[lirik]

Mbyllja e Gojes
''''''''''''''''''''''''''''''
Shkruar me shum pezm nga xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
kush ua mbylli gojen ju o te mjerë heshtak
kush ju a ndaloj fjalen ua lidhi me zingjirë
kush ju ngriu ne te vlueshmin gjak
qe ju te mos shkruani ma fjalen e lirë
e mua as një fjalë të mos ma flisni me vlerë
thue s e jam nji pikë pshtyme në leter t' zhubrosur
kush ishte ai armik që në ket diellore pranverë
ndoj armik i lavirosur a i dhjamosur
a thue pshtirosur paguar prej rusije
ju erdhi per t' përzier të vjella armike me përshesh
zvarritur me maskë si djalli nën hije
ju prishi pëshperitshëm mendje edhe vesh
apo ndoshta në gjak dashuri nuk ju mbeti
për vargjet e mia për germa e për fjalë
apo ndoshta në shpirtë me intriga ju treti
currril qehre gzue si bardhsija me valë
apo ndoshta un për ju me secilin varg sa deti
neper sytë e juaj mbeta varur halë
------
dhe ju ma fuqi per ti qeshë germës nuk keni
thue se buzqeshja ju vdiq ne qdo rrudhë
e vargjet e mia ma në gji tuej nuk i nxeni
të ngrira gjithkah po mi leni në udhë
q' paskit qenë ju kshtu me kët kohë kaq të shkurtë
mashtrueshëm duke më ftuar kah miqsija
e un në besë erdha me vargun largpams e të urtë
me shkri larg caqe andej kah dituria e dija
po pse un aq leht miqsisë i besova i mjerë shqiptari
kur dihet se ajo ësht vyshkë nga veset e kqija e ësht stermekë
kur ajo ma nuk gjendet kund sa nji fije bari
dhe gati po thuej s e ka vdekë
--------
duke mashtruar ve´veten këndej i nisa pendat nektare
nder ju mendova se doni hoje
mendova se ka mbetë sa do pak mikpritje shqiptare

o miq paska qenë veq cak loje
tash pendueshem nder ju këtu kam mbetur
ku hyna me besë në kto anë
nuk di ndër udhkryqe me pendë kah me u tretur
ju loja ju si pje u paska nxanë
nuk shihni aspak këndej kah porosija
as n' gjak te porosive veq pak me u nxe
nuk jam ma lirik me vargje të mija
se rob ju e koha nuk më keni ble
besu kurr nuk kisha se më vret kozmetike bukurija
e fillimit tuej të vizllimit
o kohra kozmetike
u pa shum shpejt e ftoft ironija
dhe loja e juaj e mashtrimit
të vdesësh per shqiperi etnike
nuk të len ma kohë rruspija
dhe fort si idhnak jam duke menduar
me ikë nga ju o kohra ne pa kthim
se un shekujve me perbuzje ju kam shkruar
nuk dua te jem ma vetmahstrim
as kurr me varg nder kohra mos me vluar
s' ja vlen ky mundi im
----
per ju qe u dogja per ju o kohra jam shkri
nder vite e mote n' zandan
si qiri i flakruar i djegur ,ne robri
per ju pak dritë me dhanë
ju paska hije qe besa ironija
e vrapi kah leqja e lakimi
o lum si ju qe ju ka akull'hieja
e ngrica e i idhti pelimi
------
nuk jam ma i juaj nuk jam ma me pendë
nder ju në shekuj ás në' mot
kur ju ktu perbuzshëm lakuriqas si shpend
më ecni mohueshëm kah sedra ime sot
mendoni se diell ma per mua nuk nxenë
se un strehë as mikpritje nuk gjej
as vargu im ma askund nuk vlenë
as gjaku s' më vlon në dej
jo jo qe besa kahdo hahet buka
e miq ka ku te duash mbi dhe
ik o penda ime dalim n' kodra e suka
nder kombe e ne tjera fe
---------
se ma mirë na presin qe besa edhe qifuti
e jordan a egjipt a manov
e pangjab në oman e dikund kah gjibuti
larg ku nuk quhet kosovë:
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
shkruar nga mergimtari xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''