[Psikologu]

Shkruan:

Krist Gjinaj

Suedi


Ne vitin 1997 për herë të parë, ne kryeqytetin e shqiperis e takova ketë burrë , me një trup të vogel, me një shendet të dobet .
Ne kishen e Shna Nout ne Tiranë , ne një dhomë të varfer dhe të vogel ku drrasat e shkallve nga druri kersitnin kur Ati ngjitej lartë dhe zbriste, aty u ulem duke biseduar thellë , gjanë e gjatë.
E brente padrejtesia qe i ishte ba popllit shqiptar , e mundonte shtypja ne Kosovë e popllit të tij shqiptar dhe ne fytyr i verehej nji mllef i madhë sikur kur donte të pelcasë mga vetë lekura e tij.
Qe nga biseda e shkurter mes nesh , sy me sy , krijova një pershtypje të madhë per ketë burrë , edhe pse me heret kishim biseduar shumë here permes telefonit .
Atë ditë biseduam dikun afer 3 orë.Isha bashkë me baben tim Pashk Gjinin .
Babi ka qenë cdo her enjeri që i është perkushtuar idealit kombetar dhe lexonte panderpre.At Zefi mori ne dorë shumë libra dhe na i dhuroj ne e një nder ato ishin librat e At Anton Harapit, At Ambroz Marlaskajt dhe shumë libra të tjera.
Ishte duke i pregaditur shkrimet e At Gjon Shllakut qe ishin të shkruara ne gjuhen frenge dhe me tha se duhet shumë kohë per keto por edhe financa sepse nuk ishin mundesit ekonomike .
Pas pak u ndamë atë ditë .
Hereva tjera do e vizitoja shpesh të pakten një here në javë.
Me thoshte shpesh ;
Me pelqen puna e jote që e ke marrë persiper veq ta dijsh se eshte rrugë e gjatë kjo.
E ndjeja veten të vogel afer tij , shumë të vogel.
Me tregonte për At Gjergj Fishten , per varrin e tij dhe për veprat e komunistve pas vdekjes se At Gjergjit qe kishin gropuar të gjithë oborrin e kishes për të i´a gjetur eshtrat e për të iá hudh ne lum.
Nje ditë shkuam se bashku me ish ministrin e arsimit -ish te burgosurin politik Meriman Braha.
Profesori Meriman e ndjeu nje knaqesi të veqantë dhe pas takimit me At Zefin , me thoshte thuja cdo ditë ;
-Eja te shkojmte frati , se ai ka cdo here dicka te re dhe të vlefshme për të na treguar.
Kur u botua Lahuta e Malcis joorigjinal siq duhet të ishte, At Zefi ndjeu nje ofendim të amdhë dhe nji prekje ne shpirt , dhe me tha :
Kultura kombtare nuk shite per lek.
Shkrimet e tij rrethë kesaj do të i shkruante edhe ne gaeta edhe ne HYllin e Drites.
Kur u bë rrivorrimi i At Gjergj Fishtes , kur ia gjeten vetem eshtrat e dores me të cilen e kishte shkruar Lahuten e Malcis , At Zefi i beri thittje edhe TVSH qe të marrë pjesë ne rivorrimin e At Gjergj Fishtes por askush nuk erdhi nga TVSH.
Kur e botova romanin tim " Bijt e ksaj toke " dhe vepren me poezi " Moj Kulsheder " menjihere nga Eurorilindja vajta dhe i´a dergova At Zefit i cili e mori dhe e lexoj me nji vemendje të madhe.
Me tha ;- Kur të e lexoj kam met kallxue se si mu duk.
E me të vertet i kishte pelqyer shumë kjo veper.
E kontaktova Ramadan Krasniqin nga Peja i cili punonte ne shtypshkrone dhe i trgova se At Zefi e kishte vlersuar mirë romanin tim.
U gezova pamasë.
At Zefi ma dergonte Hyllin e Drites vazhdimishtë nga Shqiperia ne Suedi.

Luigji , nji djalë qe ishte nxenes për franqeskan , nje ditë kur telefonova më tha se Pater Zefi ka shkuar ne Itali për tu mjekur sepse ishte semurë.
Nuk vonoj dhe pas dy muajsh At Zefi bëri me mirë dhe u kthye ne Shqupri.
E telefonova dhe i urova shendet.
Nuk do të shkoj me gjatë se kam shumë flet për të shkruar, por e ndjej ne zemer nji pikllim të madhe me rastin e vdekjes se ketij burri të kombit i cili digjej cdo here per kombin dhe kulturen kombtare.
Do të shkruaj shumë në të ardhmen për ketë burrë, sepse kam shumë biseda , takime e kshillime qe i kam pasur me At Zefin.

Familjes se At Zef Pllumit nga Laci u shprehi ngushllime nga thellsia e zemres .
Krenar do të jetë kombi, familja , shkenca, letersia , histroia .
Krenar për ketë burrë të palodhur dhe burrë të qendreses.

At Zef Pllumit

Nga errsira , një pik dritë ma lironi
qe të marrë frymë , të shof pak dritë
nga kafazi , me lironi te shkoj në degë
qe të kendoj , edhe kur të kem vdekë.

Nga une mos grabitni , mos vjedhni
fjalen time mos ma cungoni ju
fola , flas, edhe ne dhe kam me fol
per nji Shqipni qe aq shumë e du.


Ma jepni lapsin , ma jepni nji cop leter
se kam per te shkrua , pse me ndaloni
O mish e eshtra , mi preni mi theni
e zemren time s´mund të ma dobsoni.

Une jam pllum i mbyllun ketu ne kafaz
e driten e shof me sy , po, ne erresir
e di,- dikur do të vjen ajo dritë si vala ne lum
prapë do të shof drtië, dritë me rreze shumë.

Une do të flas , e ju pelcitni
s´jetoj me rrena as nuk shitem me lek
ditet mi moret , asgja nuk me dobsuat
veq dashurin per Shqipnin ma shumë ma forcuat.

Dheu i Shqipnis nanë i qoftë i letë.