Titulli: Zhgarravinat e mia
...
"Jetėgjati nuk bėhet jetėshkurtėr".
magjia zgjat pak, ca ore ,jo me shume. Pastaj dita fillon te me copetoj mishin, me ingranazhet e saj te thata,sidomos pasditeve, kur jam vetem, provoj nje ndjenje te veēante. Sikur te me banonte nje esence e papercaktuar, jo e imja, e megjithate pafundesisht e imja, e une sjam me vetem,dhe ēdo gjest i imi, ēdo fjale, ka per deshmitar nje shpirt misterioz.!
Hapesira me eshte shenderruar ne nje dhome te vogel Mjeshter, gjersa ti kerkon diēka kaq te vogel,e une as kete se beje,dhe per egoizmin tim refuzoj te pranoj sa shume te dua.Me vie keq ngase ka plot sosh qe e duan,por atij as qe i pelqejne ēapkenet autoritare ,vashezat fodulle, laviret garipe, vogelushet e djallezuara e te pergjumura me sy tinzare e epshore.Jo, keto nuk i don!
Mbreme me terhoqi vemendjen dritarja gjatoshe ,gjersa Hena duke hyre permes xhamave te saj,u bente drite luleve ne vazon siper truezes ,nuk e di ne ju kujtohet vazoja qe i vinte keq nga une?... Keto pak objekte te dukshme nen driten e Henes ,me shtyejne qe te perfytyroje prap mbrapaskenen e erresires,ku fshihen intimitetet,ndoshta edhe shpetimi nga gjendja qe kame rene ,por...nuk jane per mua ato ,jo!
-Paske jeten e gjate
!, degjova symbyllur te me thoshte nje nga hijet
U mundova te qesh, dhe edhe qesha, por ndjej dhimbje ne koke,miq
Tu tregoj se,pas atyre diteve,mu kjo ishte buzeqeshja ime e pare
.
__________________
Kurr mos debato me budallenjte,...ata te terheqin ne nivelin e tyre,pastaj te mundin me pervojen e tyre !
M.T.
|