[Artisti]

Postimi origjinal është bërë nga Hajra

I nderuari Artist, vete fjala pozitiv nenkupton shpresen, te bukuren, etj. dhe si e tille edhe besimtarin ne kete rast do ta klasifikoja si nje njeri pozitiv i cili shpreson, apo deshiron pozitiven miresin etj...pra ne kete rast jeten pas vdekjes. Ndersa qfar ben mendimi negativ kundrejt atije pozitiv, ai ben te kunderten, lufton shpresen, te bukuren dhe gjdo gje pozitive. Me thuaj tani si ndihet nje njeri i cili nuk shpreson nuk enderron si dhe nuk beson ne asgje?
Ndersa taraku ne fakt ka dashte te argumentoi te kunderten ngase, dihet qe besimtaret nuk bejn vetvrasje, pa marre parasyshe se ciles fe i takon ne krahasim me ata qe nuk besojn ne asgje.

Botëkuptimet e ndryshme nuk kanë skaj dhe fund!

Ai i cili ka ndërgjegjën e pastër dhe jeton të vërtetën, ai është shumë më shumë pozitiv sesa ai që ka iluzione se pas kësaj jete do të gjej diçka më të mirë në jetën e pasme.

Firma e pantha rhei

"O shpirti im, mos ëndërro për jetën e pavdekshme, por shterro fushën e së mundshmes."

për ata të cilët e kuptojnë drejt është më se domethënëse!

Nuk do të thotë që njerëzit që nuk mirren me fe, nuk shpresojnë, përkundrazi, shpresa e tyre është më e madhja që ekziston, pikërisht për atë të mundshmen që ka përmendur pantha.

Kurse, njerëzit fetar, ëndërrojnë, ata nuk shpresojnë por ëndërrojnë dhe janë të bindur se iluzioni i tyre për atë jetën e bukur pas kësaj, do të bëhet realitet.

Këtu është rreziku i luhatshmëris dhe mendimit se, " Oh, po edhe në vdeksha e kam jetën tjetër, kujt po ja nin". e besoj se edhe Codexi këtë ka thënë me shkrimin e tij.

Ëndërra nuk është realitet!!!!


Të nderuarin Hajra, e përshëndet


Artisti