[lirik]

Shkela njiher mbi nji kermill
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''
shkela njiher mbi nji kermill
me hapin tim të pa kujdesë
un nuk e kisha pa
rastësisht i thash më fal pa interes
ai me qelbin pa ja nda
bertiste si i pa besë
ankohej per vlerat e ti
mi shkele me thoshte vlerat
un plasa nga ai kërmill i zi
nga qeshja e i tillë ves
kur ai lavdrohej se vlera kishte pi
nga gazi i papritur -

edhe shekulli deshti me plasë e të vdes
e shum deshmitarë në at ankim të tij
se vetja i dukej art
e qelbi i dukej ngjyrë
e era i dukej aromë
e quante veten me fytyrë
mendjen e kishte komë
dhe hunden e vjerrte lart
e trupin e tij plot zhgjyr
e quante veten vigan
hapin e quante madhorë
mundohej te quhej mbret
dhe të quhej fis me taban
por ishte kërmilli vet
me të parë e fis e farë
mundohej të quhej koder
mundohej të quhej dijetarë
por nuk e shihte se ishte i ngatht
se askush as nre kafshë nuk ja ka varë
se ishte nji kermill bizarë
aspak nuk ishte i shkatht
as si nji uri nuk ishte mbi dhe
por donte te behej sundimtarë
të dilte me qelbin rreke
të quhej i madh si ujvarë
i thash kermill je e jo tjeter
i thash se nuk je gjeraqinë
i thash nuk bën pjesë nder mbreter

pse don te jesh mbi njerzinë

autori xhelal ferizi

-----------------------------------------