POEZI NGA GURI SYLAJ
Haperoj mbi krahet e kohes
ngritje e renje deri ne pa mbarim
harlisem ne mes lindjes e vdekjes
qe nga fillimi deri ne amshim
Ditet e netet nderrohen
me shpesh se stinet ne mot
here grindem me vetevten
here me te tjeret
dhe von e kuptoj se e kam bere kot
Lakohem si plepi ne breg te lumit
ne mes epshit e nderit-ne fjale
rrumbullaksohem brenda vargut tim
hyrja ishte e lehte por veshtire me dal
Puthem e shperputhem me veteveten
behem duq per te hy ne varg
te behem krah me te tjeret
por ata me kan ike paksa larg
Lazdrohem si femij pa prind
lozonjar vetem deri ne VIJE
matane eshte Nena
qe kurr nuk me mori ne preher
as kurr-kurr nuk me dha gji
As zgjuet as ne gjum enderroj
zjarrin e nje dashurije te re
cdo lindje e diellit linde shpresen
se e sotmja do te jete per ne.
Guri Sylaj
__________________
Shqiptaret,nese deshirojn qe te tjeret ti njohin, ata, duhet t'a njohin ,realisht,veteveten.
|