[Domira]

Krijmi i familjes per te rijt me nje edukate normale, esht proces i domsodoshem, i deshirueshem dhe normal. Secili i ri qe studjon, punon apo krijon kariere megjithate e ka te kjarte se krijimi i familjes, lindja e femijve esht pjese e pandashme ejetes. Nuk eshte e lehete qe ne zenitin e arritjes se njohurive, fillimin e karieres te menojsh per femi e krijim te familjes. Por sidoqfte, per dike ma heret e per dike ma vone kjo ndodh.

Tash mvaret se kush si e sheh (projekton) karierien.
Ne perendim lindja dhe rritja e femiut vihet ne vend te pare, kariera pret. Ndoshta kjo eshte aresyja se pse ne perendim karriera nuk krijohet shpejt e shpejt mas kryerjes se shkolllimit. Merr kohe krijimi i karieres, merr kohe krijimi i pervojes, prandaj edhe shkohet ne te sigurt kur krijohet nje njeri me kariere dhe me pervoje, prandaj eliminohen deshtimet dhe me kte krijohet siguri ne kuptim te krijimit te njerzve qe do te kontribuojn per shoqeri/shtetin.

Femiun e bijm ne ket bote me deshire, e japim cdo gje per rritjen e tij te mbar, heqim dore nga shume kenaqsi personale duke qen gjithmon prane tyre sepse askush nuk mund te na zavendesoje. Cdo mungese e jona behet pjese e zbrazetis te femiu, ne boten e tij dhe diku mbesin perjetime ose traume per shkak te mungeses se prindit, zbrazeti kto te cilat mund te dalin ne cilendo faze e jetes se tyre dhe sigurisht mund te lejn edhe pasoja.

Prindi ne moshen e shtyre, atehre kur fillon e kthehet ose sillet vete si femi, nuk ia del te kujdeset vet per vehte dhe askush tjeter pervec femiut te vet nuk mund te ia lehtesoje nevojat shpirterore per tu ndje sado pak i deshirum ose i pranum, i respektum ne ditet e fundit te jetes se vet.
Keshtuqe njeriu per dallim prej shtazes ka nevoje shpirterore e cila dallon, e cila e ben njeri gjat gjith jetes se vet.

Mjer kush preokupohet aq shum me veten e vet, saqe ben mekate edhe ndaj femiut edhe ndaj prindit.

Por ajo nga cka nuk mund te ikesh eshte se te gjitha te kthehen, SI E BEN E GJEN NJERIU!