[lirik]

Altini dhe Angjelina
****************
AUTORI XHELAL FERIZI
--------------------------

ah q po ,kjajnë po moti e stina
po kjanë zogu e kanarina
një shqiptare si xhuljeta
nën kët diell u fik nga jeta
u bë dhe ,e,, u mblu nga varri
u dogj zemra e sajë si zjarri
se i dështoj po dashurija
i dështoj ajo rinija
afshi magjik e lumturija
e kjo jetë me plot mëlmesa
ah q, iu thyen po fati e besa
ndoshta pse s, ësht shkrua me fat
me iu shkua gazi ma gjat
por një lulë që u mbjell me fletë
deshti shije me ndje n' jetë
ah me ndje zogun n' për pyje
me dashtë hanë e me dashtë yje
me e,dashtë eren e pranveres
kangen të lehtë të zogut t' veres
kur në kaltri pat ra magjija
ra 'n 'dy lule e dashurija
edhe u dha ah zjarrë në fletë
n' për kërcyell ,si diell ka mbetë
edhe i dogj me afsh e zhari
siq din fort me u djegë shqiptari
për kah fjala e përkushtimi
angjelina e altini
jan bashkua si nji curril
që pikë n' lot mbi karajfil
edhe hanen e kan dehë
kur në prehër t' dy jan prehë
e i kan kndue sa leht puhizes
e i kan lmue flokt lulmurrizes
bardh e fletes lulqerrshisë
ah ky qift i ri i shqipnisë
besa e tyre ka qen gurë
lidhë me mallë me shpirtë e nurë
që se zgjidhte asnji peshë
n' dashuri zemra ish veshë
gjaku n' vlim e nëpër deje
lidhë si fijet n' kafka kreje
edhe yjet kan lakmue
kur dy t 'ri afshit jan shtrue
fjalë shkri ari kur kan ndrrue
që për zemra ish aromë
dashurinë, që, e ëngjëllon
për kët shije flasin bilbilat
e shpërndajnë me fjalë currilat
kur me rreze shartojnë sy
kur me fletë lulet jan kthy
me ftyrë prej qiellit me pa yje
kanarinat që shkojnë n'pyje
e kndon ëmbël degë më degë
tue marrë lang n 'qershi e shegë
kshtu ëmblëlsija shartue n' zemra
në angjelinë në altin n' dy emra
n' kët zhylietë me tragjedi
qe i fal jeten varrit t' zi
varrit të, errt ku rrin altini
ku i bën hije nji fllad blini
ah medet s a mirë shkoj jeta
por qe s ,dihet e vërrteta
ku jan shkaqet ku ishin fshehtsinat
që i vranë t' dy kto kanarinat
kta dy zogj ah me cicrime
që n' fole në shqipninë trime
n, dashuri po qojshin mote
tue mos ditë sjelljen t' ksaj bote
kah s ,po dijnë kta t 'padjallzue
qka sjellë jeta tu rropllue
qka sjellë fati me ogure
kur dy zemra kputen ure
i kput ë jeta që i ndanë e varri
kur ja nisë po me djegë zjarri
edhe flaka e tragjedisë
kur kputë fijet t 'dashurisë
thonë altini i dha fund
por ndoj fakt nuk shihet kund
se për shkak të smundjes t 'keqe
dashurisë i bani leqe
ndoshta pengesat gjelozija
ndoshta fati a fatkeqsija
ndoshta ndoj tjeter fatkeqsi
ndoj pengesë që del n' rini
ose prind't nuk kan dhanë leje
për shkak erzi a ,t,ë ndoj feje
ose tjetër dikund shkak
që i kan ndezë dy t' ri me gjak
se shqiptar't për kah ndjesija
jan shum t 'thellë e ndezet m'nija
edhe ju ndezet flakë ,mizore
digjen shkrumben dora dore
kur t, iu vjen flaka n' për gjak
kur në qafë tu biesh pa hak
andaj druaj mos kush i ka nda
kto dy lule e i ka tha
por si do kjo punë që t' jet
sot kto lule ma s' jan n' jetë
nji romeo e një xhulietë
një xhulietë që i thonë shqiptare
thonë se djeg' qenka me zhare
zhare afshi e dashurije
shtangoj qielli prej habije
deri ku shkon po sakrifica
me e vra vehten qaf kaprica
ajo e sharmit lule e jetes
me ngritë dorë kunder vetvetes
thon ë kan shku si dy qiellorë
mbajtë jan bashk po dor për dorë
e nën dritë kan ecë të hanes
n,gaz e shend tue shkue tiranes
lidhë me fije lidhë me shpresë
pa mendue se qifti vdes
për ato ndjenja t' dashurisë
që i kan mbjellë në gjak t' rinisë
-----------------------------

kët vargje lirike i ka shkruar xhelal ferizi nga
NGA Mitrovica Kosovë
--------------------------


----------------------