Sa pashe kete temen mu kujtu ajo shprehja "idhnim pa gaz e gzim pa vaj ska".
Me perpara shume gjera kan qene ndryshe* qofte edhe brenda familjes. Vajzat kane qene edhe me te lidhura me familjen sesa jane sot. I jane perkushtuar me shume asaj e sebashku kane kaluar veshtiresi e varferi qe i ka bashkuar. Edhe zakonet kan luajtur nje rol te rendesishem sepse ka qene pjese e dasmes qe nusja me qa. Eshte komentuar prapa nga plakat fillimisht dhe pastaj edhe nga te tjere nqs nusja ska derdhur lot. Por per vete faktin qe permenda dhe mesiper qe vajza ka qene afer me familjen* eshte mese e kuptueshme dhe e pranueshme qe ajo te qaje. Ndersa sot eshte me ndryshe pasi edhe vete dasman nuk e kane lezetin e dikurshem...Sot nuk i ben pershtypje kujt a qan kur martohesh* biles edhe po qave thojne "shif kjo po ban demek se u mallengjy"* kuptohet jo gjithmone.
Personalisht sjam e martume por sdi ca ka me ken ajo dite kur te martohem se un qaj kur shof nuse tu qa* lere pastaj te jem vet nusja
