[Zero Cool]

Eksperimentet psikologjike

Eksperimentet e panumërta (psikologët dhe ekspertët tjerë i kanë kryer me persona të hipnotizuar) dëftojnë se ndërdija nuk, është e aftë për çfarëdo zgjidhje a krahasim të domosdoshëm të procesit të të përfunduarit. Me fjalë të tjera, ndërdija pranon dhe adapton çdo mendim që i përcillet, sado që ai të jetë i pavërtetë. Duke pranuar atë, ajo menjëherë i aktivizon mekanizmat e vet dhe reagon në përputhje me natyrën e vet.

Ja një shembull që na tregon se në ç'masë ndërdija i nënshtrohet sugjestionit: Po qe se hipnotizuesi urdhëron personin e hipnotizuar ta pranojë identitetin e Napolionit ose të shndërrohet në qen, ai, pa luhatje, do të mishërohet me rolin e caktuar, do ta ndërrojë plotësisht personalitetin e vet.

Ngjashëm, me këtë, po qe se hipnotizuesi ia imponon pacientit të menduarit se, p.sh., i kruhet shpina, se i rrjedh gjaku nga hundët, se ka të ftohtë ose se është shndërruar në bust mermeri, ai do ta dëgjojë atë duke i lënë pas dore të gjitha elementet e së vërtetës që nuk i përgjigjen kësaj ideje.

Të gjithë këta shembuj të thjeshtë tregojnë dallimin ndërmjet pjesës së vetëdijshme të mendjes dhe ndërdijes që është abstrakte, joselektive dhe e cila pranon çdo mendim që vetëdija e beson si të vërtetë. Nga kjo rrjedh rëndësia e të përcaktuarit të secilit prej nesh që me rastin e zgjedhjes së mendimeve të veta, u përmbahet atyre që i kontribuojnë fatit, shëndetit dhe kënaqësisë.

Mendja objektive dhe subjektive

Vetëdija ndonjëherë quhet mendje objektive, sepse merret me pamjen e jashtme. Mendja objektive ka për detyrë njohjen e botës objektive. Për këtë qëllim asaj i shërbejnë pesë ndjenja fizike. Ajo është udhërrëfyese dhe drejtuese e të gjitha kontakteve të njeriut me rrethin. Të gjitha njohuritë që i posedoni i keni fituar me ndihmën e të pesë ndjenjave. Mendja objektive mëson me anë të vështrimit, të përvojës dhe të arsimimit. Siç është thënë më parë, funksioni më i rëndësishëm i mendjes objektive është të përfunduarit.

Paramendoni se jeni turist në Los Anxhelos. Në bazë të vështrimit të parqeve, të kopshteve, të ndërtesave madhështore dhe të shtëpive e banesave luksoze do të vini në përfundim se keni të bëni me një qytet shumë të bukur. Kjo është mënyra se si vepron mendja juaj objektive.

Ndërdija shpeshherë quhet mendje subjektive. Detyra e mendjes subjektive është që ta njohë rrethin e vet, por duke mos i shfrytëzuar të pesë ndjenjat ekzistuese.

Me fjalë të tjera, mendja subjektive sheh me ndihmën e intuitës dhe paraqet selinë e të gjitha ndjenjave dhe depon e kujtimeve. Mendja subjektive vjen në shprehje kur ndjenjat objektive janë pasive. Shkurt, fjala është për pjesën e mendjes së njeriut, e cila shpërthen në plan të parë, në momentin kur mendja objektive kotet ose kur pushon.

Pra, mendja subjektive sheh dhe dëgjon, por gjatë kësaj kohe nuk i shfrytëzon as organet e të parit dhe as ato të të dëgjuarit. Ajo posedon aftësi të të parafytyruarit. Mendja subjektive është në gjendje të dalë nga trupi, të udhëtojë në viset e largëta dhe që prej të kthehet me njohuri habitësisht të sakta dhe të vërteta.

Me ndihmën e mendjes subjektive, secili prej nesh është në gjendje t'i lexojë mendimet e të afërmve të vet a përmbajtjen e letrave të mbyllura. Gjatë gjithë kësaj, mendja subjektive nuk shërbehet me mjetet e zakonshme objektive të komunikimit. Secili që dëshiron ta përvetësojë aftësinë e lutjes së vërtetë doemos duhet ta kuptojë natyrën dhe raportin ndërmjet mendjes objektive dhe asaj subjektive.

Ndërdija nuk është e aftë për të vendosur

Ndërdija nuk është e aftë që të dyshojë në diçka, përkatësisht nuk është në gjendje të kundërvihet. Prandaj, secilin, madje edhe sugjestionin e gabuar ajo e pranon si të vërtetë, si përvojë, si veti a si ngjarje. Çdo gjë që i ndodh njeriut mbin në mendime, të cilat në formë të besimit futen në ndërdije.

Po qe se në ndërdijen tuaj edhe më herët ka pasur keqkuptime, metoda e vetme për largimin e tyre është përsëritja e pandërprerë e mendimeve konstruktive dhe të drejta, në mënyrë që, më në fund, ndërdija juaj t'i përvetësojë dhe t'i shndërrojë ato në shprehi të reja dhe të shëndosha jetësore, sepse ajo është selia e shprehive të njeriut.

Vetëdija në mënyrën e vet të të menduarit shkakton mihje të thella në ndërdije, gjë që është tejet e volitshme, po qe se mendimet janë të harmonishme, konstruktive dhe paqedashëse. Mirëpo, nëse njeriun e kaplon frika, hallet ose e kaplojnë mendimet shkatërruese të ndonjë forme tjetër, shërimin mund ta gjejë nëse e kupton dhe e njeh fuqinë kolosale të ndërdijes.

Sepse, me fuqinë e të dëshiruarit fillon të mendojë për fatin, për lirinë dhe për shëndetin. Pra, po qe se sinqerisht dhe pa luhatje synoni kah liria dhe kah fati, ndërdija juaj, si fuqi krijuese, do të përkujdeset që këto me kënaqësi edhe t'i përjetoni.

Fuqia kolosale e sugjestionit

Besoj se lexuesi tash e ka më të qartë se vetëdija paraqet "rojën e portës" dhe se roli i saj kryesor është që ta ruajë ndërdijen nga përshtypjet e rrejshme. Kështu që, një nga ligjet themelore të mendjes së njeriut është ndikimi i madh i sugjestionit në ndërdije.

Siç është thënë më parë, ndërdija nuk merret me të krahasuarit e as, me të menduarit e pavarur, që si funksion i takon vetëdijes. Ndërdija, thjesht, reagon ndaj mendimeve, gjegjësisht ndaj përshtypjeve që ia përcjell vetëdija; në asnjë moment ajo nuk është në gjendje të bëjë çfarëdo përcaktimi.

Ja një shembull klasik të fuqisë kolosale të sugjestionit: Merreni me mend sikur t'i afroheshit ndonjë udhëtari të zbehur në anije e t'i thonit: "Dukeni shumë keq. Sa i zbehtë që jeni?! Sigurisht vuani nga sëmundja e detit. Më lejoni t'ju përcjell deri në kabinën tuaj".

Udhëtari me siguri edhe më shumë do të zbehet. Sugjestioni juaj është bashkuar me frikën e tij. Kështu që, ai do ta pranojë ndihmën tuaj dhe do të fillojë të vuaj nga simptomat e sëmundjes së detit. Pra, sugjestioni negativ është realizuar.

Reagimet e ndryshme ndaj sugjestionit të njëjtë

Njerëzit e ndryshëm, sipas ndryshueshmërisë së gjendjes së ndërdijes dhe të sistemit të besimit, reagojnë në mënyra të ndryshme ndaj sugjestionit të njëjtë. Po qe se i drejtoheni p.sh., marinarit me fjalët: "Djalosh, paksa keq më dukesh, mos të mundon diç? Sikur vuan nga sëmundja e detit?"

Varësisht nga temperamenti, marinari do t'ju buzëqeshë ose do t'ju fyejë. Në këtë rast sugjestioni ka hasur në murin e pathyeshëm, sepse në mendjen e marinarit bashkohet bindja e tij e fortë se nuk mund të sëmuret nga sëmundja e detit. Prandaj, tek ai sugjestioni nuk ka mundur të shkaktojë frikë, përkundrazi ia ka forcuar vetëbesimin.

Sipas fjalorit, sugjestionit, paraqet zgjuarjen e mendimeve të caktuara në mendjen e ndokujt, gjegjësisht në procesin mendor në kuadër të të cilit ndonjë mendim pranohet, adaptohet a jetësohet. Nuk duhet harruar se me anë të sugjestionit, ndërdijes nuk mund t'i imponohet asgjë kundër dëshirës së pjesës së vetëdijshme të mendjes. Me fjalë të tjera, vetëdija ka fuqi ta refuzojë secilin sugjestion.

Në rastin e lartpërmendur, marinari nuk i frikohet sëmundjes së detit. Ai është i bindur se ajo kurrë nuk mund ta shtrijë, prandaj sugjestioni negativ tek ai, thjesht, nuk mund të ngjallë frikë. Tek udhëtari i parë, ndërkaq, sugjestioni në plan të parë e vë frikësimin e tij të fshehur nga të menduarit. Dhe mu këta faktorë të brendshëm subjektivë drejtojnë jetën e secilit prej nesh. Sugjestioni nga vetvetiu nuk ka kurrfarë fuqie, por vetëm nëse përvetësohet nga ndërdija.