Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Tefsir-(komentim suresh)

valiii · 15-03-07, 21:37

Pabesimtarët mbesin të hutuar e të nemitur dhe sikur pyesin: Ku mbeti drejtësia dhe mëshira e Allahut; përse ne të mbesim përgjithmonë në këtë dënim? Por ja që përgjigjja e Allahu nuk vonon por pason menjëherë nga drejtësia e Tij absolute me të cilën e ka mbushur tërë këtë ekzistencë. Allahu si kundërpërgjigje ndaj tyre thotë:

إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا. وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا. وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا

27. Ata ishin që nuk pritnin se do të japin llogari.

28. dhe argumentet Tona i përgënjeshtruan me këmbëngulje.

29. ndërsa Ne çdo send e kemi ruajtur me shkrim të saktë.

Do të thotë, ky është një dënim dhe ndëshkim vërtet meritor për ta, sepse pas të gjitha atyre argumenteve (librave) që i shpalli Allahu xh.sh., dhe pas të gjithë atyre pejgamberëve që ua tërhoqën vërejtjen për këtë dënim të madh, këta megjithatë insistuan në mosbesimin e tyre. Nuk besuan në fjalët e të dërguarve për ringjalljen, madje edhe talleshin me ta.

A nuk u dëftoi Allahu xh.sh. shumë prej argumenteve të Tij në këtë ekzistencë, kur thotë:

“Ne do t’ua mundësojmë atyre (mohuesve) që të sodisin argumentet tona në horizonte (të hapësirave qiellore), po edhe në vetveten e tyre, derisa t’u bëhet e qartë se ky (Kur’an) është i vërtetë (dhe i zbritur nga i Gjithëfuqishmi)” (Fussilet, 53)

Është shumë e vërtetë se pabesimtarët, para vetes patën argumente të qarta, por mohuan dhe përgënjeshtruan me vetëdije të plotë. Mirëpo llogaria e tyre nuk u doli e saktë. Ata menduan se është vetëm jeta dhe kënaqësia e kësaj bote dhe se nuk do të ketë ringjallje e as llogari për të bëmat e tyre në këtë botë. Andaj, sa keq do të çuditen kur nesër para Allahut xh.sh. do t’u paraqiten atyre këto vepra të shëmtuara.

Ata natyrisht do të përpiqen të mohojnë ato vepra, por është e pamundur. Çdo imtësi është shënuar në atë “pllakë-procesor”, dhe askujt nuk i bëhet e padrejta.

Përcjellës besnikë të këtyre veprave ishin melekët e ngarkuar, për të cilët Allahu xh.sh. thotë:

“Kurse mbi ju vigjëlojnë përcjellësit. Janë shkrues të ndershëm tek Allahu. Ata e dinë se çfarë punoni”. (El-Infitar, 10-12)

Pastaj ajetet:

“Secilit njeri ia kemi varur në qafë fluturaken (shënimin për veprimin) e tij, e në Ditën e Gjykimit Ne do t’i prezantojmë atij libër të hapur: “Lexo librin tënd, mjafton të jesh sot llogaritës i vetvetes”. (Isra’ë, 13-14).

dhe: “Vërtet, Ne i ngjallim të vdekurit, i shënojmë veprat (e tyre të bëra) si dhe gjurmët e tyre, dhe çdo gjë e kemi regjistruar në Librin e ruajtur (Levhi Mahfudh)”. (Jasin, 12).

Pabesimtarët, po edhe besimtarët, në Ditën e Llogarisë do të habiten nga saktësia e paparë e këtyre shënimeve. Ndodh që njeriu gjatë jetës së tij të ketë bërë ndonjë vepër, qoftë të mirë, qoftë të keqe, dhe ta ketë harruar, sepse nuk i ka kushtuar ndonjë rëndësi të veçantë, por ja që tash vjen momenti dhe e sheh atë vepër të tij:

“Dhe vihet libri (i veprave), e i sheh mëkatarët të frikësuar nga shënimet që janë në të, dhe thonë: “Të mjerët ne, ç’është puna e këtij libri që nuk ka lënë as (mëkat) të vogël e as të madh pa e përfshirë?” dhe atë që vepruan, e gjejnë të gatshme – të pranishme, e Zoti yt nuk i bën padrejt askujt. (El-Kehf, 49)

pastaj:

“E kush punoi ndonjë të mirë, që peshon sa grima, atë do ta gjejë, dhe kush punoi ndonjë të keqe, që peshon sa grima, atë do ta gjejë”. (Ez-Zelzele, 7-8)

Ne si besimtarë që jetojmë në këta shekuj të lulëzimit të shkencës kompjuterike e të teknologjisë moderne, mbase edhe nuk çuditemi aq kur shohim se si sot me anë të pllakave kompjuterike nga platina, mikroprocesorëve të vegjël, videokamerave të ndryshme digjitale dhe arkivave filmike etj., ka mundësi që shënimet nga njerëzit të ruhen me shekuj e shekuj. Paramendoni se edhe sa e sa zbulime do të bëhen në këtë fushë në vitet dhe shekujt që do të pasojnë (deri në momentin që Allahu urdhëron që kjo gjithësi të shkatërrohet), andaj si mund të çuditemi për saktësinë e shënimeve të Allahut xh.sh. – Krijuesit tonë !

. فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا
30. “E ju pra, vuani, se Ne nuk do t’ju shtojmë tjetër veçse vuajtje”.

S’ka dyshim se ky ajet është një nga ajetet më të ashpra kuranore kundër pabesimtarëve.

Transmetohet nga Abdullah ibn Umeri të ketë thënë: “Nuk ka zbritur për banorët e Xhehennemit ajet më i ashpër se ky”.

Dhe vërtet ky është një realitet i hidhur. Përjetimi i këtyre ndëshkimeve është tmerri e ndëshkimi më i madh, sepse Allahu xh.sh., të tillët nuk i shikon me mëshirën e Vet, por mbi ta derdh tërë pezmin dhe hidhërimin e Tij, ngase gjatë jetës në këtë botë, ata pasuan intrigat e shejtanit, duke menduar se kjo botë është e tëra, dhe se nuk do të ketë ballafaqim me ringjalljen e as me veprat e tyre të liga.

Të zhytur në këto mundime e ndytësi, Allahu xh.sh. ua shton edhe më ndëshkimin dhe ndytësinë, kur thotë:

“Ndytësisë së tyre u shton ndytësi”. (Et-Tevbe, 125).

15-03-07, 21:37	#14
valiii Anëtarësuar: 24-12-06 Postime: 3,777	Komentimi i Kaptines “En-Nebe’ë” -vazhdim Pabesimtarët mbesin të hutuar e të nemitur dhe sikur pyesin: Ku mbeti drejtësia dhe mëshira e Allahut; përse ne të mbesim përgjithmonë në këtë dënim? Por ja që përgjigjja e Allahu nuk vonon por pason menjëherë nga drejtësia e Tij absolute me të cilën e ka mbushur tërë këtë ekzistencë. Allahu si kundërpërgjigje ndaj tyre thotë: إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا. وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا. وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا 27. Ata ishin që nuk pritnin se do të japin llogari. 28. dhe argumentet Tona i përgënjeshtruan me këmbëngulje. 29. ndërsa Ne çdo send e kemi ruajtur me shkrim të saktë. Do të thotë, ky është një dënim dhe ndëshkim vërtet meritor për ta, sepse pas të gjitha atyre argumenteve (librave) që i shpalli Allahu xh.sh., dhe pas të gjithë atyre pejgamberëve që ua tërhoqën vërejtjen për këtë dënim të madh, këta megjithatë insistuan në mosbesimin e tyre. Nuk besuan në fjalët e të dërguarve për ringjalljen, madje edhe talleshin me ta. A nuk u dëftoi Allahu xh.sh. shumë prej argumenteve të Tij në këtë ekzistencë, kur thotë: “Ne do t’ua mundësojmë atyre (mohuesve) që të sodisin argumentet tona në horizonte (të hapësirave qiellore), po edhe në vetveten e tyre, derisa t’u bëhet e qartë se ky (Kur’an) është i vërtetë (dhe i zbritur nga i Gjithëfuqishmi)” (Fussilet, 53) Është shumë e vërtetë se pabesimtarët, para vetes patën argumente të qarta, por mohuan dhe përgënjeshtruan me vetëdije të plotë. Mirëpo llogaria e tyre nuk u doli e saktë. Ata menduan se është vetëm jeta dhe kënaqësia e kësaj bote dhe se nuk do të ketë ringjallje e as llogari për të bëmat e tyre në këtë botë. Andaj, sa keq do të çuditen kur nesër para Allahut xh.sh. do t’u paraqiten atyre këto vepra të shëmtuara. Ata natyrisht do të përpiqen të mohojnë ato vepra, por është e pamundur. Çdo imtësi është shënuar në atë “pllakë-procesor”, dhe askujt nuk i bëhet e padrejta. Përcjellës besnikë të këtyre veprave ishin melekët e ngarkuar, për të cilët Allahu xh.sh. thotë: “Kurse mbi ju vigjëlojnë përcjellësit. Janë shkrues të ndershëm tek Allahu. Ata e dinë se çfarë punoni”. (El-Infitar, 10-12) Pastaj ajetet: “Secilit njeri ia kemi varur në qafë fluturaken (shënimin për veprimin) e tij, e në Ditën e Gjykimit Ne do t’i prezantojmë atij libër të hapur: “Lexo librin tënd, mjafton të jesh sot llogaritës i vetvetes”. (Isra’ë, 13-14). dhe: “Vërtet, Ne i ngjallim të vdekurit, i shënojmë veprat (e tyre të bëra) si dhe gjurmët e tyre, dhe çdo gjë e kemi regjistruar në Librin e ruajtur (Levhi Mahfudh)”. (Jasin, 12). Pabesimtarët, po edhe besimtarët, në Ditën e Llogarisë do të habiten nga saktësia e paparë e këtyre shënimeve. Ndodh që njeriu gjatë jetës së tij të ketë bërë ndonjë vepër, qoftë të mirë, qoftë të keqe, dhe ta ketë harruar, sepse nuk i ka kushtuar ndonjë rëndësi të veçantë, por ja që tash vjen momenti dhe e sheh atë vepër të tij: “Dhe vihet libri (i veprave), e i sheh mëkatarët të frikësuar nga shënimet që janë në të, dhe thonë: “Të mjerët ne, ç’është puna e këtij libri që nuk ka lënë as (mëkat) të vogël e as të madh pa e përfshirë?” dhe atë që vepruan, e gjejnë të gatshme – të pranishme, e Zoti yt nuk i bën padrejt askujt. (El-Kehf, 49) pastaj: “E kush punoi ndonjë të mirë, që peshon sa grima, atë do ta gjejë, dhe kush punoi ndonjë të keqe, që peshon sa grima, atë do ta gjejë”. (Ez-Zelzele, 7-8) Ne si besimtarë që jetojmë në këta shekuj të lulëzimit të shkencës kompjuterike e të teknologjisë moderne, mbase edhe nuk çuditemi aq kur shohim se si sot me anë të pllakave kompjuterike nga platina, mikroprocesorëve të vegjël, videokamerave të ndryshme digjitale dhe arkivave filmike etj., ka mundësi që shënimet nga njerëzit të ruhen me shekuj e shekuj. Paramendoni se edhe sa e sa zbulime do të bëhen në këtë fushë në vitet dhe shekujt që do të pasojnë (deri në momentin që Allahu urdhëron që kjo gjithësi të shkatërrohet), andaj si mund të çuditemi për saktësinë e shënimeve të Allahut xh.sh. – Krijuesit tonë ! . فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا 30. “E ju pra, vuani, se Ne nuk do t’ju shtojmë tjetër veçse vuajtje”. S’ka dyshim se ky ajet është një nga ajetet më të ashpra kuranore kundër pabesimtarëve. Transmetohet nga Abdullah ibn Umeri të ketë thënë: “Nuk ka zbritur për banorët e Xhehennemit ajet më i ashpër se ky”. Dhe vërtet ky është një realitet i hidhur. Përjetimi i këtyre ndëshkimeve është tmerri e ndëshkimi më i madh, sepse Allahu xh.sh., të tillët nuk i shikon me mëshirën e Vet, por mbi ta derdh tërë pezmin dhe hidhërimin e Tij, ngase gjatë jetës në këtë botë, ata pasuan intrigat e shejtanit, duke menduar se kjo botë është e tëra, dhe se nuk do të ketë ballafaqim me ringjalljen e as me veprat e tyre të liga. Të zhytur në këto mundime e ndytësi, Allahu xh.sh. ua shton edhe më ndëshkimin dhe ndytësinë, kur thotë: “Ndytësisë së tyre u shton ndytësi”. (Et-Tevbe, 125).