Hije e vetmuar mbi dhe
shkruan xhelal ferizi
kahdo mbi dhe hije e vetmuar
me nje pendė ne dorė me kujtime te largssiė
me zbratsinė shok e vlla i shoqeruar
unė vet loti i dashurisė
qfar mbreterije e heshtur
sterrė me shekull ėsht qdo ditė
e shoh s e edhe dielli ,ne apati esht veshur
e shoh se koha dhe un jemi venitė
nuk jam ma nuk jam ai bilurė
ne qender te entuziazmit me vlim
vetmija e heshtur e ftoft si njė gurė
me mbanė me nji vyshkje n' pushtim
Kam mbetur tash vetem me do rrudha
ku as meditimi aq larg nuk mbrrinė
pertej shum orbitave disi me duket udha
enigmatike diqka po me shkrinė
as fjalen nuk e gjejė imagjinare
per te thėnė ket vdeksi te gjallė
nuk edi si quhet kjo gjuhė vetmitare
qė tė shprehem me dnesje e me mallė
vetmi vuajtje ky i llahtarshem laborator
diagnozė famkeqe per qdo shpirtė
angushti e ankth ku penda s mbahet ne dorė
q 'esht ky terr kaq i ngrirtė
As ferri ma i zi nuk qenka o miq
se vetmija e mbjellur mbi dhe
kur te ndegjoni ndonjeher se materja vdiq
vetmija esht shkaku qe e ka bre
shkruar nga xhelal ferizi nga mergimi
|