[lirik]

Godita me grusht
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
‚''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
u rashë nji her te huaja maleve me grusht,
deshta ti rrafshoj,
se më pengonin nga largsia
qe ta shoh atdheun tim
mallin dhe etjen atdhe ma pegonin per ta shuar
e shikimin e pamjes atdhe
per ta pa fushen e detin
emrin ku quhej etnike shqipni
e diellin shqip duke nxe
dheun e të parve
token e lashtë me tri fe
folenë e shqiptarve
token me zallë e dhe
me lisa e qetina e gurë
shqipen tue valvitë ne flamur
e doja të ndjeja
gurgullimat e prrojeve ilire
te shoh valet prrojeve si bilur
token etnike te shqiptarve
e currilat a vales gjevahire
sa larg thash qenka shqipnija
e fusha e mahnitshme dardane
sa larg qenka e imja etnija
arbërija,
e lashta ime tokë iliriane
sa larg më rrin toka e te parve
fola me qdo varg ne gjuhë nane
loti me ra si nga qerpiku
mbi dheun e huaj mbi kurbet
me mallë e dhimbje piku
per token time me det
sa shum ka qa liriku
askush se ndjeu medet
sa larg
e treti koha autorin
o fushat e gjera deri ne bregdet
perse e harruat arbnorin
qe lotin poetik e qet
kush me solli kaq larg
era e pergjakun
dridhja e tokes
baroti
prangat
perse me larguan nga gjiri i lokes
kohrat zezonat ma shkelen bajrakun
rëkimi i tokes
kush
pyet
loti i rrokullisun,per faqe te poetit
kush
edhe sikur ti bëja rrafsh te gjitha malet që më pengonin
pamja nga larg-

vetëm do të me digjte i prush
duke me stervuajtur nga larg
e duke e pa largsisht atdheun
pa eprekur me dashuri e ndjenja
duke mos me ndje askush
do te digjesha ne shpirtë
ne secilen rimë e varg
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi mërgimtari shumvjeqarë në mërgim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''