Titulli: Ardita Jatru
Per tetembedhjetevjecaren Aneta
Aneta,rri e vogel Aneta,
Nena jote behet merak
per gjinjte marramendes e lazdrues gjer ne shperthim, nen fustan,
e per shkelqimin e diellte ne syte e tu .
Per shpirtin e lire dhe hovin tend vajzeror.
Ule fustanin Aneta!
Te duken breckat Aneta!
Mos u rrit kaq shpejt. Oh, Aneta!
Te pafundmet psheretimat e saj
..
Po si lulezove keshtu papritur?
Aneta,me kujtohesh si dje, kur ishe e vogel.
Me pantallonat e shkurtra mbi biciklete
Dhe nenen tende ne dritare qe therriste kujdes mos rrezohesh, Aneta!
Ishe vetem nje femije capken,
Me floket e shkurtra,te shpupuritura si djale,
Dhe plot jete
atehere.
Cmendet ajri pas hapit tend tani, vogelushe
Dhe burrat pyesin njeri-tjetrin me sy ku paskesh qene fshehur kjo zane?
ndersa zgjon deshirat e tyre me aromen tende te pranverte
dhe triumfin tend femeror.
Ti je e bukur Aneta,
dhe e shkreta nena jote behet merak.
Vogelushe,nuk e di ,por
kete mengjes kaq te zymte e vetmitar
te pash te kaloje prane dritares time
me sandalet e kuqe me taka dhe floket e kuqe all
dhe u ndjeva xheloze per ty,per rinine tende
sepse kam qene dhe une tetembedhjete vjec Aneta,
E bukur dhe e kalter si ty
Por me nje ndryshim,
Qe ti smund ta kuptosh
U linda dhe u rrita ne Shqiperi,
ne kohen e burgosjes se shpirtrave
|