[lirik]

Eh po dita dites me pendë n' dorë nder mote
**********************************
Nga autori në mërgim Xhelal Ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''
LIRIKU I VARGJEVE SHQIPTARE NE DHE Të HUAJ
NëPëR STINë E MOTE T' MALLëNGJIMIT
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''

hjeshisë t' diellit e nëpër visare
kah Po ecja kur 'që'! qehrja jote
aq miqsisht më' doli n' ftyrë shqiptare
---
at'her un përmllashëm ndalë shikimin
mu në t' gzueshmen pamje që ma ke
porsi rrezet nisa me e derdhë shkrimin
porsi dielli me t' përhshkrue mbi dhe
---
po pse malli besa m' paska marrë
n'miqsi doren ty me ta shtrëngue
e në shpirtë po e pate ndoj plagë a ndoj varrë
me currila arti me t' shërue
---
mu në zemer kronin e kullimit
me ta derdhë deshta n' germa ari
se dikurë ti me do lot t' kujtimit
ke gjëmua shum në gjuhë shqiptari
---
o pashë zotin sot ti m' thuej si je
plagët tua a jan mbushë mehlem
porsi ylli që shëndritë mbi dhe
ndojkah gzim zemres ashtu a ti vjen
---

se n kujtesë dikurë ke mbajtë doren
mu nën mjekërr e n' për faqe t' lotit
sa nji shekull ti ma kishe oren
kshtu i kalojshe dikurë stin't e motit
---
e plagt tua kan tronditë shum kroje
loti yt ka pas ra mbi fletë
kahdo luleve nder etnike troje
ku kërcyjet i mbanin lulet n' jetë
---
sot a thua loti ty të ësht ndalë
njiqnd vjet nji lot ka mallëngjye
sa her yjet përmbi qiell kan dalë
shpresen n' zemer me gaz me ta kthye
---
e un e di kur ti në at gjuhë shqiptare
kahdo mallin e ke shtri mbi dhe
edhe hana ajo argjentare
disi dridhshëm dnesshëm n' ty ka nxe
---
e tash qe prap jam duke pa hjeshi
edhe gazin e vrejta t' gjallrisë
nji ringjallje n 'tënden bukuri
që rikthye ju paska dashurisë
---
e un krue zemres t' time pendë
veq për ty ju bëra sot oj jetë
se ato kohra ma kan sjellë ndër mendë
at miqsi që e patem t' vërtetë

---
e prandaj dora ime bujare
ta kerkon shtrëngimin me urime
ku do qofsh ti mori bi shqiptare
e paq fatin si ari n' shkëlqime
---
se ty të duan vet dielli e hana
ta ndëgjoj ty zemren tue t 'rrahë era
mu në fole ku të ka lindë dardana
shum bilbilat ku i sjell pranvera
---
e t'kan ndje ty e të kan ndegjua
germa të bardha si sharmi i safirit
sa her ndjenja e diellit n' ty ka vlua
edhe sharmi i yllit ma te mirit
---
veq pse ti fjalen në art ke shkri
ma ke shkri n' për rreshta t 'mallengjimit
AQ SA YLLBARDHI ME VET AT MAGJI
shtrue ësht n' deje tua të vajtimit
---
edhe në vijat tua n' për damare
apelimet tua kan kthye ylbera
kur ti dnesshëm me at gjuhë shqiptare
me pi lot i ke kthye kah vera
---
pse secili varg që ti ke shkrua
deri në qiell ka shpue ndërmjetsimit
kupa e qiellit nga thirrjet ësht shpua
kur t 'ka rrrahë ty zemra e apelimit
---
aq sa qiellin prej vendi e ke lue
edhe re të zeza e grummbullsi mizore
ti me zemren që din me t' burue
pastërti e mirsi arbnore
---
pra un fjalen ty sot që ta nisa
në udhë miqsije porsi letra e mallit
ty moj zanë miqsisht ta qendisa
porsi gurrat që dalin prej zallit
---
Si ato gurrat me vija rreztare
kur her në hije her në diell fort larmohen
e lakohen vijat vizllimtare
në ujë kullimi rrathas kur vijohen
---
ashtu un ty ti lidhi me art vlimi
rrezanisht ti lidhi per bese
me plot vargje qe shkelqejn n' pend shkrimi
PO TI NISi SI NJI KULLIM VESE
---
E TY TE GJETSHIN MIRë ATJE KU JE
porsi e gjejnë mirë rrezet qelë lul' fleten
qofsh me fat kahdo oj zanë e re
neper stin ë e mote ma gzofsh jeten
*****************************
---
NGA AUTORI XHELAL FERIZI PJESë E PANDASHME E MëRGIMIT
************************************************** **