[lirik]

#235
lirik


Anëtarësuar: 09-02-07
Postime: 502 Titulli: lirik

--------------------------------------------------------------------------------

Në zërin e nji violine larg

autori xhelal ferizi në mergim

oh ajo me zë po dridhej nga larg tinguj'nate
melankolik stërlakim i sajë tingull'mallë nxitës
më kujtonte njiher nji qyqe në monopate
nji zog të sajë shpirt'plagosur shpres'pritës

pran gote buza më prekte dridhshëm në mashtrimet qelqtare
në rrethin e gotes 'mbështetse ndjenjë shpëtim
sikur në gotë gjeja t'fundit shpresat qëndrestare
mbi lotsjellsin e pa fund i quajtur mërgim

Para i kisha rrudhat e shpirt'motet që më digjnin në qeliza
në secilen qelizë nga nji shkrumbues learg'sjellëse dikurshmëri
tingujt e violines sikur më sjellnin dikah larg disa të kputura kujtim' puhiza
dhe nji të këputur me ndërprerje shpirtëdhimbje shpirtlidhshmëri

q' ësht kjo ndjenjë që her këputet her ringjallet
nëpër mes tingujve të violines djegë'sisht përloton
q'ësht kjo shpirtsi aq ndjeshmërisht mallëngjyeshëm që shpirt'kallet
q'ësht kjo largsi që në për shekuj të shpirti'zgjim ndjnejve shqetson

gota sikur me shikon në tavolinë
vetmija sikur më jet'shkrinë e më dënesë'shpirtson
tinguj'lakesa shpirt'prekse q ë i nxjerrë kjo mallëngjyese violinë
shekuj ndjenjat vaj' ndjellshëm po mi mishëron

Un jam pa atdhe pa komb pran nji gote
jam pa tokë pa liri
un jam pran nji shishje jam mërgim i huaj trup rreth bote
nuk kam shtet as qeveri

i kujt jam un o zëri shpirtdridhës i violines
un jam iksi me shpirtsi lot'deti burimorë
jam jetimi i shekujve i kohes e stines
un jam pran gotes i huaj nji shpirtgjorë

as violina nuk qanë ma dridhshëm se shpirti im
as gota e vetmia e vuajtur nuk mund ta pasqyron
se qfar dënesje ka i madhi shpirt'deti im
as zogu për fole ndjenjësisht kështu nuk' shpirt'vajton

kujtesat më rrenonin kalanë shpirtrore
ngadal e gurë nga nji gurë
e violina me thell'preksit shpirtëzues tinguj ndjenja lakore
më bënin të vajtueshëm shpirt'urë

o un jam mergimtari
që kurr nuk pata liri as atdhe
un jam bilbil vajtimtari
nëpër tinguj mallëngjime me ndje


vajto tash qajë violinë
tingujt ti pin i imi loti
un nuk ja kanarinë
por jam i askundit që moti


shkruar nga xhelal ferizi autori i vargjeve shqiptare



permirsim