[lirik]

Gjaku i maleve

xhelal ferizi autori


Fletet e qetinave dhe fletet e lisave gjak kan pikë,nëpër male
shekujt e dhimbjeve kan qa kan dënesë
ka dënesë vet buzbardha e qdo shkumbë me gjak vale
e dridhur ka qa currili e vogla vesë

ka qa se neper male gjaku esht derdhë gjak i vajzerisë
aty në secilen lule dëshmon nji thyerje dhimbshëm tu u dridhë
aty u derdh gjak i shqipeve i virgjersisë
dhunim i vashava të dardanisë disa ne pranga lidhë

gjak shqipje motet rënkojnë
nëpër malet dardane
dhe shekujt qehren orë e qast e ndrrojnë
her qajnë her heshtesisht dënesin në gjuhë nane

gjaku i malave nëpër shum fletë
gjaku i shprishur i virgjerisë
gjaku që na then në vullnet
gjaku i maleve të etnisë


etni me me male me gjak
ne secilen kokerr te dheut ne mbrendesi
dhimbje kushtrim e cak
malet nuk duan kori

gjak neper malet tona
në damarët në druj e levore
urrejtje hakmarrje nga thellsija ju ndihet jehona
shpagim kerkon ne ne qdo palcë edhe grimca ma e vogel e tok s 'Arbnore


gjak i kuq neper male
gjak i deshmorve te lirisë
stinë te pergjakura që ecin ngadale
ringjallje e gjysem vdekura etni don me nisë


kori medet kori buqasin malet me gjak
kori e krenari edhe gjak deshmori
hakmarrje hakmarrje thrret i ri e plak
hakmarje neper shekuj do t 'kerkoj arbnori

gjaku i perzier me fletë dushku pa faj
shpernda neper barishte pylli
gajasur mbi zogza karpatiant qakaj
vdekur shpresat ne qiell te qdo ylli

malet me gjak e vra shpresash lisat
vashat te qthurura llahtari
pansllavt duke pshty duke shkelur plisat
perlye me kokë ulë grue e vashë shqiptari

sa dridhjet shpirtrore gjoksi i nji vashe
kapur per nji lisi ku floket po i nxjerrë
o zot si ka ikur nji shpend n krih larashe
kur nji vashë tjeter shnjerzu ne vaj tu u shterrë

bertima per nderin jehonte
ne palcë ne thellsi te qdo plasje mbi dhe
o zot nii gjamë tjeter njimij stinë po i shponte
e gjakosur dhune aty nji vashë e re

nji tjeter me dy sy mbuluar nji tjeter aty zogzë mjerane
hapur kembesh rrinte me thikë e detyruar
nen te mjerin shikim ne at prani nane
bertiste e shpurdhiste nga dhimbja e paduruar

vjelljet evashave gjak e tug e vnerë
bilbilat kahdo tue ikë
neper malet tona gjak po derdhej e po merrej nderë
ne nuse ne vashë e në qikë

thikat serbiane të mbrehta mizore
te ngulura në nji vashë aty pranë
nji tjeter pershkye që terheqej dore
nji tjeter me të vjellura shpirtë ah duke dhanë

bertima perzie me dhimbje e thirrje në zot
në ndihmë që nuk dukej kund
keshtu etnike shqipnija në shekuj e mot
dhunime e poshtrime të pa fund

ne nji lis tjeter qe ishte tmerrue në qehre gjysëm vdekë
medet e mbeshtetur nji vashë si ai ylli
hjeshija e saj nën dhunë ish stermekë
po qante pa shpresë në mes pylli

o zot sa piskama nënat nxirrnin flok
e lulet ishin vyshkë dardane
nuk kishte lulkuqe karajfil as borzilok
te mos qante e dëneste në gjuhë nane

autori xhelal ferizi ne mergim