[Odise]

NE TEH TE VESHTRIMIT TEND




'ne teh te veshtrimit tend'
te mprehtë si anza -
prehet ne zgabim
ashku i vrullit të zërit gojëhapur
si kokë ushtari ne tehshpate
ne nje dyluftim te gabuar
e,
pelcasin arteriet e vrugta
te deshirave te ndryera
shperthejne dikund afër
kujtime te brishta qull -
e treten si fluska bore të lagshtë
mbi faqet e mërdhezura
e,
renkimet e baladave
i len gojëhapur

ti je zanore e zanuar -
në preftim pshëretimash

ne teh te veshtrimit tend
prehet krahu i vetulles sate
- krahdallendyshe
kullon zanore të etshme
aq shumë të ëmbla
me tu ngjitë buzët e shkrira
e ne damare te vetulles
gufon afshi spirrë brëngash

ne teh te veshtrimit tend
të mprehtë si zana -
prehen ushtri deshirash
ne beteja te kujtimeve te brejtura
dikund në antikë -
e,
ne fund luan koken ne shenje pohimi
fituese i rrokullisë me kembe -
i kthen mbarë trupat e premtimeve qorre
të rëna pa namnishan

O ti je zanore e zanuar -
n'preftim psheretimash!

Fror, 26. 2005.