[Albanian eX|PerT]

Lute Zotin tënd!

Duaja është një ndër ibadetet më të mëdhaja me të cilat i drejtohemi All-llahut, ajo është arma më e fortë e besimtarit, ajo është e ndërlidhur me çdo ibadet tjetër. Ne bëjmë dua kur e falim namazin, bëjmë dua kur agjërojmë, bëjmë dua kur shkojmë në haxh, bëjmë dua kur jemi në sexhde.
Pra, esenca e ibadetit dhe adhurimit është duaja, andaj edhe Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: (Duaja është ibadet)” [Ebu Davudi, Tirmidhiu i cili thotë: hasen-sahih].
Me anë të duasë ne i drejtohemi Atij që është i plotfuqishëm, Atij i cili na dëgjon çdo fjalë tonën, Atij i cili na e sheh çdo vepër tonën, Atij në dorë të të cilit janë të gjitha çështjet, Atij që na ka krijuar dhe e dinë se çfar nevojash kemi, Atij që nëse ne i përgjigjemi thirrjes së Tij, Ai do t’i përgjigjet duas sonë.
...transmeton Muslimi nga Ebu Dherri [r.a] një hadith kudsij, në të cilin Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, tregon se All-llahu i Madhërishëm ka thënë:
“O robërit e Mi! Unë ia kam ndaluar Vetes padrejtësinë, por e kam ndaluar atë edhe për ju, andaj mos i bën padrejtësi njëri-tjetrit!
O robërit e Mi! Të gjithë ju jeni në humbje, përveç Atij që unë e udhëzoj, prandaj kërkoni udhëzimin Tim që t’ju udhëzoj!
O robërit e Mi! Të gjithë ju jeni të uritur, përveç atij që Unë e ushqej, prandaj kërkomëni t’ju ushqej, dhe Unë do t’ju jap!
O robërit e Mi! Të gjithë ju jeni të zhveshur, përveç Atij që unë e vesh, prandaj më kërkoni veshje, dhe Unë do t’ju vesh!
O robërit e Mi! Vërtet ju gaboni natën dhe ditën, kurse Unë i fal të gjitha mëkatet, prandaj më kërkoni falje që t’ju fal!
O robërit e Mi! Ju nuk do të arrini kurrë të bëni diçka që do të më dëmtonte dhe as të bëni diçka që do të më sillte dobi.
O robërit e Mi! Sikur i pari dhe i fundit prej jush, sikur të gjithë njerëzit dhe xhinët të ishin të devotshëm si zemra më e devotshme e njeriut, kjo nuk do t’i shtonte asgjë sundimit Tim.
O robërit e Mi! Sikur i pari dhe i fundit prej jush, sikur të gjithë njerëzit dhe xhinët të ishin të prishur, si zemra e njeriut më të prishur, kjo nuk do t’i hiqte asgjë sundimit Tim.
O robërit e Mi! Sikur i pari dhe i fundit prej jush, sikur të gjithë njerëzit dhe xhinët të mblidheshin në një vend, të më luteshin, e Unë t’jua plotësoja dëshirat dhe lutjet secilit prej jush, prona Ime nuk do të pakësohej aq sa pakësohet deti kur i hiqet një gjilpërë.
O robërit e Mi! Këto janë veprat tuaja, të cilat Unë i ruaj, i llogaris dhe ju shpërblej në bazë të tyre. Kush gjen mirë, të falënderojë All-llahun, ndërsa kush gjen tjetër gjë, të mos fajësojë tjetër kënd veç vetvetes.”
All-llahu na drejtohet mua dhe ty dhe na e bën të qartë se ne kemi nevojë për Të, i Madhëruar qoftë, e Ai ska nevojë për ne, ne kemi dobësi dhe nevojë, ne kemi nevojë për udhëzim dhe furnizim, ne kemi nevojë për Zotin tonë, e Ai pse na don, na këshillon që t’i drejtohemi me lutje Atij, na këshillon që t’i drejtohemi Atij, sepse në dorë të Tij janë të gjitha çështjet, Ai është i vetmi i cili mund të na ndihmoj, vetëm Ai ka fuqi të na udhëzoj, vetëm Ai i fal mëkatet, andaj Atij duhet t’i drejtohemi, te Ai duhet të kthehemi. Ai na don, andaj na këshillon që t’i kthehemi Atij, të kërkojmë falje nga Ai dhe ta lutim të na mëshiron, të na mbron nga Xhehennemi dhe të na shpie në Xhennet. E nëse nuk e bëjmë këtë, atëherë i kemi bërë dëm vetvetes, andaj nuk duhet ta fajsojmë askënd pos vetvetes sonë.
All-llahu i Madhërishëm thotë: “Zoti juaj ka thënë: “Më thirrni Mua, Unë ju përgjigjem, e ata që nga mendje-madhësia i shmangen adhurimit ndaj Meje, do të hyjnë të nënçmuar në xhehennem”.” [Gafir: 60].
Poashtu All-llahu i Madhërishëm thotë: “E kur robët e Mi të pyesin ty për Mua, Unë jam afër, i përgjigjem lutjes kur lutësi më lutet, pra për të qenë ata drejt të udhëzuar, le të më përgjigjen ata Mua dhe le të më besojnë Mua.” [Bekare: 186].
Vëlla i dashur! A ke ndonjë problem? Lutju All-llahut! A ke ndonjë mërzi? Lutju All-llahu! A ke ndonjë hall? Lutju All-llahut! A ke ndonjë dëshirë? Lutju All-llahut!
All-llahu na don dhe dëshiron që të na jep të mira, andaj na urdhëron që të kërkojmë prej Tij, sepse Ai është Bujar dhe jep. Ai hidhërohet kur njerëzit nuk kërkojnë prej Tij, kurse njerëzit hidhërohen kur të kërkosh prej tyre. Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “All-llahu zemërohet me atë që nuk kërkon prej Tij.”
Prandaj, muslimani çdo herë e lut All-llahun dhe e falënderon për mirësitë që Ai ia ka dhënë, kur të zgjohet në mëngjes, kur ta fal sabahun, kur të del prej shtëpisë, kur të hyn në shtëpi, kur të hyn në xhami, kur të merr abdes, kur të bjen të pushojë, në të gjitha këto raste ai i thotë duatë dhe lutjet e caktuara, të cilat na i ka mësuar Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem. Në këtë mënyrë çdo herë është në kontakt me All-llahun, andaj i qetësohet zemra dhe i rehatohet shpirti, i zgjerohet gjoksi dhe i mbushet me kënaqësi dhe ëmbëlsi të imanit, sepse e jeton jetën për All-llahun dhe me ndihmën e All-llahut.
Kjo është lumturia, o ti që dëshiron të jesh i lumtur, ky është shpëtimi, o ti që dëshiron të jesh i shpëtuar, ky është udhëzimi, o ti që dëshiron të jesh i udhëzuar, këtu është kënaqësia e Zotit tënd, o ti që dëshiron ta kënaqësh Zotin tënd.
Vëlla i dashur! Dije se prej lutjes nuk humb asgjë, përkundrazi fiton shumë gjëra. Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, na ka treguar se lutja jote nuk të shkon kot, po për shkak të lutjes All-llahu ta jep njërën prej tri gjërave:
- Ose ta pranon lutjen të cilën e bën,
- Ose ta lenë atë lutje për ditën e gjykimit, që të të shpërblej për të,
- Ose për shkak të asaj lutjeje të mbron nga një e keqe që duhej të të godas.
Prandaj mos thuaj: U luta mirëpo Zoti nuk mu përgjigj në lutjen time!
Kjo ishte çështja e parë, e dyta është: A thua ti a i çon në vend urdhërat e All-llahut, a e fal namazin, a largohesh nga haramet? Nëse jo, atëherë si pret që All-llahu t’i përgjigjet lutjes tënde? Ti jo që nuk meriton që All-llahu t’i përgjigjet lutjes tënde, po ti meriton dënim të rëndë! Mirëpo All-llahu nuk të dënon menjëherë, sepse Ai është i mëshirshëm, të pret mos ndoshta do të pendohesh, andaj ktheju Atij para se të jetë vonë!
Transmeton Muslimi se Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Lutjes së njeriut gjithnjë i përgjigjet, derisa nuk lutet për të keqe, ose për t’i prishur marrëdhëniet farefisnore, ose nuk ngutet”. Sahabët thanë: “O i dërguar i All-llahut, ç’është ngutja?” Ai tha: “Kjo është kur lutësi thotë: “Unë kam lutur e lutur, por nuk po shoh të më pranohet. Në këtë gjendje ai lodhet dhe e le lutjen.”
Pra, mos u ngut e të thuash se All-llahu nuk po ma pranon lutjen, sepse nëse t’i e dëgjon All-llahun, ai ose do të përgjigjet, ose do ta ruaj lutjen që të të shpërblej në ditën e gjykimit, ose do ta largoj një të keqe, e Ai e di më së miri se për cilën prej këtyre ti ke më shumë nevojë. </SPAN>

Omer Islami,
1.7.2005