[lirik]

Miqsija e dikurshme *******
-----------------------
autori xhelal ferizi
liriku
----------------
un damarët ty në imagjinaten time ti kam tjerrë si degë
gjithkah prej pejzave të diellit e në yje
nga ma të ëmblat shije ti kam dhurua si shegë
nga ma të pastrat fresiki nëpër pyje
---------
se deshta në ty me rrëshqitë damarve miqsija
ti shum her më ke quajt si vlla
a thua u venit vllazrore dashuria
pse fjalët magjike të jan tha
---------------
un vet imagjinueshëm ti kam lidhë damarët
të gjith i emrova vllazrorë
deshta të rrëshqasin kah gjaku besatarët
tinguj të vargut tim arbrorë
--------
por ty tu vyshk fjala tu vyshk rreze shpirtësia
udhët tu ngatrruan nëpër borë
nuk di pse në gjak të ka ngri ftoftësia
nuk pin ma curril vllazrorë
--------------
uratë pyete penden time qka i kam thanë për ty
pyete fleten time të gjerë sa nji qiell
shikoje qerpikun që dridhet në sy
nuk duket ma si rrezet në diell
---------
se kohrat ikën disi perendue
se iku edhe i pa pa prajshmi bilbili
se sqepi u ndal e ma nuk ka cicrue
tash lotin e fshinë mindili
----------
e kohrat ecin e kujtojnë shum vija
germa të kthyera kah zemra
kur dikurë vlonte në varg bukurija
me të bukur të vargisur emra
---
qdo dit yjet dilnin me u mbushë me mahni
në vargje e merrnin nektarin
e hana dilte me plot art e lavdi
lavdronte lirik mërgimtarin
---------
e vargu rrjedhte porsi mjalta e arit
krojet kullonin me rima
kur gjuha e ëmbël e të lashtë shqiptarit
zbardhonte n' për gurgullima
-------------
a thua aq shpejt harrove at zemer
që art e kishte burimin
shqipninë etnike e tihirrte me emer
e ngjallte kahdo mallëngjimin
--------
a thua damarët koha ti kputi
ylltarë ma nuk jan me gjak
as shpirti qiellorë nuk ësht ma ma i buti
nuk dukesh si dikurë zambak
----------
pse nuk rrëshqet ma aty bukuria
e fjales në damarë yjzërie
dikurë ka pas ardhë ndër ne vet mahnija
e sot venitja bën hije
----------
germat e arit ku jan të ati moti
shpirtin ku e la të argjendit
i arit te rridhte gjithmon fjala e loti
ke qenë vet lulja e kuvendit
----------

pse kshtu u kthye gjithqka kah harrimi
a thua nuk jam ma mirsia
sa mallë po ka për at kohë vargu i imi
sa shum i dridhet shpirtsia
--------
nuk di ndoshta kohrat kshtu qenkan me plagë
ah zemer sa shum durove
qerpik pse n'për mote gjither kshtu m' rrin lagë
sa qastin me mallë ma kujtove
------------
Autori xhelal ferizi
liriku i vargjeve shqiptare
--------------------------
*************************