[lirik]

JA Q Më THAN NJI DIT KOHRAT

AUTORI XHELAL FERIZI NE MERGIM

Ti je rob me than epokat shkejut e vitet
rob je i zanun mbi dhe
ti që vargu poetik gjithmonë po të rritet
do të këndosh me varg për ne

ti je rob më than i luleve
i lidhur me vargun zingjirë
ti je mëri e shkuljeve
të padrejtsive o shpirtmirë

ti do të jeshë rob për art
ty rob të kemi nxanë
urdhri ka ardhë nga lart
nga yjet me diell e hanë

dhe qaja un i ngashrimit
i mjeri rob poet
se rob jam i vargut e i shkrimit
për dhe për tokë e det

ti je rob më than
nuk të lëshojmë
me fjalë ma të zjgedhura për vatan
duam si cicërimen të ndëgjojmë

un qava me qerpik
ju thash s e dua liri
përse gjithmonë lirik
i vargut n' bukuri

dua të jem i lirë
dhe dua të jem kalimtarë
perse poet në zingjirë
me vargun kushtrimtarë

jo me than ësht urdhër ky i luleve manushaqe
i gongjeve e karajfilit
ti me lot për faqe
të jeshë arti i bilbilit

po un pse bilbil
un dua të jem pasanik
jo jo o karajfil
ti je nji rob lirik

kot ju ankova zanave të malit
kot ju ankova dragojve nëpër pyje
kot ju ankova atij qast buk'shkalit
qe më bëri rob lirik për yje

ata me kishin rrethuar
dashuria e valbardhave të lumit
dhe arti i botanikes n' larmi shtruar
e langu i shegve e i agrumit

me kishte rrethuar puhija
me mbante sharmi MADHESHTORë
pranvera e bukurija
e vjeshtes e dimrit me borë

e pse un ju thash aman
a nuk gjetet nji shpirtë tjeter poeti
un dua thjehtësinë oj hanë
un dua liri i shkreti

por kujt ti ankohesh kur edhe rrezet diellore
voten ja kishin dhanë qiellit
qe un me vargje vizllore
te jem infuzion i diellit

oh qfar denimi
un deshta të bëhem tregtarë
të jetoj si perendimi
në luks si defrimtarë

jo me than plantetet
larg vargut ti nuk del
do te shkruash të gjitha adetet
e fjalen që e lidhen me tel


kush e lidhi fjalen në lot
ju thash me penden ´tu u dridhë
po un nuk e zjgedhi dot
se tirani keq e ka lidhë

q'të bëj si të shpëtoj
un që jam i pa fat
perse me vargje gjithmonë të lotoj
për materjen dit anat

pse nga un ju kerkoni
ma varg shpritra të qëndisi
po ju pse nuk më thoni
mos jam nji qyqe lisi

un nuk kam para nuk kam as hise nen diell o j hanë
dhe bota nuk kupton asnji varg
un nuk kam askund nuk kam as babë as nanë
i tretur jam ne mergim larg

perse me zgjodhet mua
un tokë nuk kam as pasuri
nuk jam un i botes krua
qe të buroj gjithmonë dashuri

dhe keshtu me grindeshim me fjalë
sa shum dolen prokurorë
ti me than me dylë
je rob i hallit njerzorë


ku te gjejë avokat
kur nuk me mbronte as bilbili
as mali me lisat e gjatë
ujvara as currili

te gjith me thonin prerë
ty te ka zgjedhë motet
ti do te kendosh perherë
mjaft ma me than fshijë lotet

penda me dridhej ne dorë
un dhe ti i thash o besnike
jemoi rober te gjorë
te vargjeve tona lirike

mos qajë më tha ajo e argjend
mos qaj me tha penda e bekuar
se qeilli e behari e ylli me shend
kan per të na uruar

oh kot i thash o e imja besnike
kot me urojnë pranverat e mahnija
kot me urojnë njerzia elulet botanike
nese s me uron perendija

dhe perendija te uron
vetë nës e ke mirsi
se askend nuk e dëgjon
urimi don gjygjsi


kah të ia mbajë tash un gojtarë
pendtarë me te pafundme ngjyrë
sikur te isha pushtetarë
te mos kisha vetem nji fytyrë

mandej tregtarë e dredhak
qe lulet ti mashtroja
do te shpetoja me lak
e servile fjalë nga goja


por jo rob me kan zanë
se nuk di te gënjej
bukuritë në diell e hanë
dhe lulet që thell i ndjejë

tash rob jam mepranga i vargut
ne pranga me mbanë varfria
milonerët qeshin në zgerdheshke të kjoftlargut
e mua me robron poezija

më duhet te kendoj per njalen
me duhet te kendoj per degen
te kendoj per peshkun enjalen
per pjeshken dardhen e shegen

as njeriu të qetë nuk po më len

po më robron edhe ai po më bën vargëtarë
me quditë e tij vargjet po mi kthen
në joshje të jem i vargjeve rrogtarë

nga autori xhelal ferizi ne mergim