[Peja-Boy]

BIOGRAFIA


Elvir Muriqi ka një histori shumë të veçantë. Ai ka udhëtuar drejt Shteteve të Bashkuara të Amerikës në vitin 1996, ndërsa në Kosovë ishte shpallur kampion në kikboks që në moshën 15-vjeçare.
Ka emigruar në Bronks të Nju Jorkut, lagja e famshme nga e cila kanë dalë shumë boksierë të klasit botëror.
Në fakt edhe në Shtetet e Bashkuara fillon me sportin e kikboksit dhe atë me mjaft sukses. Shpallet kampion i Amerikës Lindore si dhe kampion i tri shteteve federale amerikane Nju Jork, Nju Xhersi e Konektikat. Të gjitha këto i arrin me një rekord prej 18 fitoresh të njëpasnjëshme pa pësuar asnjë humbje të vetme.


Pas kësaj fillon boksin amator duke boksuar në kategorinë gjysmë të rëndë dhe të rëndë. Shpërthimi i tij i parë në ringun e boksit ngjan në prill të vitit 1998 kur fiton në arenën e famshme të “Madison Square Garden” turneun prestigjioz “Golden Gloves”, turne të cilin e kanë fituar të gjithë boksierët që më vonë kanë bërë historinë e boksit profesionist (Rocky Marciano, Muhammad Ali, George Foreman, Joe Frazier, Sugar Ray Leonard, Sonny Liston, Roy Jones Jr, Evander Holyfield, Mike Tyson, Oscar de la Hoya etj.). Në ndeshjen finale të këtij turneu Muriqi bën një paraqitje të mrekullueshme saqë komentatori i famshëm amerikan Gil Clancy e quan “talenti më i mirë që kam parë ndër vite”.


Pavarësisht interesit të madh nga promoterë të ndryshëm, Muriqi nënshkruan kontratë me një menaxher lokal nga Nju Jorku në mënyrë që të qëndrojë më afër familjes së tij.


Në ringun profesionist debuton më 19 qershor të vitit 1998 duke shënuar fitore me nokaut në rundin e parë përballë Nick Robles në një duel të zhvilluar në Atlantik Siti në Nju Xhersi. Që atëherë ai bokson në rang profesionisti duke regjistruar fitore pas fitoreje. “Kosova Kid” shënon një fitore të paharrueshme më 23 korrik të vitit 2002 kundër Sam Ahmad. Në rundin e parë shënohen tre nokdaune, dy nga Ahmad dhe një nga Muriqi. Muriqi bie në dysheme edhe dy herë të tjera në rundin e dytë por tregon se është një luftëtar me zemër të madhe duke u ngritur në këmbë dhe duke fituar duelin me nokaut në rundin e tretë. Ky duel do të vlerësohet më pas dueli më i mirë i vitit nga televizioni prestigjioz amerikan ESPN.


Pas dy humbjeve zhgënjyese në vitet 2004 dhe 2005 përballë Danny Santiago dhe Oleksandr Garashchenko, Muriqi braktis kampin e “Don King”, pjesë e të cilit ishte bërë kohë më parë dhe nënshkruan një kontratë me “Star Boxing”. Në korrik të vitit 2006 rikthehet si fitimtar duke mposhtur një kundërshtar të fortë si Marlon Hayes.


Në qershor të vitit 2007 Muriqit më në fund i vie shansi që të boksojë kundër një kampioni si Antonio “The Magic Man” Tarver, një duel të cilin edhe sot e kësaj dite Muriqi dhe jo vetëm ai është i bindur se e ka fituar. Së fundmi kjo ndeshje është vlerësuar si dueli më i mirë i vitit 2007 në kategorinë gjysmë të rëndë nga revista prestigjioze amerikane “The Ring Magazine”.


Megjithë humbjen e padrejtë që pësoi nga Antonio Tarver, adhuruesit e Muriqit mund t’i gëzohen të paktën faktit se kjo “humbje” në fakt ka qenë “fitore” , sepse Muriqi fiton miliona adhurues të ri dhe i tregon botës se ai është njeri ndër bokserët më të mirë në kategorinë gjysmë të rëndë. Aktualisht ai është i 12-ti në botë në kategorinë gjysmë të rëndë, ndërsa në renditjen e boksierëve evropianë renditet në pozitën e 7-të