[Psikologu]

Dhimbja e Kujtimi

Nga shpirti i im ke marrur shumë
edhe atehere kur ke dhenë shumë
tash nuk merrë më tjeter
e une prapë jap aq shumë.

Ne mbrendesin e shpirtit tim
rrokulliset cdo gje , vetmija me behet shokë
kur dhimbejn time ti e quan ngadhennjim
perderisa mua vuajtja don të më pelcasë.

Kengen që t´a fala dikur
ti e vlerson si argetim tendin, ndoshta ?
por ajo kengë per mua është dhe do mbetet
një lot i syve te mij si dhuratë per ty.


Ne kujtimet e mija, sa te dua , akoma se din
mendon se harrova ose eci neper rruget e gezimit
por jo, jam ndalur aty ne stacionet fundit
ku ti me le, e qe quhen: dhimbje dhe hidherim.

E shtrengoj shpirtin , edhe kur don zemra te pelcas
e dhimbjen e qetesoj duke permendur tendin emerë
nganjhere flak, nganjehre akullë
ke mbetur ketu e une,prapë të përqafoj.

Akoma nuk besoj dhe sdo të besoj
se nga dhimbja lind edhe gezimi
sepse ka kohë qe ike , shkove dhe nuk u lajmerove
dhimbje je, ke mbetur dhe do të jesh deri ne vdekje.