[Zero Cool]

Nastradini u mërzit duke i dhënë ushqim gomarit prandaj i tha gruas: "Qysh sot shikoje ti gomarin." Por gruaja nuk ra dakort dhe midis tyre u ndez sherri. Më në fund të dy ata vendosën të heshtin dhe kush do të flasë i pari, ai do ta ushqejë gomarin.

Nastradini u largua në qoshe dhe gjatë disa orëve qëndroi pa folur. Kjo heshtje e mërziti gruan, prandaj ajo hodhi shaminë në kokë, shkoi te fqinja dhe ndenji atje deri në mbrëmje. Erdhi koha e darkës. Gruaja i tregoi fqinjës se ç'i kishte ndodhur me burrin. "Kokëderr është burri im, - tha ajo, - ai nga urija vdes dhe për të folur nuk do të flasë. Ti çojmë një sahan me supë." Gratë i dhanë çunit një sahan me supë dhe ia çuan Nastradinit. Por duhet thënë se kur gruaja shkoi tek fqinja, në shtëpi hyri hajduti, i cili, mbasi mori çdo gjë të çmueshme, hodhi një sy në dhomën ku rrinte Nastradini. Ai shikon, Nastradini rrinte në qoshe dhe as nuk shqetësohej fare për zhurmën. Në fillim hajduti u shtang, po kur pa që Nastradini nuk shprehte as një shqetësim dhe as bërtiste, por rrinte statujë e gurtë, vendosi me mëndjen e tij që me siguri është i paralizuar; në sy të Nastradinit ai merrte ç'do gjë që i nevojitej. Pastaj i hipi në kokë dhe mendoi: "Po ja, t'ia heq nga koka qylafin me sarëkun e të shohim, do të flasë apo jo." Ai ia hoqi Nastradinit qylafin me sarëk dhe pasi hodhi plaçkat në kurriz, iku.

Në këtë kohë vjen djali, i cili, pasi iu drejtua Nastradinit që rrinte në qoshe si hu, pa folur, tha: "Ju dërguan supën." Nastradini, si të donte ti jepte të kuptonte djalit se këtu ndodhi një plaçkitje dhe se atij i hoqën edhe qylafin nga koka dhe prandaj duhet të vinte gruaja, bile të vinte sa më shpejt, filloi të vërshëllejë dhe duke bërë shenjë me dorë, tregoi kokën e tij. Kurse djali e kuptoi se Nastradini kërkonte që t'ia rrotullonte tri herë sahanin me supë në kokë. Kështu e kuptoi dhe kështu bëri; ai ia derdhi supën në kokë Nastradinit. Supa me oriz i rrodhi nëpër fytyrë dhe nëpër mjekërr, por megjithatë, Nastradini heshtëte me kokfortësi.

Djali u kthye në shtëpi dhe në përgjigje të pyetjeve tha se në shtëpi ishte hapur ç'do gjë në të dy kanatat: dyert, dollapi, sundukët - kudo ishte rrëmujë e madhe, plaçkat e hedhura dhe të shpërndara. Pastaj ai tregoi historinë e supës.

Gruaja e mori me mend se këtu diçka s'ishte në rregull dhe ia mbathi me të shpejtë për në shtëpi. Sapo ajo pa atë shkatërrim e rrëmujë, e shqetësuar iu sul burrit, që rrinte në qoshe si dordolec, dhe i bërtiti: "Oj, oj unë e zeza, ç'është kjo e keqe kështu?" "Hë, shko tani dhe jepi gomarit ushqim të hajë," - tha Nastradini dhe shtoi akoma: "Ja ç'na solli kokfortësia jote!"