[Murgesha]

Cingërrima e telefonit më zgjoi.
Zëri nga ana tjetër dridhej, përpos që ishte i gëzuar ishte edhe nostalgjik, dhe më dukej se po vjen nga fundi i dheut.
-"Me Fat Festa bija ime"- dhe çudi edhe pse në lidhje telefonike unë i shihja lotët e tij.
Të falemnderit baba i thashë me Fat edhe Ty.
-"O sikur ta dije sa po më mungon"- i thashë dhe lotët më rrodhën faqeve.
Po i shihja lotët e tij që më lagnin fytyrën dhe ndjeja psherëtimat e tij.
Ama ishte e vërtetë, shumë e vërtetë sa që as që kisha më të voglin dyshim se ishte vetëm një ëndërr. Ëndërr e gëzuar pasojë e mendimeve të mia të djeshme. Eh sa më ka marrë malli, që në momente të tilla të jem atje, atje ku gëzimi është gëzim, e jo gëzim e vuajtje bashkë si këtu...