[lirik]

Te pistat lojna
''''''''''''''''''''''''''
xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''
nëpër sa kohra kalova Në sa vite e stina
të pistat lojna sa kam pa e të pista fytyra
si nuk iken yjet nga keto pamje shemtuese
si nuk u shua e globit kaptina
nga lojnat e pista të ndyra
sa shum kan qa moti e stina
nga shekujt me dy fytyra
-----------

sa shum i stërzgjaten nëpër talljet neper moshat tona
ata qe mbjellin sadizëm te pa fund ah ne shkrumb ua pafsha trojet
me gra e fëmij e ma zi se fatet llahtare tona
ua pafshim nëpër breza të pafundme plojet
-----------
mbi ta as shekujt mos u ngopshin me bërtima
të thekshme e gjamë pa fund u ec't loti
nëpër trupa të tyre u pafshin plumba e vrima
e kurr ndoj ditë t' bardhë mos ju dhuroftë zoti
'''''''''''''''''''
ata shkrumb pifshin o zot e gjak
ujë mos paqin me pi as me u la
he u lafshin me lot
o zot i qiellit per ne pse s' merr hak
mbi ata qe u tallen me ne neper shekuj ather edhe sot
-----------
djepat e tyre u pafshim neper udhë te mundimshme mbi shpinë
neper male neper eksode mbi akull
mbetshin porsi qyqet mbi ara e ledinë
e mbi dhe nëpër shekuj shakull
-----------
sa shum vuajtje i sollen shqiptarit
sa shum perhurje e varre te zeza
ata fisi e gjaku i zi i barbarit
u derdht neper troje te tyre neper breza
----------

pse kështu qenka bota kjo far bishe globale
shekujt me u tallë me të dobtin e me e plasë per të gjallë
le të bien vullkanet mbi fusha e male
le të digjet dheu me gurë e me zallë

----------
se në padrejtesi qenka në secilen grimë
q 'n a 'duhet ky glob mbushë me hileqarë
le të bëhet shkrumb të mos i mbetet kund bimë
nëse të lirë mbi dhe nuk mbanë të lashtë shqiptarë

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''
xhelal ferizi autori ne mergim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
e shkruar ne nji rast deshpirmi neper vite e mote
te mundimeve e vuajtjeve shqiptare