[Giovanni]

Mami!... Mami!...

Me degjon?

A eshte e vertete: se ti nuk mund te me degjosh; ti nuk njeh zerin tim, fytyren time, buzeqeshjen time, lotet e mi...

Mami! Si eshte dielli? A eshte e vertete, qe drita dhe ngrohtesia jane si nje dashuri e vertete?

Mami, eshte e vertete qe lulet jane te bukura dhe me plote arome?

A eshte e vertete se eshte bukur te vraposh, te buzeqeshesh, te luash, te duash, te kendosh?

Mami, eshte e vertete se qielli eshte i zbukuruar me yje te shumte, re, driteza, diell e hene?

Mami, a eshte e vertete se deti eshte i kalter dhe dallget e detit dijne te kendojne?

Eshte e vertete qe bimet jane te shumeta dhe jane mirenjohese?

Qe lumi eshte i paster dhe i rrjedhshem?

Mami, eshte e vertete qe zogjte flututojne ne qiell duke ciceruar dhe kane kujdes te vecante per krijesat e tyre me te vogla?

A eshte e vertete, o Mami se te gjitha kafshet, edhe ato me te egrat, ia degjojne zerin te birit me dore ne zemer?

Mami, sa do te doja te mbeshtetem ne zemren tende! Qellimi im ka qene te te dua, te degjoj, te perkdhel; kam dashur te jetoj, te njoh fytyren tende te embel...

Mami, pse me ke mbytur?

Mami!... Mami!

(Kushtuar femijeve qe nuk e kane pare kurre driten e diellit)

Marre nga Forumi Shqipetar.