[lirik]

sa her të thirrëm ne per mirkuptim oj botë-
per drejtesi reale e gratë tona me lutje e lot dhimbje e shpresë
me djepa ne shpinë maleve neper gjak e lot
kur ne ndejkje i sulej pansllavi i pa besë
kahdo flakë e britma renkime e barot
plagë e vasha te pershkyera e gra
kur ne po na harronte edhe i madhi zot
e lutjet e ankthet perseriteshin pa ja nda
per ne nuk pat globi mirkuptim as nji vesë
mbi ne neper shekuj kur prenë grek e shkja
koka ne djepa pa meshirë kur kan pre
per ne kund shekull nuk u gjet me fe
dhuna permbi foshnje kur na ra e mbi gra
loti e gjaku i i arbrit kur derdhej rreke
sa zemrat shqiptare perm bi dhe jan tha
---



pse at'her pse nuk zbriten ,te ne ,pse nuk erdhen as diell as hanë
kur na ranë armiqt që yjet na sterpiken me gjak ,
me thikë na i therren hapsirat deri n' qiell
na shkelen ne kod ne nderë e bajrak
zakonin neperkemben e na poshtyen edhe ne diell
e gjithqkah gjeten te pa fajshem vranë

jo vetem yjet po edhe qdo fije flete
e bari, kan pre ullij e hardhi
nuk kan laënë kund lule per me qelë drejt jete
nuk kan lënë kund pllëmbë per tu quajt liri
hordhi pansllave kahdo vershuan na ranë
kan pre copa mishi sa shqiptarë kan gri
me gjak tonë jan skuqur sa lumeje dete
edhe bimet shqip kahdo ne tokë na i thanë
---
etninë e lashtë kan shkrumbue e mbulue me hi
me kokat tona ne kafka kan shue etje barbari ,
kur te mbushura me gjak ne gajasje i kan pi
sa shum gjakun e ka derdhë shqiptari
qe toka te ngopet veq pak me liri
---
armiqt me gjuhë te eger kann fol gjaksorqe
,vampirt e zi kan pi gjak te pa faj
kan kaliruar neper troje tona kahdo aq hamshorqe
nuk mbet koker dheu pa denesë me vaj

ne ishim këtu në dheun e të parëve ,
në kala me gurë me gjuhen e të lashtes nanë
vulë e gjurmë shqip kah do deshmonte dheu i shqiptarve
shqipen e kan foulur dielle yj e hanë
nuk ishte asnji pllambë ketu e barbarve
ketu ballkani gadishulli quhej ilirianë
----------
ata erdhen duke bërtitë e duke u zgerdhi
barbarqe duke e drehdur thiken
shpaten e grepin e tehun e vrasjes na i pergjaken mal e vrri
fusha e ara e lugina
dhunua kan grua shqiptare vashen qupen qiken
deri sa bertima ne qiell thonë ka mbrri
jan per gjakur bli e ahishta e qetina
nuk ka fije bari qe nuk u pergjak e lukuqe
as karajfil kund as fletbardhë nuk mbet
nuk mbet manushaqe askund as lulkuqe
pa u pergjakur prore me gjakune vet
---

para syve tu oj oj botë e pa sy
vdiqen vdiqen gati po thuaj se te gjith ilirët
u nxoren me rrënjë pemë e lisa e hardhi
e ata që mbeten gjallë me shpirtë nder dhëmb
nder shkrepa t' e mjeruar te zvarritur e pa shpresë
ikjeve eksodeve kahdo pa mbarim
me lecka te pershkuara me te pergjkashme ndrresë
e perndiqte dhun a kah do popullin tim
----------

e neper shekuj te kohrave shqiptari ne troje autoktone
neper mundime ne epoka shekuj e mileniume
perndiqej nga hrodhitë barbare e demone
as natë as ditë nuk pat kurrë të lume
strukur mërdhi udhve gati, nepër buzë ,t, e humnerave me ra
ikur zbathut gjveshur neoer shkurre e shkrepa
neper shekuj pushtuesit turk e greke shkja
ne shpoinë neper ikje ngarkuar me djepa
tremij vjet te mjera me lot pa ja nda
---
që të mos dhunohet në nderë në erz ndera per te mos iu prekur
kerkonte shtigje pyje e gremina
te uritur neper male as te gjallë as te vdekur
roberia e pa ndarë neper mot e stina

ata pasardhs ilir qe kishin kod kishin kanun ligj malsori kishin gjuhë e besë
pamëshirë oj botë nën kthetra i le mizorisht me u therrë
te perqudnuar shpartallauar e ne lemeri te arratisur disa masakrua e vdekur
ikur neper pyje arat e bashtinat kopshtijet tu i lanë djerrë
kahdo neper shi e ne borë te stermekur
me dyer te mshelura kahdo me therrë
qyqja duke kendua kahdo mbi qatija
shqiptari ne ikje neper shekuj prore
sa shum ka vuajtur martire dardania
nga thika pansllave e pa meshirë e mizore
---
armiku prente grinte pa kqyrë per per kurfar moshash fare pa kqyrë per gjini asnji shtresë
shpernda fiset neper lugje e prroje ne alarmim e arrati
etnija ime la me gjak shprishur flokt e fytyra te shashtisura ilirianet belholla
perrijat te dhunuara me vrapin pa cak po ecnin

dikush kah gremina dikush vajtiemeve shpernda
ne male bjeshkve si qyqet neper vrri
disa neper pyje te uritur po ngecnin
vajtimi i nënave kahdo pa ja nda

gjithkah ne trupin ilir kafshonin karpatianët gjarpij e bolla
te trupruara po ecnin gra te dhunuara vasha e qika e nuse dardane belholla
se shkjau ne jet te jetve ato i kish thye
ato ishin tha si pipat mbi molla
ne jetë ma kurr nuk kan me shpresë me u kthye

ikni o gjarpij pertej planetit ikni ne pa kthim shkoni larg prej ksaj antike bashtine
goja juaj e pergjakun i tremb harabelat i tremb zogjt e ballkanit e kanarinat
mos mbettë o zot as këmbë barbari mbi dhe mos u duk't ma kund shkja shkine
me na i marrë dhenat arat kopshtIjet viset tona e krahinat
un po qajë me vargun tim
nuk kam asnji armë tjeter veq pendes se drites
dhe pendes se vetmuar qe e kan lanë kohrat pas dore
motet e kohrat me pluhur harrestarë mbulue
un nuk jam poet ndoshta i majave dhe elites
por shkrimin shqip me varg nuk mundem pa e shkrue
e do te ligjeroj porsi zogu i dites
dardanes time dhimshem duke i kndue
hallet me ja qa neper shekuj prore
kahdo ne varg lirik un kam me ligjerue
ne gjuhen e nanes ne ket gjuhë arbnore
botes me varg shqip kam me i apelue

po e kerkoj dritëfjalen kahdo në kontinente botorore
errsiren me qdo varg do ta gjuaj e me dritë ngjyre do të jap kushtrimtare
e faktet historike do ti shkruaj rend me rendë
o botë e padrejtë me kontradikta nderkombtare

qe sa shekuj qielli shqiperinë etnike po ta qet ndermend

e ti me sehire do far harrestare

nuk e sheh shqiperinë antike dikurë ma i lashti ma i bukuri shend

ilire vertetë nji pagane bregdetare

qe shekujt e thyen e hileqarve ju dhan hise
ne mes te bashtinave magjike pjellore
ku te lashta ishin iliret fise
e gjaku i kuq me ruza arbnore

dhe ndegjo o botë ndegjo mbaje ne mend
nuk shtrohet jo nuk shtrohet nën pansllavian kurr toka arbnore
se ktu i paten rrënjet thell te lashtat fise
le te flasin bjeshket e te argjendtat bjehket kodrinore

ligjet e ëmbla me lule shtrydhet lulkuqet dardane lulëmelisa
këtu dielli vet ka folë me secilen rrudhë te tokes arbnore
ketu gratë ilire ishin me gjubleta e burrat me plisa
akoma pa ardhur hordhitë pansllave mizore


ketu ishte i shejti i bukuri antik vend
o toka jonë me druj man e bli e ah bung e qiparisa
dardanja ishte vet mahnija me ujin nder kthjelltsina zallinore
ku vet qielli krehej në pasqyren e kullimit
dhe hana qeshet me buzqeshje e brigjet kodrinore
martinat te shkrepnin si rrufeja në zërin e bubullimit
dardanë e para bukuri mbi koren e vjeter toksore
ti je per ne vet meka e e shpresa e permallimit
arbëri shqipëri etnike ti je arti i mugullimit
ti je vet ma i bukuri dhe i shejtërimit


mbi fletet tua e kumonat e deleve ndalet lakimi i fyellit e tingllima
e shprehjendjenjave nga zemrat e mallengjimit
ti je fusha e jonë e pa anë oj gjersia mahnitore
arbëri e bija e lashtë e ilires ti je i shpata e vringllimit
dikurë nder beteja të jan ndje kushtrimet neper vrapin e trokllimit
ti je lakmi e e yjve e dritave mahnitore

te duan edhe yjet e bukuritë meteore

ti je vet refleksi i larmisë i ti je vet arti i vezullimit
pse o botë nder shekuj ti po e len mbas dore
shqiperinë etnike neper shekuj t' mallkimit
qe ja kalon artit te hjeshisë ylberore
perse ma le porre nder kthetrat e krimit
ma njih dardanen te lirë m bregore
me fusha e me male me dushk e me suka
me lot e me gjak ma te mos hahet buka

pse po me nxitë mua që yjet me i trazue
e qiellit të rrënqethurat me pendë me ja thekë
perse po e nxitë gjakun e arbrit kaq fort si vullkan me vlue
shqiptari per liri ësht gati me vdekë
barot me me flakë deri ne qiuell me shkue
flaka mbi re atje lart me prekë
sllaviant ne ajr si oso kuka me i que
te gjith shqiptart me gra e femi me vdekë

shqipninë etnike per te gjallë jo me e lshue

toka e qielli bashk me dhe pa u prekë
prndaj o botë te pavarur me njih mue
un jam dheu antik jam roberia vet
roberi e pranga shekujt me kan quajtur
ma pak as ma shum hiq se tremi vjket
nuk dua mbi dhe ma te jem i vujtur
i pavarur dua te jem komb e shtet


nuk dua ma ne pranga te lidhem
moska pa u dridhë e copash pa u shpernda
porsi oso kuka mbi barot do te hidhem
mbi rus e grek e mizorin shkja
se i gjllë ma rob per se gjalli nuk lidhem
nga tymi ballkani deri ne qiell s' ka me u pa
edhe kamqatka e qdo skutë ne barot pa u pervlue
se jo veq nanat gjithmonë tona gjithmonë me kja
por larg besa flaka ket her ka me shkue
shum copash rusija ndoshta ka me u nda
se oso kukat fort kan me u shtrengue
do te shih bota trimri e hata
se mjaft oj botë ndr shekuj kem durue
shqiptarin e ke nda edhe vllaun ma vlla
ne krahina ne thunder tu e mbajtë coptue
pse qejfi ia donte te ziut grek e shkja
me vasha e nuse tona me u argtue
por shqiptari në gjak aq shum tash ësht nxe
t' betohem në moskë hyn tue fluturue
si shpatë e mbreht do të niset me pre
kushdo pamvarsin mundohet m,e i cungue
do të bëhet si zhari me barot e rrfe
mbi armikun krena ai ka me shkurtue
do të ndihet gjëma kahdo permbi dhe
e gjaku lugjeve do te ecë porsi prrue
robria per s e gjalli nuk bjen ma mbi ne

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
nga autori xhelal ferizi ne mergim
liriku i vargjeve shqiptare neper vite e mote
----------------------------