[4peace]

***


Mexhid YVEJSI, Gjakovë
100 vjetori i Nënë Terezës

FORMALIZMI, HUMANIZMI DHE SERVILIZMI

100 vjetori i Nënë Terezës, kryengjarja e këtij viti
Ky vit, për Shqipërinë dhe shqiptarët, do të jetë viti i Nënë Terezës.

Kryeministri Berisha

“…Ka kaq shumë njerëz në botë që vdesin prej urisë, por akoma më shumë ka njerëz që vdesin nga mungesa e dashurisë”

-Nëna Tereze

“Ju them këtë që askush të mos ju gënjejë
me fjalë joshëse. “-

Bibla, Kolosianëve, 2:4

Gonxhe Bojaxhiu, Nëna Tereze, (1910 – 1997), murgesha katolike, ka marrë pothuajse të gjitha mirënjohjet më të larta ndërkombëtare, deri edhe Shpërblimin Nobel për Paqe.
Shpërblimin Nobel për Paqe ajo e mori me 10 dhjetor 1979, prej duarve të kryetarit të Komisionit Nobel, dr. John Sannes-it, në Oslo, në pranin e mbretit të Norvegjisë, Ollavit V, të shumë ministrave, diplomatëve, të shumë personaliteteve fetare – kulturore nga e tërë bota. Qe ky kurorëzim më i lartë botëror për Nënë Terezen.
Pas pranimit të Shpërblimit Nobel për Paqe, Nëna Tereze u bë e famëshme në përmasa botërore- ndërkombëtare, kurse për shqiptarët u bë krenari kombëtare…!



Formalizmi


Në mënyrë formale, që nuk është aspak reale, personaliteti i Nënë Terezës, tek një pjesë e shqiptarët, sidomos pas vdekjes (1997), u shëndrrue në kult. Ajo tani nuk admirohet por adhurohet! Adhurohet, në veçanti, nga disa politikuaj, disa intelektuaj, nga shumë shkrimtarë, gazetarë, poetë, prozatorë, aktorë, piktorë, këngëtarë, kompozitorë, ajo atyre u shërben si një burim frymëzimi, si një model për prototip të personazhit që përmban tipare eksluzive të humanizmit.
“Kjo figurë e madhe e artit të humanizmit” gjeti një trajtim të denjë artistik në shkrimet shqipe. Për personalitetin e Nënës Tereze, në poezi e prozë, pikturë e skulpturë, zgjidhen fjalët më të ëmbëla, më joshëse, kinse për të shprehur e dëshmuar dashurinë për Nënën Tereze, të cilën e quajnë: Figurë e madhe e artit të humanizmit, humanistja
shqiptare më e njohura e në fytyrë të tokës, nëna e gjithë botës…!
Kulmi i formalizmit arriti në vitin 2010, sepse ky vit, siç u cilësua, për Shqipërinë dhe shqiptarët, do të jetë viti i Nënë Terezës. 100 vjetori i Nënë Terezës, do të jetë kryengjarja e këtij viti…
Fjalët e ëmbëla, joshëse për humanizmin e Nënës Tereze, nuk i përshtatën asaj, ato nuk janë reale, janë sa për sy e faqe, nuk janë normale, por vetëm formale…
Pse? Sepse, siç shkruan në Bibël:
“Ju them këte që askush të mos ju gënjejë me fjalë joshëse”.
(Bibla, Kolosianëve, 2:4).

Së pari mësoni kuptimin e asaj që do të flisni, pastaj flisni, do të thoshte Epikteri.

Humanizmi


Në fillim, ç’është humanizmi?
Humanizmi është ajo pikëpamje për jetën që përqëndrohet në mundësit dhe arritjet e njerëzimit. Humanizmi modern hedh poshtë besimin tradicional te një Zot individual dhe ngrehë lart besimin te natyra njerëzore.
Fjala “humanist” u krijua në Evropë gjatë Rilindjes, nga shek. XIV deri në shek. XVI. Në këtë kohë u hodhën rrënjët e humanizmit shekullar modern.
Humanistët mendojnë se kemi vetëm një jetë, prandaj është e rëndësishme që ajo të jetë sa më e mirë. Humanizmi bazohet në agnosticizëm dhe ateizëm.
Humanistët e shohin arsyen njerëzore si forcë udhëheqëse në jetë. Ata janë shekullar, kërkojnë të çlirojnë shoqërinë prej besimeve fetare, që, sipas tyre, pengojnë përparimin shoqëror.
Humanistët janë materialistë dhe nuk besojnë në një jetë, botë, spirituale, në qëndrimin ndaj njohjes janë empiristë dhe mendojnë se njohja vjen përmes shqisave.
Ndryshe prej të krishterëve, humanistët nuk i japin vlerë të veçant të pasurit të një besimi, të qenit të përulur, bindjes ndaj porosive të Zotit ose praktikimit të vetësakrificës. Morali humanist është kod i sjelljes të njerëzve që është ndërtuar prej qenieve njerëzore për përfitime njerëzore. (Një hyrje tek idetë, faqe:104-105) Nga Linda Smith dhe William Raeper, Oxford, 1991.


Servilizmi


Për ata politikuaj, intelektuaj, shkrimtarë, gazetarë, poetë, prozatorë, aktorë, piktorë, këngëtarë, kompozitorë…, duke qenë ateistë, flasin, shkruajnë, këndojnë, pikturojnë vetëm për përfitime njerëzore, ndërsa shpirtin e kanë gropë, por krenohen me “humanisten shqiptare më të njohur në botë”.
Nga formalizmi, humanizmi kalojnë në servilizëm. Pse, sepse, përveç tjerash, ata mendojnë se janë dikushi e po bëjnë diçka! Në të vërtetë nuk bëjnë asgjë, vetëm se gënjejnë vetveten! Në Bibël shkruan:
“Po mendoi ndokush se është diçka – a nuk është asgjë – ai gënjen vetveten. Secili le ta shqyrtojë vetë veprën e vet e atëherë, po gjeti arsye për mburrje, le të jenë në krahasim me vetvete – e jo me të tjerë.” (Bibla, Galatasve, 6:3-4).
A nuk është e servilizëm që ateistët të flasin, shkruajnë, këndojnë, pikturojnë vetëm për përfitime njerëzore, pra, të përfitojnë nga diçka që nuk besojnë? A është e arsyeshme që ateistët të shkruajnë për atë që nuk e njohin? A nuk është e servilizëm që ateistët, me shpirtin si gropë, të mburren e krenohen me Nënën Tereze, “humanisten shqiptare më të njohur në botë?” Mendoj, se këtu, përveç servilizmit, ka vend shpifja! Shpifja është mëkat, siç janë mëkate mburrja e krenarija, sikurse thotë shkrimi shenjtë:
”Kush mburret, le të mburret në Zotin.” Në Zotin mburrej Nëna Tereze, ishte plotësisht në shërbim të Tij, shërbëtore e Zotit, sipas mësimeve të Kishës Katolike që i takonte, asgjë tjetër, më tepër...

...