[Zero Cool]

Dr. Ali Sheriati

Këtë mbrëmje të shënuar nuk ishte paraparë që të flasë një person siç jam unë. Duke u njohur me punën e profesorit Luis Masinjon, unë fitova shumë. Ai ishte një njeri i madh dhe dijetar islamik i cili ka shkruar për Fatimenë.
Shumë më ka tërhequr jeta e bekuar e saj dhe ndikimi që ajo e pati në historinë e Islamit. Madje, edhe pas vdekjes së saj, ajo i mbante në jetë shpirtrat e atyre që gjurmonin drejtësinë dhe të ci*lët iu kundërvunë shtypjes dhe diskriminimit në shoqërinë islame. Ajo paraqet shprehje dhe simbol të rrugës dhe është udhërrëfyese për “mendimin islam”. Derisa isha student, mora pjesë në përg*a*titjen e kësaj vepre të madhe, e posaçërisht në fazën e hulumtimit dhe të mbledhjes së të dhë*nave. Dokumentet dhe informatat që ekzistonin ishin të periudhës njëmijekatërqind*vjeçare. Ato ishin të shkruara në të gjitha gjuhët dhe dialektet lokale islamike. U studiuan implikacione historike nga doku*mente të ndryshme, madje edhe këngët popullore. Nga unë u kërkua që këto punime t’i përmbledh dhe t’i prezentoj këtu para jush. Për një çast i tha*shë vetes: “Këtë punim do ta prezentoj këtu, sepse kjo duhet edhe më tutje të publikohet, ndërsa njeriu i madh që e filloi, e lëshoi këtë botë pa e përfunduar punën e tij”. Për fat të keq, njerëzit shumë pak dinë për këtë punim. Madje edhe evropianët, të cilët kanë njohuri për Islamin, nuk dinë për këtë studim. Kjo gjith*ashtu ndikoi edhe te shkencëtarët tanë, të cilët Islamin e njohin nëpërmjet shkrimeve të evropianëve, dhe të cilët mu për këtë shkak mbetën të painformuar rreth këtij punimi.
Unë e përkraha këtë thirrje dhe i thashë vetes: “Do t’ua për*shkruaj dorëshkrimet studentëve të mi, e sidomos atyre që nuk marrin pjesë në ligjë*ratat në Husejnije Irshad. Do t’ua prezentoj rezultatet e studimit të thellë shkencor dhe hist*orik të këtij njeriu të madh”.
Por, tani shoh dhe ndiej se para meje gjenden të tjerë. Ky nuk është një grup i mbledhur për bise*dime apo predikime. Burrat dhe gratë që gjenden këtu, të gjithë ata janë intelektualë dhe për*fa*qësues të gjeneratës së sotme të varfër të shoqërisë. Ata nuk kanë ardhur të më dëgjojnë se si flas për Fatimenë, e me këtë të nxjerrin ndonjë përftim shpirtëror nga tubimi i sontëm. Ata nuk kanë ardhur të dëgjojnë një ligjëratë të thatë shkencore apo his*torike, sepse kanë një nevojë tjetër dhe të gjallë, e ajo është që t’i përgjigjen pyetjes më të ndie*shme e cila ka të bëjë me fatin tonë: Kush jam unë?
KUSH JAM UNË ?
Në shoqërinë tonë gruaja ndryshon me hapa të shpejtuar. Kushtëzimet e kohës sonë dhe ndikimi i institucioneve e largojnë gruan nga “ajo që është”. Asaj i janë marrë të gjitha tiparet dhe vlerat tradicionale, vetëm e vetëm që të shndërrohet në qenie të atillë siç “e duan ato”, “e ndërtojnë ato” dhe siç po shohim që “e kanë ndërtuar”! Andaj pyetja më kryesore dhe më e rëndësishme për gratë e vetëdijësuara të kohës sonë është “Kush jam unë?”, duke i shtuar kësaj atë se gruaja nuk mund të mbesë ajo që është. Në të vërtetë, ajo nuk dëshiron që t’i pranojë maskat bashkë*ko*hore dhe me këtë t’i zëvendësojë ato tradicionale. Bashkë*ko*ha*ni*kët e saj zgjedhin për vete. Ata me vetëdije të plotë e stolisin per*sonalitetin e vet me ndërgjegje dhe pavarësi. Ata e dekorojnë ve*ten gjer në themel. Ata shfaqin synime. Ata pasqyrojnë hije, por nuk e dinë në ç’mënyrë. Ata nuk e njohin disenjin e aspektit të vërtetë njerëzor të personalitetit të vet, i cili nuk është as shprehje e trashëgimisë së tyre, e as shprehje e maskës imituese të vënë në mënyrë artificiale. Me cilën prej këtyre identifikohen ato?
Gjatë kësaj parashtrohet edhe një pyetje tjetër që del nga të menduarit e këtillë. Ne jemi muslimane, gra të një shoqërie që dëshiron të vendosë me arsyen dhe zgjedhjen e saj, e me këtë na lidhë për historinë, kulturën, fenë dhe shoqërinë e cila rrënjët dhe frymën e vet i ka marrë nga Islami. Gruaja e kësaj shoqërie do të jetë ajo që është. Ajo do që vetë ta ndërtojë “veten” e saj. Gjatë lindjes së re të saj, ajo dëshiron që vetë të jetë mamia e vetes. Ajo nuk dëshiron të jetë prodhim i trashëgimisë së saj, e as që të ketë maskë të jashtme. Ajo nuk mund të mbetet indiferente ndaj Islamit dhe nuk mund të jetë e pakujdesshme ndaj tij.
Andaj, është gjë e natyrshme që për musli*manen të shtrohet një pyetje e këtillë. Populli ynë vazhdon të qajë për Fatimenë. Çdo vit, qindra mijëra muslimanë qajnë për të. Mbahen me qind*ra mijëra tubime, lutje, festivale dhe ceremoni të vajtimit për kujtimin ndaj saj. Mbahen ceremoni të pikëllimit nëpër të cilat përsëritet vajtimi i saj dhe mallkohen ata që e poshtëruan atë. Përkundër tërë kësaj, personaliteti i saj i vërtetë ka mbetur i panjohur. Për fat të keq, gjërat e vetme që njerëzit tanë i dinë për këtë personalitet të shenjtë, janë vetëm disa fakte, siç janë:
“Fatimeja ka qenë bija e dashur e të Dërguarit. Pas vdekjes së të Dërguarit, asaj ia grabisin kullosat në Fedek dhe ia sulmojnë shtëpinë. Atë e lënduan dhe në muajin e gjashtë të shtatzënisë, ajo humbi një djalë, Muh*sinin. Prej atëherë, ajo i kalonte ditët vetëm me fëmijët, të cilët i merrte për dore dhe dilnin jashtë qy*tetit në vendin e quajtur “Shtëpia e vajtimit”. Atje kishte zakon të ulej dhe të vajtonte. Fliste keq për uzurpatorët e të drejtës së Aliut. Qante dhe vajtonte me orë të tëra. Jetën e saj të shkurtër e kaloi duke e vajtuar dhe mallkuar fatin e vet. Dëshirën e fundit e kishte që ta varrosnin natën, ashtu që ata të cilët ia mendonin të keqen, të mos mund t’ia gjenin as vendin se ku është varrosur”.
Kjo është përmbledhja e tërë asaj që për këtë grua të madhe ka mbetur nëpër kujtimet e njerë*zve tanë. Mirëpo, përkundër njohurive të pakta që i kanë për të, njerëzit tanë me gjithë zemër e pranojnë madhështinë dhe fuqinë e saj. Ata ia falin zemrën asaj me tërë fuqinë shpirtërore, dhe me tërë besimin dhe vullnetin të cilin mund ta ketë apo mund ta krijojë bashkësia njerëzore.
Sipas mendimit tim, nderi më i madh që iu bë shoqërisë sonë iraniane, është zgjedhja e Imam Aliut, përkundër pikëllimit dhe pengesave që i përjetoi gjatë rrugës së zgjedhjes së tij. Populli ynë na e tërhoqi vërejtjen se me mendjemprehtësi mund t’i balla*faqohet shtypjes dhe gënjeshtrave. Ata i ngritën grushtat kundër njerëzve të fuqishëm, kundër tradhtarëve dhe sunduesve, të cilët qe*nieve njerëzore ua merrnin të drejtat e tyre. Ai lufton kundër dhunës dhe korrupsionit. Ai i demaskon kurthet, gënjeshtrat dhe tradhtarët. Ai u kundërvihet regjimeve shtypëse. Ai nuk e lejon veten të jetë i lidhur apo të bie nën ndikimin e reklamave dhe të liderëve fetarë të cilët janë ithtarë të institucioneve të halifatit. Ai zbulon të vërteta të panjohura. Ai i gjen të dobëtit dhe i zbulon ata pas perdeve të panevojshme. Ai zbulon rryma të forta. Ai është bamirës i kësaj shoqërie dhe nga ajo i duron të gjitha. Ajo e zgjodhi Aliun (a.s.).