[Albanalogu]

Rastësisht një ditë dëgjova një këngë të vjetër të Hanife Sefullahit,të interpretuar nga kjo Madona Shqipëtare që po e quante veten.
Menjëherë aty,mu paraqit një konfuzion i ndjenjave.Një gjendje melankolike për të kaluarën e pakthyeshme, e përzier me një urrejtje e averzion neveritës për një të tashme coroditëse e imorale.
Përndryshe, si mundet që një vajzë e re shqipëtare,pendeh edhe e bukur, me një zë aq të mrekullueshëm e fantastik, vetëdishëm të personifikohet me simbolin e fëlliqësisë e të degjenerimit të kësaj bote.
Që tek ne nuk ka sitem legal funksionues e kuptoj mirë!Ngaqëse në të kundërtën cdokush që provon të komprometon e denigron thesarin e kulturës sonë kombëtare,do të dënohej ashpër.

Poshtërsi!