[Psikologu]

Prizreni qendër administrative gjatë Epokës së Skënderbeut

Lidhur me studimin e qytetit të Prizrenit si qendër administrative, janë marrur një sërë medievistësh të huaj si Konstantin Jireçeku, Milan Shufllaj, Johan Thalloci, St. Novakoviçi, Ivan Bozhiçi, Mihajllo Diniçi, dhe vendas Dr. Skënder Rizaj, Dr. Jahja Drançolli, Dr. Selim Daci, Dr. Pranvera Bogdani, Dr. Kasem Biçoku, Dr. Luan Malltezi etj.

Duke filluar nga fundi i shekullit XIV, me daljen në skenë të familjeve feudale arbërore, qyteti I Prizrenit u shëndrrua në qendër administrative, politike, tregtare dhe fetare.
Në kohën e dinastisë Nemanjidase, Prizreni në burimet dhe dokumentet e kohës del si qytet me tipare pothuajse perëndimore në arealin e këtyre trevave. Ai përbëhej prej qytetit kala - castellum dhe nga Civitas - Varoshi i cili gjendej përbri kështjellës. Gjatë gjysmës së parë të shek. XIV, këtu lëshoheshin kartat apo diplomat nga sundimtarët Nemanjidas të cilat i’u ipeshin raguzanëve për qështje tregtare, dhënje të beneficioneve, por nuk përjashtoheshin as marrëveshjet me personalitetet vendase.
Raguzasit kishin rolin vendimtarë në jetën tregtare të qytetit. Këtu eksportoheshin mallrat e tyre në të gjithë Ballkanin kurse eksportoheshin deri tek qyteti i Venedikut i cili njëherit konsiderohej si skela e Adriatikut. Pas rënies së dinastisë së Nemanjidasve, Prizreni bie në duart e Balshajve të cilët e pushtuan qytetin në vitin 1371 dhe Pejën (1372), duke depërtuar deri në Kriva Rekë ku raguzasit paguanin doganën e tyre. Sipas disa studiuesve ata zotëronin edhe qytetin e Novobërdës. Poashtu si sundimtarët Nemanjidas edhe Balshajt I akomoduan raguzasit në këtë qytet. Në kohën kur Prizreni ishte i rrethuar nga Nikolla Alltomanoviçi këta të fundit ishin strehuar në manastirin e Kryeengjujve. Balshajt e çliruan qytetin kurse si shpërblim nga raguzasit Gjergj Balsha mori katër pancir. Ndërsa Gjergji si privilegj iu jep atyre doganën e Prizrenit. Sipas Millan Shufllait, Balshajt kishin në Prizren edhe ipeshkvin katolik ( frater Johannis episcopus Prizrenensis ), i cili kishte lënë në Ston katër libra si testament më 16 qershor 1375. Si dëshmi dhe gjurmë e administrimit të Prizrenit nga Balshajt është varri i Strazimir Balshës i gjetur afër varrit të Dushanit në manastirin e Kryeengjujve nga arkeologu serbë Radosllav Gruiç në vitin 1927. Balshajt, edhe shpirtërisht ishin të lidhur me Prizrenin. Pas humbjes së betejës së Savrës më 1385 dhe pas sulmeve të parreshtura osmane, Balshajt e humbin kontrollin në këtë anë duke ia lëshuar vendin dy principatave mjaft të fuqishme, e që lidhen ngushtësisht me Prizrenin.