Komandanti dhe gruaja!
Njė kohė njė komandant kishte njė lulishte shumė tė bukur.
Lulishtja ishte e mrekullueshme, e mbushur me lule shumėngjyrėshe. Njėri nga lulishtarėt qė kujdesej pėr lulishten kishte njė grua shumė tė bukur.
Njė ditė teksa komandanti po shėtiste nėpėr lulishte, vuri re gruan dhe u mahnit nga bukuria e saj.
Gjeti njė pretekst dhe e largoi lulishtarin, mė pas thėrriti gruan e tij dh e urdhėroi qė tė mbyllte tė jitha dyert e lulishtes.
Gruaja, nuk ishte vetėm e bukur por edhe shumė e zgjuar dhe e ndershme.
E kuptoi menjėherė qė komandanti kishte qėllime tė kėqija ndaj saj. Shkoi, u fsheh disa minuta pas njė peme dhe pastaj erdhi tek komandanti e i tha:
- I mbylla tė gjitha dyert. Por ka mbetur vetėm njėra. Sado qė u mundova, nuk arrita qė ta mbyll dot.
- Cila ėshtė ajo derė qė nuk e mbylle dot?- e pyeti komandanti.
- Ta dishė se ajo derė ėshtė dera qė All-llahu teala me anė tė cilėsisė Besar na shikon neve dhe gjithēka tjetėr,- u pėrgjigj gruaja.
Komandanti kur e dėgjoi kėtė, e kuptoi gabimin, bėri teube dhe qė atėherė nuk guxoi tė bėnte mė njė gjė tė tillė.
Marrė nga TAKVIMI!
Mendim personal mbi tregimin nė fjalė: Sado qė tė arrijė dikush ta ēvesh njė njeri tė ndershėm nga nderi i tij, All-llahu teala e ruan njeriun e ndershėm dhe i pandershmi s'ia arrin dot qėllimit!
__________________
Thotė All-llahu: "A menduan njerėzit tė thonė: "Ne kemi besuar, e tė mos vihen nė sprovė?" (29.2)
|