[adidu]

Fillova së pari me brunen që vloi kur penetrova në galaktikën e universit të saj femëror, duke u tendosur si hark. Gjoksi i bardhë ju ngjesh pas buzëve të biondes dhe njëra dorë kapi me ngërc dorën e tjetrës dhe ... në një kohë të të papërcaktuar të hapësirës universale shpërtheu në klithmë të frikshme dhe me të dy duart ngjeshi akoma më shumë kokën e tjetrës pas gjoksit të saj, si për ta futur edhe atë thellë brenda vetes. U lëshua si albatros i plagosur në shkëmbinjtë e bregut, duke shijuar jetën në tokë në ngërthimet vdekore të fluturimit të këputur.
U shkëputa prej saj duke u munduar të përmbaj shpërthimin tim, që po më errësonte sytë. Një dhimbje e mprehtë në kurriz më shpëtoi duke më risjellë dritën e tokës. Biondja duke më njohur mirë, lëshoi thonjtë e saj në kurrizin tim, për të mos më lënë të humbas në honet e hapsirës shkreptitëse mashkullore, që do ta linte pa shkatërruar e hedhur në kaos pluhuri, tymrash galaktikën e saj. U gjesh pas meje duke më rrethuar me të dyja këmbët në hapësirën bosh të krijuar nga shkëputja me brunen, e cila ofshante në dysheme e këputur. Vlimi i bjondes ishte ndryshe. Ishte i gjatë dhe i thellë në kohë dhe hapsirë, me një tërbim vuajtës. Shtriu drejt brunes si për ti kërkuar ndihmë, llërën me dorën, e gishtat delikat, që dridheshin si puplat e një ëngjëlli mëkatar. Ishte një shenjë e heshtur dhe e pazbërthyeshme e universit femëror, që në këndvështrimin tim mashkullor përkthehej si, kërkesë për të shijuar të dyja kufirin e artë ndërmjet vdekjes dhe jetës, ndërmjet kaosit dhe rikrijimit.
Në brëndësinë e saj dhe timen të bërë njësh, stuhia shkulte me rrënjë pemët e epshit, e fluturuar në ajër gjethet e shpirtrave, që i mblidhte me përvujtmëri brunia me buzët e saj.
Dikur ndjeva të vidhisesha në hapsësirën shkrepëtitse mashkullore, teksa shihja shpërthimin ndëryjor të bjondes dhe brunes, të kapërthyera në kaosin e orgazmës. Ndjeva ftohtësinë e pllakave dhe ngjyra pa fund që lodronin në errësirën e mrekullueshme që ëmbëlsisht më ktheu të tërin në një qënie amorfe.
I humbur në përjetësinë e momentit, ndjeja përkëdheljet e katër duarve dhe dy buzëve që kishin harruar tashmë njera – tjetrën dhe merreshin vetëm me mua si qënie jashtëtokësore e shtrirë përvuajtshëm mbi pllakat e ftohta. Ngrita krahët dhe i mbështolla në gjoks për ti pasur sa më ngjitur pas meje, duke uruar të më thithnin edhe pak jetë që më kishte mbetur pa pasur nevojë të jetoj më.

* * *

Pasi ndënjëm në dysheme heshtazi një kohë të pacaktuar, u ngritëm një nga një dhe shkuam drejt tualetit. E para shkoi bjondia. Brunia në ato pak caste që po rrinim të ndërthurur në gjymtyrët e njëri – tjetrit, më shihte në sy qetësisht dhe thellë, pa folur. Ishte e pamundur ta përcaktoje atë vështrim, aq sa të lumtur, e të hutuar, po aq edhe të vendosur. Instiktivisht më erdhi për ti thënë unë faleminderit këtë rradhë. Si përgjigje, më vuri dy duart në faqe dhe më puthi butë në buzë, me buzë – eshkat e saj tashmë të djegura e bërë shkrumb, nga stuhia ndëryjore.
- Megjithëse kam vuajtur shumë, familja është e bukur dhe nuk dua që ti të zhgënjehesh me femrën në tërësi, duke u nisur nga ne që u sollëm kështu. Nuk dua të mendosh asnjë cast se ne femrat të tilla jemi...pra... – më tha, por sakaq i vura gishtat në buzë për të mos e lënë të vazhdojë vetgjykimin e saj, me përcaktimin kurva dhe perverse.
I ngula edhe unë sytë pa mundur ti jap një përgjigje, pa mundur ti them se atë cast dëshëroja që pikërisht ajo të ishte gruaja ime, qoftë edhe duke ngelur në mes të katër rrugëve pa lokalin, e makinën e saj të modelit të fundit. Nuk e dija as vetë nëse ishte ndjesi e momentit dhe të nesërmen do të më shuhej si me gomë, apo ishte vërtet fillesa e të ndjerit dhe të konceptuarit të familjes time të ardhshme që jo pak herë e kisha menduar. Gjithsesi e kuptoi nga reagimi im i heshtur dhe vështrimi, që vetëm si kurva nuk i shihja.
Ndërkohë bjondia erdhi dhe ne u ngritëm për të shkuar në tualet. Teksa u ngrita së bashku me të, ndaloi dhe hapi rrugën që unë të shkoj përpara saj, por më erdhi vetiu dhe e shtyva që të shkonim të dy njëherësh. Qeshi nën zë dhe nuk e zgjati, por filloi të ecë me kurrizin të mbështetur në gjoksin tim dhe këmbët që i zvargëte nën shtysën time drejt tualetit. U ul në bide me ndrojtje duke ndjerë siklet nga prania ime. Me shenjë dhe buzë të mbledhura si vajzë e vogël, më bënte me shenjë të mos shihja në drejtim të saj. Pa mundur të përmbaj të qeshurën fillova të urinoj në krah të saj në ëc duke tundur lehtas kokën nga drithërima e zakonshme që na kap ne meshkujve në vrullin e parë. Ktheu kokën dhe filloi të shihte e habitur trajektoren e urinës që shpërthente prej meje dhe më kërkoi të falur që po më shihte ashtu, por ishte hera e parë që shihte një mashkull të urinonte. Qesha në mënyrë të pavullnetshme dhe u përkula duke puthur buzët e asaj femre të zhvirgjëruar fizikisht përpara dhjetë vjetësh, por e mbetur e virgjër në shpirt. U ndje keq dhe më shpulloi vithet aq fort sa më dhëmbi. Kur pa reagimin tim filloi të qeshë pa vetpërmbajtje. U fshiva shpejt e shpejt me peshqir dhe dola duke e lënë në intimitetin e saj femëror, që gjithsesi është i magjishëm në procedurën e vet të fshehtë dhe banal në prezencën e një mashkulli.
(vazhdon)