[rilinda]

KUMBULLA GJATORE

Në mjekësinë popullore përdoren më tepër frutat, farat e bërthamave (thelpinjtë), si dhe zemka (gomoza). Frutat mund të përdoren të freskëta, por edhe të thata, pasi thahen më parë në diell dhe në vende të pastra.

Vetitë dietike dhe fitofarmaceutike

Frutat e kumbullës gjatore përmbajnë rreth 18% sheqer në trajtë fruktoze, sasi të konsiderushme vitaminash A, B1, B2; kripëra minerale të kalciumit, kaliumit, hekurit, mangezit. Konsumohen të freskëta, të thata ose të përpunuara si reçel, marmelatë, shurup, kompot, taki etj.
Frutat e kumbullës gjatore janë të shijshme, aromatike, e të tretshme dhe pëlqehen më tepër se llojet e tjera të kumbullave.
Ato kanë veti të mira diuretike dhe rekomandohen për t’i përdorur ata që vuajnë nga veshkat, nga zemra, nga kapsllëku dhe nga hemorroidet. Ato sigurojnë një jashtëqitje të rregullt.
Berthamat e kumbullave gjatore janë qetësuese dhe përdoren kundër krimbave të zorrëve. Për këtë qëllim:

• Merren 15-30 gram bërthama dhe shtypen në havan. Përzihen me 20 gram sheqer dhe hahen një herë në mëngjes, duke qenë esëll.

Kumbullat gjatore, si fruta janë shumë të dobishme dhe të pranueshme nga stomaku, kanë veti të mira tretëse, freskuese, janë pastruese të lehta të aparatit tretës, pasurojnë gjakun me elemente të reja dhe luftojnë anemone. Përdoren me sukses kundër sëmundjeve të mëlçisë.

• Në këto raste mund të përdoret me efekt mjekimi me kumbulla, duke filluar me 05 kg në ditën e parë, e duke e shtuar nga 20 gram çdo ditë pasardhëse derisa të arrijnë 2 kg në ditë.