[Albanian eX|PerT]

Udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni se si përfunduan mëkatarët
12.08.2005 Nga: Imer Gruda
Sa e begatshme është mirësia e All-llahut xh.sh. që e lëshon për robërit e Vet, e ndër to janë edhe vetë urdhërat e Tij ku ndër më të parët është ai: “Lexo – studio – kërko”. Pra, “Lexo me emrin e Zotit tënd i cili krijoi (çdo gjë)” (El-Alak:1)

Shumë njerëz në botë sot kërkojnë. Por ç’kërkojnë? Një numër i vogël e kërkon Zotin e vetëm të vërtetë, All-llahun xh.sh., shumica preferojnë zotin i cili u përgjigjet dëshirave të tyre dhe paragjykimeve personale.

Sot, Zoti i vërtetë, All-llahu xh.sh. është i dëbuar nga ana e ateistëve, agnostikëve, nga urdhëruesit e perëndive të rrejshme dhe nga miliona njerëz të cilët pohojnë se besojnë në Zot, por e mohojnë atë me veprat e tyre. Shumica i besojnë ngjajshëm filozofit gjerman të shekullit të 19-të Niçes se “Zoti ka vdekur”

Shumë dijetarë hulumtojnë gjithësinë, jetën dhe krijesat e All-llahut xh.sh. por, e mohojnë ekzistimin e Tij. Para tyre lindin shumë pyetje si probleme të pa zgjidhura e përgjigjet i kërkojnë në teori të ndryshme të cilat e zëvëndësojnë njëra tjetrën deri në paraqitjen e ‘fakteve të reja’.

Me të vërtetë, përsoshmëria e qiejve, tokës dhe krijesave në të është një shprehje e mrekullueshme e cilësive të padukshme të All-llahut xh.sh. e cila e argumenton ekzistimin e Tij. Besimtarin, hulumtimi i kësaj përsosshmërie e afron kah All-llahu xh.sh. kurse ato që nuk beson e fut të hutuar në një labirint të lloj-lloj teorish të pa argumentuara. Për ata All-llahu xh.sh. thotë: “A nuk e kanë vërejtur ata se si All-llahu e nis krijimin, e pastaj atë e përsërit, e kjo është e lehtë për All-llahun. Thuaj: “Udhëtoni nëpër tokë e shikoni se si filloi krijimi, pastaj All-llahu e fillon krijesën tjetër (ringjallajen). Është e vërtetë se All-llahu ka mundësi për çdo send” (El-Ankebut: 19, 20).

“Ai është që lëshon nga lart shiun e me të nxori bimën e çdo sendi dhe prej bime gjelbërimin dhe prej tij (prej gjelbërimit) kokrra të dendura në kallinj. E nga hurmet, nga suthat e tyre kalaveshë të afërt (për ti vjelë). Edhe kopshtin me hardhi, ullinj e shega të ngjashme (në dukje) e të llojllojshme (në shije). Shikoni pra frytat e tyre kur i formojnë dhe kur piqen (të gjitha këto nga shiu). Edhe në këto ka fakte për njerëzit që besojnë”. (El-Enam: 99)

All-llahu xh.sh. na jep shumë argumente të tilla, “…Po argumentet dhe qortimet nuk bëjnë dobi ndaj një populli që nuk beson” (Junus: 101) sepse, “Sa e sa argumente ka në qiej e në tokë të cilat i shohin por ata nuk i vështrojnë fare. Dhe shumica e tyre nuk e beson ndryshe All-llahun, vetëm duke i shoqëruar (zota të tjerë)? ” (Jusuf: 105, 106).

All-llahu xh.sh. i thërret ata që mendojnë thellë mbi fenomenin e krijimit: “A mos u krijuan prej asgjëje apo ata vetë janë krijues? A mos ata krijuan qiejt e tokën, jo por ata nuk duan të besojnë. ” (Et-Tur: 35, 36) dhe “A nuk vështruan ata me vëmendje pushtetin e madh më qiej e në tokë dhe në çka krijoi All-llahu prej sendeve, e edhe në atë se ndoshta u është afruar afati i tyre i vdekjes. Atëhere cilës bisedë pos kësaj (Kur’anit) do ti besojnë? ” (El-Araf: 185).

Bëhet pyetja, çka i pret të gjithë këta në të ardhmen? Në këtë pyetje përgjigjet vetë All-llahu xh.sh.: “Pra ata nuk janë duke pritur tjetër vetëm gjurmën e të parëve, e në ligjin e All-llahut kurrë nuk do të hasësh devijim. ” (El-Fati: 43). E për të ditur fatin e të parëve All-llahu xh.sh. na thotë: “Udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni se si përfunduan mëkatarët. ” (En-Neml: 69).

Mund të thuhet me siguri se Kur’ani a.sh. më së shumti insiston në udhëtime të këtilla për studimin e themeltë dhe praktik të historisë së njerëzimit, sepse historia është padyshim mësuesi më i mirë i jetës. Historia njerëzore është e pasur me argumente dhe shembuj të ndryshëm nga të cilët duhet të marrim mësim, përndryshe të tjerët do të marrin mësim nga shembujt tonë. E kjo do të na ndihmonte për prosperitet e lumturi në këtë botë dhe në Ahiret.

Në shumë ajete të Kur’anit a.sh. All-llahu xh.sh. paraqet të kaluarën e popujve që janë zhdukur, duke iua bërë të ditur njerëzimit se rruga në të besuarit e All-llahut xh.sh. siratal-mustekim është rruga e fatit dhe fitores në të dy botërat. Veçanërisht janë ilustrativ shumë shembuj të shkatërrimit të pupujve të ndryshëm të cilët me mënyrën e jetesës dhe sjelljes së tyre merituan dënime të ashpra. Prej tyre veçojmë: popullin e Nuhit a.s., popullin Ad – bashkëkohësit e Hudit a.s., popullin e Lutit a.s., Medjeni, popullin i Shuajbit a.s. si dhe atë të Musait a.s. dhe shumë të tjerë. Të gjithë këta popuj u shkatërruan me dënimin e All-llahut xh.sh. sepse mohuan të vërtetën dhe ndaj tyre u zbatua ligji i pandryshuar i All-llahut xh.sh.. Këtë e konfirmon vetë All-llahu xh.sh. në Kur’an duke thënë: “Përpara jush kanë kaluar pupuj ndaj të cilëve janë zbatuar ligjet, ndaj, udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni si qe përfundimi i atyre që përgënjeshtruan. ” (Ali – Imran: 137)

Gjatë gjithë historisë njerëzore, individë apo grupe të ndryshme, kanë përvetësuar pushtet dhe kanë dominuar mbi njerëzit e tjerë duke i shfrytëzuar ata dhe nevojat e tyre. Edhe sot njeriu gjithashtu dominon mbi njeriun në dëm të tij. Me shkatërrimin e një sistemi krijohet një sistem tjetër i cili edhe ai është poashtu i gjykuar në shkatërrim, përveç një sistemi të hartuar në bazë të ligjeve të All-llahut xh.sh.. Për këtë edhe poeti i shquar Gëte thotë:

“E shihni edhe ju vetë se asaj shkence asgjë nuk i mungon dhe se ne, me të gjitha sistemet tona, aspak më tutje nuk jemi larguar dhe se askush nuk është i aftë me ia arritë asaj.”

Mirëpo kur njeriu dominon mbi njeriun, aty paraqitet dhuna, amoraliteti, dhe degjenerimi shpirtëror i shoqërisë, për të cilën shoqëri All-llahu xh.sh. thotë: “Kur dëshirojmë të zhdukim një qytet, atyre që janë aty dhe janë dhënë pas luksit dhe bëjnë mbrapshti i lëshojmë që të humbin në theqafje - zbatohet fjala e dhënë kundër tyre – dhe e shkatërrojmë me themel. ” (El-Isra: 16).

I vetmi garant për t’ia arritur qëllimit të jetës është të ndjekurit e rrugës së drejtë për të cilën All-llahu xh.sh. thotë: “Ky Kur’an udhëzon në të vetmen udhë të drejtë.” (El-Isra: 9) e ajo është: “Të më adhuroni Mua, se kjo është udha e sigurt. ” (Jasin: 61).

Pas të gjitha të lartëpërmendurave na mbetet që të mendohemi mbi pyetjen e All-llahut xh.sh.: “A është i njëjtë ai që është i mbështetur në argumente të qarta prej Zotit të vet si ai që veprat e tij të këqija i janë hijeshuar dhe ndjekin epshet e veta?” (Muhammed: 14) dhe porosisë së qartë: “Ti përmbaju fuqimisht fesë së drejtë, para se të vijë dita që nuk ka kthim, pse prej All-llahut është caktuar, atë ditë ata (njerëzit) ndahen. ” (Err-Rum: 43)