[Peja-Boy]

Me 16 korrik forcat vullnetare të Dukagjinit e të Potgurit arrijnë në qafën e Qakorrit, të prirë nga Ali Bajraktari,Demë Ali Pozhari,Selim Shabani,Tahir Gashi, Lan Selim Mulla Zekë Bërdyna,Kurt Abazi,Sadri Meta,Hajdin Sahiti,Ukë Sahiti e të tjerë, me bashkëluftëtarë u shkojnë në ndihmë kësaj Krahine.Në Qafën e Qakorrit takohen edhe me luftëtarët e Rugovës, ku pasi hartojnë planin e luftës dhe emërojnë udhëheqësit e përgjithshem luftarak, nisen për luftë, e cila zgjati mëse një javë.Edhe këtu Sak Fazlia emërohet Bajraktar.Pas një jave lufte,forcat malaziase obligohen që, edhe nga këtu të tërhiqen.Në këtë luftë,Sakut i vritet njëri prej bashkëluftetarëve me të ngushtë, të Ura e Murinës, Lan Selimi.Pas asaj lufte, forcat malazeze tërhiqen,ndersa forcat vullnetare radhiten drejt vijës kufitare për mbrojtje të tij.Qe nga ajo kohë,Sak Fazlisë i lejohet edhe formimi i njesisë vullnetare, ku caktohet përveç të tjerave, në mbrojtje të pikës kufitare tek Kulla e Moknës, aty ku nga vet dora e Sak Fazlizë ishte vendosur Flamuri Kombëtar për herë të parë.Vija kufitare tani qe ishte vu në mbikqyrje të forave vullnetare, ishte qe nga Smilovica, Kacuberri, Qafa e Murgashit, Moknat, Qakorri, Murina e deri në Plavë-Guci, të udhëhequra nga Sak Fazlia, Rive Zymeri, Sali Rama, Zhukë Haxhia, Isuf Mehmeti, Haxhë Mustafa, Demë Ali Pozhari, Mulla Zekë Bërdyna, Kurt Abazi, Sadri Meta, Hajdin Sahiti Ukë Sahiti, Imer Maliqi e të tjerë. Përveç mbrojtjes me luftë që bëri Sak Fazlia gjatë asaj përiudhe tek Kulla e Moknës, ai nuk ngurroi t'u shkoi në ndihmë edhe luftëtarëve të tjerë nëpër pikat e lartëpemendura, dhe vende të tjera.
Në vjeshtën e vitit 1941, forcat serbo-malazeze hartojnë planin për të pushtuar Pazarin e Ri. Aqif Bluta njëri prej luftëtarëve të lirisë, që nuk pushoi se luftuari gjatë gjithë jetës se tij,tani ishte udhëheqës për këtë trevë,ku edhe diktoi planin e armikut se, cak i luftës tani ishte Pazari i Ri.I vetedijshem se do të zhvillohet luftë e madhe,dhe në pamundesi për t'u mbrojtur,ai lëshoi zërin e kushtrimit në tërë Kosovën dhe me gjërë për ndihmë.Si çdo trevë tjetër që i shkoi në ndihmë Pazarit, ashtu veproi edhe Rugova ,e cila me 100 luftetarë ndër më te guximshmit, në krye me Sak Fazlinë e Sali Ramën ku në Tregovishtë u bashkangjiten edhe shumë luftetaër të kësaj ane, me 15 nëntor arrijn në Pazar të Ri,ku kishin arritur forca të mëdha nga të gjiha anët dhe pritej një luftë e madhe dhe e rrept.Me 16 nëntor,në agun e parë fillon lufta për Pazar të Ri.Luftëtarët e Rugovës dhe të Potgurit ishin të vendosur në njërën prej pikave më strategjike për luftë.Para se të fillonte lufta, Sali Rama sugjeron Sakun qe të mos futet në thellësi sikurse nëpër lufta të tjera dhe të këtë kujdes për arsye se, tereni ishte i panjohur.Ishte diku mesi i ditës kur Saku bashkë me Demë Haxhinë,Xhemë Zekën dhe disa të tjerë ishin future në thellësi të armikut duke luftuar pa nderprerë, ku edhe plagoset Sak Fazlia-Bajraktari I Rugovës me Flamur në dorë.Demë Haxhia qe ishte afër tij i shkon në ndihmë,merr Flamurin për të vazhduar luftën.Njëri prej luftetarëve serbomalazias që kishte plagosur Sakun nuk ishte shumë largë, pas një çube, gjuan edhe në Demën, të cilin e plagosë.Saku edhe pse i plagosur, kur dikton armikun gjuan në të dhe e len të vdekur.Xhemë Zeka i shkon në ndihmë Demë Haxhisë dhe merr Flamurin,i cil vazhdon luftën,ndersa një grup luftetarësh të plagosurit i dergoin në spital,siç e thot edhe rapsodi popullor:
Sak Faslia ish varrua
Demë Haxhia si po Thua
Edhe vete Sako jamë varrua
Dej n`spital s`po muj me shkue,
S`en spital n`i paskan que
Dema ish vdek Saku ish pshtue
Ish dekë Dema haj medet
Tuj luftue për Atdhe t`vet
Edhe në spital tentoin ta helmojn Sak Fazlinë, por Saku i dikton dhe shpeton.Pas disa ditësh Sakun e kthejn në shtëpi,i cili pas tre muajsh sherohet dhe përsëri i kthehet Kullës se Moknës për të vazhduar luftën me bashkëluftëtarë.
Me 13 qershor 1942, forcat malazeze kishin sulmuar në Smilovicë.Atje në mbrojtje të kufirit ishte Rizë Zymeri e Sadri Meta me bashkëluftëtarë. Me të degjuar Sak Fazlia, fton Sali Ramën,Tahir Colin, Bege Maliqin e dhjetra luftëtarë të tjerë dhe i dalin në mbrojtje Smilovicës.
Me 20 korrik përseri sulmohet Kulla e Moknës,aty ku valonte Flamuri Kombëtar dhe ku ishin përqendruar forcat e Sak Fazlisë.Me të degjuar të krismave të para, Sak Fazlisë i shkojn në ndihmë edhe disa forca të tjera rugovase ku zhvillohet një betejë e rrept,betejë e cila vazhdon edhe të nesërmen në Qafë të Sekiricës,por tani Sakut i kishin shkuar në ndihmë edhe shumë luftëtarë të tjerë, si nga Rugova po ashtu edhe nga Dukagjini, me çrast bie edhe Can Tishuku nga Isniqi, e plagoset Ali Kasemi nga Haxhajt.Edhe forcat serbomalazeze kishin të vrarë e të plagosur dhe obligohen që te terhiqen nga vija frontale.Sipas një raporti që jepte drejtoria e përgjithshme e policisë,thuhej se 100 malazez u dolen në pritë 40 rugovasve,ku u zhvilluan luftime nga ora 7,deri në 15 të datës 20 korrik 1942.