Dardania.de - Shiko Postimin Tek

petrol · 13-12-11, 15:27

Skënder Luarasi .
Diskutime mbi Migjenin

Në vijim të temës japim një fragment nga polemika e Skënder Luarasit me Dhimitër Shuteriqin në lidhje me veprën e Migjenit. Ne polemike mbi poezine ''Trajtat e Mbinjeriut''
S.Luarasi shkruan:
Migjeni filloi më 1935 luftën e një gjigandi kundër gjëndjes së trishtuar të epokës dhe kërkoi drejtësi shoqërore, politike dhe me të vërtetë kombëtare. Migjeni e shikoi realitetin në sy dhe shpjegoi gjendjen ashtu si qe, i vuri gishtin plagës. Në shkrimet e tij ndjejmë luftën kundër kapitullimit ekonomik e politik, moral e material, kundër letërsisë së oportunizmit e të kompromisit, kundër indiferentëve e neutralëve…
Ne diskutim nuk mund të pushoja pa thënë dy fjalë për një nga poemat më të bukura të Migjenit: ''Të lindë një njeri’’.
Dhimitër Shuteriqi thotë:’’Migjeni s’është i qartë kur shkruan të lindë një njeri që të shpëtojë popullin, të ngjallë epopenë e popullit tonë’’.
Unë nuk jam i zoti t’i bëj apollogjinë kësaj poeme madhështore…ja që ia bënë qindra e mijra bij dëshmorë të nënës Shqipëri, shokët e tij heronj: Qemali dhe Vojua...E ç’gjë të mbinjerëzishme kërkoi Migjeni kur shkroi?
Të lindë një njeri!
Pa hyll në ball’-por që me fjalë të pushton
……………………………………
‘’Të lindet një njeri
I madh si madhni
Dhe ndërgjegjet tona t’i ndezë në dashni
Për një ide të re, ideal bujar,
Për një agim të lum e të drejtë kombëtar.’’

Shuteriqi me këtë kritikë që i bën kësaj poeme, i mohon zemrës së Migjenit një dëshirë të flaktë që ishte e të gjithë shqiptarëve patriotë…
Pastaj, a nuk e ka kënduar edhe vetë Shuteriqi këtë motiv më me frymëzim, i influencuar prej Migjenit? ( Në poemën ‘’Enverit")
‘’…Të ngresh një popull nga balta
Të çelësh rrugën e shpëtimit
T’i thuash natës:’’Ndal!’’
‘’Çohu!’’ agimit
……………………….
Po je njeriu ngadhnues mbi të gjitha
Andaj dhe je gjithçka
…………………………….

Po toka e lirë
Që punon njeriu sot
Nuk mund të mbyllë gojë
E të mos thotë
Hymnin e jot
Dhe as agimi mund të çohet
Përmbi grunaja e misra
Pa buzagazin e jot,
As ujët e dlirë që rrjedh në arat e reja
As deti i lirë që rref anët e reja
Pa buzagazin e jot etj.etj

(Shënim: Poema ‘’Enverit’’ eshte redaktuar disa here nga varianti i parë në rev.Bota e Re,1945 ,libër poem ‘’Enverit'',viti,1949 deri tek përfundimtari,Vepra 1 f.185.v.1982, por pa e humbur asnjëherë shkëlqimin si kurorëzim i kultit të individit në letërsinë e re shqiptare. Shen i Skender Luarasit .)

Dua të bëj një vërejtje e cila mund të ndihmojë t’a kuptojmë me më pak antipati atë vjershë të cilën e dënojmë për trajtat e mbinjeriut që përmban.Poezia e ka titullin:’’Të lindë njeriu’’apo atë ‘’Të lindë një njeri’’?
Shuqteriqi ka qëlluar më qartë kur thotë për trajtat e mbinjeriut:’’Fakti është që Migjeni ka besuar te e ardhmja’’.Që ka besuar, është e sigurtë, dhe më me siguri nga ç’e ka bërë të shprehet në tre strofat e fundit:
‘’Por…diç due me thanë
Ndoshta ka me ardhë…
Ndoshta ka me zbardhë…
Një agim i pritun, dit e parathanun.

Tek e mbramja, poezia e Migjenit është shkruar aqë qartë në zëmrat e rinisë shqiptare sa edhe kritika më e keqe nuk mund t'i fshijë e t’i errësojë asnjë jotë të saj.

13-12-11, 15:27	#49
petrol Anëtarësuar: 12-12-11 Postime: 74	Skënder Luarasi . Diskutime mbi Migjenin Skënder Luarasi . Diskutime mbi Migjenin Në vijim të temës japim një fragment nga polemika e Skënder Luarasit me Dhimitër Shuteriqin në lidhje me veprën e Migjenit. Ne polemike mbi poezine ''Trajtat e Mbinjeriut'' S.Luarasi shkruan: Migjeni filloi më 1935 luftën e një gjigandi kundër gjëndjes së trishtuar të epokës dhe kërkoi drejtësi shoqërore, politike dhe me të vërtetë kombëtare. Migjeni e shikoi realitetin në sy dhe shpjegoi gjendjen ashtu si qe, i vuri gishtin plagës. Në shkrimet e tij ndjejmë luftën kundër kapitullimit ekonomik e politik, moral e material, kundër letërsisë së oportunizmit e të kompromisit, kundër indiferentëve e neutralëve… Ne diskutim nuk mund të pushoja pa thënë dy fjalë për një nga poemat më të bukura të Migjenit: ''Të lindë një njeri’’. Dhimitër Shuteriqi thotë:’’Migjeni s’është i qartë kur shkruan të lindë një njeri që të shpëtojë popullin, të ngjallë epopenë e popullit tonë’’. Unë nuk jam i zoti t’i bëj apollogjinë kësaj poeme madhështore…ja që ia bënë qindra e mijra bij dëshmorë të nënës Shqipëri, shokët e tij heronj: Qemali dhe Vojua...E ç’gjë të mbinjerëzishme kërkoi Migjeni kur shkroi? Të lindë një njeri! Pa hyll në ball’-por që me fjalë të pushton …………………………………… ‘’Të lindet një njeri I madh si madhni Dhe ndërgjegjet tona t’i ndezë në dashni Për një ide të re, ideal bujar, Për një agim të lum e të drejtë kombëtar.’’ Shuteriqi me këtë kritikë që i bën kësaj poeme, i mohon zemrës së Migjenit një dëshirë të flaktë që ishte e të gjithë shqiptarëve patriotë… Pastaj, a nuk e ka kënduar edhe vetë Shuteriqi këtë motiv më me frymëzim, i influencuar prej Migjenit? ( Në poemën ‘’Enverit") ‘’…Të ngresh një popull nga balta Të çelësh rrugën e shpëtimit T’i thuash natës:’’Ndal!’’ ‘’Çohu!’’ agimit ………………………. Po je njeriu ngadhnues mbi të gjitha Andaj dhe je gjithçka ……………………………. Po toka e lirë Që punon njeriu sot Nuk mund të mbyllë gojë E të mos thotë Hymnin e jot Dhe as agimi mund të çohet Përmbi grunaja e misra Pa buzagazin e jot, As ujët e dlirë që rrjedh në arat e reja As deti i lirë që rref anët e reja Pa buzagazin e jot etj.etj (Shënim: Poema ‘’Enverit’’ eshte redaktuar disa here nga varianti i parë në rev.Bota e Re,1945 ,libër poem ‘’Enverit'',viti,1949 deri tek përfundimtari,Vepra 1 f.185.v.1982, por pa e humbur asnjëherë shkëlqimin si kurorëzim i kultit të individit në letërsinë e re shqiptare. Shen i Skender Luarasit .) Dua të bëj një vërejtje e cila mund të ndihmojë t’a kuptojmë me më pak antipati atë vjershë të cilën e dënojmë për trajtat e mbinjeriut që përmban.Poezia e ka titullin:’’Të lindë njeriu’’apo atë ‘’Të lindë një njeri’’? Shuqteriqi ka qëlluar më qartë kur thotë për trajtat e mbinjeriut:’’Fakti është që Migjeni ka besuar te e ardhmja’’.Që ka besuar, është e sigurtë, dhe më me siguri nga ç’e ka bërë të shprehet në tre strofat e fundit: ‘’Por…diç due me thanë Ndoshta ka me ardhë… Ndoshta ka me zbardhë… Një agim i pritun, dit e parathanun. Tek e mbramja, poezia e Migjenit është shkruar aqë qartë në zëmrat e rinisë shqiptare sa edhe kritika më e keqe nuk mund t'i fshijë e t’i errësojë asnjë jotë të saj.