[lirik]

Në nji nji ishull ku mashtruesi po e dehte njerzinë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''

Autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''
në një ishull ku viktimat ne kthetra ishin kurthuar mashtruesi po e dehte njerzinë
hingrizqe ishte gjakëmbël në dukje e demagog vizllues në fytyrë
viktimat trullosur për rrreth naivisht po e adhuronin
e mashtruesi kërkonte kohen rastin dhe të përshtatshmen tinzare mënyrë
''''''''''''''
ai opium llafe ju kishte dhënë me pi
me llafin e tijë mashtrues hokatarë
e kishte lindur ate koha demagoge rruspi
mjeshter ishte lindë për tradhtarë
''''''''''''''
viktimat kah donte ai me opium i qonte vet
ata i kishte gjysëm dehur me mashtruese fjalë
kur erdhi në ishullin e viktimave me pendë në dorë i gjori poet
nga gjendja e mjerueshme loti ju bë valë
'''''''''''''
bërtiti poeti e kërkoj shteg shpetimtarë për viktimat
se mashtruesi donte ti dehte me mashtrime e paqavure
mashtruesi priste rastin zgerdheshëshëm e u sillej viktimave kah ushkuret e vrimat
si maskë opium dehëse u kishte hy nën at të mjerë shkurtpamse lëkure
''''''''''''''''''''
eh poeti u brengos si gjithher i mjeri në përlotim
se e shtynte ndergjegjja e rrezet në ideal
shpëtoni ju tha shpetoni nga ky mashtrim
por nuk arriti me punën qëllimmirë të ja dal
''''''''''''
se në at ishull mashtruesi i kishte kurthue
disa kishte filluar me rrena ti zhveshë
filloi poeti aty me ´´u ngërmue
e mashtruesi nisi me u zgërdheshë
'''''''''''''
këta tha vijnë pas meje
kudo edhe në humnerë
se un jam opium i bëj tapë deri në deje
i lë pa emer e pa nderë
'''''''''''''''
dhe koken në duar e kapi poeti
mashtrues tradhtarë i tha mashtruesit i bërtiti
e mallkoi në dëshprim e foli vet me veti
por koha e mashtruesit nga radha e qiti
'''''''''''

ai ishull i mjerë i këputur mu në mes të detit
ku mashtruesi i kishte futur viktimat si pa krye
e kotë ishte fjala e poetit
mashtruesit edhe rrezet e diellit i kan thye
''''''''''''''
ai per turp aty i kishte futur në at ishull
që në rrugë pa krye pastaj ti gjveshë
lakuriq e ne turp pa ideal per ti lanë vishkull
pastaj me ta me u zgërdheshë
'''''''''''''''''
e kotë ishte fjala e penda e potit
që edhe dielli me ndjenja ne emocion e ndegjonte
secili bilbil aty në at shkretirë t'detit
kot ishte me qfardo cicërime të ligjëronte
'''''''''''''''''
se mashtruesi viktimat shkurtpamse i kishte dehur
këta si heshtak qyqarisht filluan të gajasin
e poeti keq ishte nxehur
leni tha vet me vete shkurtpamsit le të psojnë të pëlcasin
''''''''''
se vetem pësimi e perjetimi i sjellë viktimat n e mendë
por dhimbjt e pësimet të këndellin shum vonë
mashtruesit nuk i ecë përher kungulli demagog në kuvendë
as rrena e caku permbi dhe gjithmonë
''''''''''''''''
mashtruesi me hipnoza kishte thyer të tyre muret
mbrojtëset mure të naive karaktereve
po u sillej tash rrotull kahdo kah ushkuret
shkurtpamsve tragjiko komik të mjerve
'''''''''''''
tragjiko komikve viktima shkurtpamse kur te ju del q'pija
kërkojnë ata me sy shpëtimin kah bregu
por nuk ësht ma poeti me kshillat e tija
ka msy ai kah i shndritshmi shtegu
'''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''