penale, do të dënoheshin autorët dhe të mbylleshin mediat me arsyetimin “e nxitjes së urrejtjes kombëtare”, etj. Edhe përpjekjet dhe dhuna për spastrimin shpirtëror, kulturor dhe gjuhësor të popullit shqiptar në Kosovë duhet të denoncohen, të ndiqen penalisht dhe të dënohen e të ndalohen. Barra kryesore për mbrojtjen e shqiptarëve jashtë kufijve të shtetit shqiptar bie mbi Tiranën zyrtare, e cila për këtë detyrohet edhe nga Kushtetuta. Kjo fushatë dhe dhunë e shfrenuar ndaj shqiptarisë duhet të denoncohet edhe në gjykatat ndërkombëtare.