[caki]

Lamtumirë

Gjindem me emocione,
Dhe shumë i stresuar,
Këmbët nën mua dridhen,
Sepse nuk kam shpresa.

Gjithëçka është monotone,
Jeta është shkatrruse,
Vetëm lodhje e nervoza,
E gjithëkjo është shkatrrim.

Dashurisë i humb vlera,
Në mua nuk ndiej jetën,
Që të jem i dashuruar,
Po më duhet shumë të vuaj.

Si kalon kjo botë,
Ne cilën perfundim arrin?
Gjitha këto në mbrendësin time,
Çdo ditë i ndiej.

Gjithëçka shkon kah një përfundim,
Po mbaron edhe arsya,
Në mua humbë fuqia,
E si do të jet ardhmëria ime?

Atë që e kam ndërtuar,
Dëshprimi po e shkattron,
Një trishtim sundon në mua,
E ndjenjat më nuk i ndiej.

Jam humbur në një shkretëtirë,
Ku nuk ka as ujë,
I vetëm në këtë jetë,
Sepse kam lindur që të vuaj.

Si mundem të dashurohem,
Kur ardhmëri unë nuk kam?
Nuk dëshiroj ta gënjej asken,
Dhe që ta bëjë të vuaj për gjithëmon.

E dashura ime, të lutem shumë,
Mos u dashuro në mua,
Mos vuaj ti për mua,
Duhesh të jetosh pa mua.

Jetoje jetën në gëzim,
Shpreso në ardhmërin tënde,
Pse unë jam i pafat,
Ti faj nuk më ke.
Bota më ka denuar,
Jeta më ka mallkuar,
Zoti më ka harruar,
Atëherë pse të jetoj?

Jasht kohës dhe hapësirës,
Ekziston një kaus,
Ku errësira ekziston,
Aty dëshiroj të mbaroj.

Një numër i matematikës,
Vlen ma shumë se unë,
Sepse të gjithë e mësojn,
Dhe kurr nuk e harrojn.

Shumë shpejt kalojn dy orë,
Dhe më harrojn përgjithëmon,
Por unë këtë e pres,
Sepse anonim do të mbes.

Caki