[Artisti]

Isha ende në shtrat, rrezet e diellit mengjesor depertonin permes dritares dhe me dukej se me thirrnin te dal jashte.Disi nuk kisha vullnet ne ate dite aspak dhe per asgje, deshiroja te rrija ende i shtrire. Xixerrimat e zogjeve e benin ate dite edhe me te bukur, trupi i qershise e cila ishte afer dritares, kishte frutuar dhe ato frute te kuqe me terheqnin edhe me shume te zgjohem.Papritmas degjova zerin e Bakiut.Mendova ku erdhi ky tash te me pengoje ne vazhdimin e mendimeve te mia.Bakiu eshte djali i Axhes, me te cilin kemi bere shume "marrezira" . Edhe sot paska ardhur koha te bejme nje "marrezi", mendova.Vesha pantollonat e shkurt dhe dola, Bakiu ishte i ulur ne shkallet e shtepise.Hej, nuk e di por edhe pse dita kaq e bukur dhe shpresedhenese duket, mua disi po me duket se do te jete nje dite monotone dhe pa asnje akcion.Duke biseduar ashtu, Bleta e cila ishte ne lulet aty afer filloi te fluturonte.Shih i thashe Bakiut, edhe asaj i duket monoton te rrije gjithe diten mbi lule haha.Si per çudi, Bleta fluturoi rreth Bakiut, mos lëviz i thashe, sulmova Bleten me doren time dhe hopa, Bakiut ne vetull.Bleta me shkathtesin e saj nxorri therrcin dhe shpoi Bakiun ne vetull.Ah, sa keq mendova, Bakiu nuk lejoi veten te shihej zemerimi.Ashtu duke u tallur se koti, degjuam zerat e te rinjeve ne sheshintakimor rinor. Shkojme, kur arritem atje, pamë se aty ishte edhe Sherifi, lëvdaçi dhe ngucakeqi më i madhi.U ulëm aty pranë dhe shiqonim sesi luanin Basket.Pas disa gjuajtjeve, ky Sherifi kinse i shpëtoi Topi dhe hopa në vetullën e Bakiut.Më qeshej sepse mendoja edhe pse mu duk dita monotone, të gjitha shenjat po duken se do të mbetet thellë në kujtim.Ashtu me mendje duke qeshur por me inat të madh që lëvdaçi, ngucakeqi më lëndoi shokun tim më të mirë, mu dashtë të kërcej dhe qëllova me plot fuqin që kisha, Sherifin në faqe.Flakaresha të cilën ia dhashë, bëri që gjaku i tij të rridhte nga hunda.Oh zot, tash më mbyt ky mendova dhe fillova të iku.Sherifi i çuditur sesi mora guximin ta qëlloja, u shtangua, pas disa sekondave filloi të më ndjek, Bakiu i cili ishte ende i ulur, shtriu këmbën e tij, Sherifi mori në thua dhe u rrëzua.Ne e kishim një vendtakim toni ku aty nën hijen e një molle, një gjarpër kishte shtrofullën e tij, ne luanim me atë gjarpër kur nuk kishim diçka tjetër të bënim.I thashë Bakiut se tash është rasti ta tërheqim deri te shtrofulla që njëherë e përgjithmonë t'ia hjekim hujin e lëvdaçit dhe të ngucakeqit.Ne vraponim në drejtim të shtrofullës, Sherifi pas nesh.Të gjitha parapërgatitjet të cilat i kishim bërë kohë më parë, kishim marrë litarë të ndryshëm, të luajmë si Tarzani, ishin te molla.Arritëm, Sherifi na u afrua dhe tha, tash nuk keni ku të ikni, jeni të humbur ëh, unë isha krejt afër shtrofullës, lutja Zotin të mos dalë në këto momente gjarpëri, se Sherifi do të ikte.Mu vërsul mua dhe më kapi duart,me këmbën e djathtë, qëllova këmbët e tij, u rrëzua, Bakiu mori litarin i cili ishte në degën e mollës dhe arriti t'ia lidhte këmbët, pastaj që të dy, arritëm edhe duart t'ia lidhim.Tash mund të pushojmë pak i thamë njeri tjetrit.Sherifi nga inati dhe krenaria e gabuar që kishte, bërtiste dhe na u kërcënonte se do të na sakatojë.Prit edhe pak i thamë sa të dalë një peshk i gjatë me therrcin e tij helmues.Nuk dilte gjarpëri, ishim të djersitur dhe vendosëm të shkojmë te lumi aty afër, që të freskoheshim pak.Pas disa minutave menduam, shpejt se po të dal gjarpëri, tranohet Sherifi.Në momentin kur ne arritëm edhe gjarpëri filloi të dalë, kishte nuhatur Sherifin hahaha.Filluam të tregonim me gisht në drejtim të gjarpërit dhe duke treguar i thonim Sherifit se kjo ditë do të ishte dita e fundit e tij nëse nuk i ndal ngucakeqet e tija. Na premtoi që kurrë më nuk do të na nguc.Unë shkova te gjarpëri, fillova ta lëmojë, Bakiu liroi Sherifin.Për çudi iku pa thënë asnjë fjalë.

Kështu vazhdon edhe më tutje, fundi ishte se Sherifi i ndali ngucakeqet e tija jo vetëm rreth nesh por edhe rreth të tjerëve.


Me kënaqësi hartimore

Artisti