[lirik]

Mbi mua jan versulë

shkruan xhelal ferizi

ndihmë se mbi mua jan versulë
,te gjith akujt,e ftoftsisë
mbi mua jan versul deshirat,per,mgadhnjim
mbi mua jan versul ah hallet e varfrisë
versul jan,caqet e pendes ,n,meditim
o,mbi mua jan versulë,edhe halle,shum,te,mija,
edhe peshë e rand,e,jetes,me kerkesa
edhe hallet,qe,ka,neper,rrudha shqipnija,
mbi mua jan versul,gjithkah interesa
mbajeni poetin ,mbajeni me ,shtylla,solidare
se pesha kembet e penden ,fort po ia leqon
thirrni, komb e tradit ,te lasht shqiptare
se,penden e lotit kush s, po ia shpeton
mbajeni poetin se ra lekundur per dhe
shtylla e mbrotje falni,e rrethone me kala
mbajeni poetin ,se i jan turrë me e pre
ne shkrim' e ne germa,me lot qe i ka la,
mbi mua jan versulë,aq shum,obligime
detyra ,qe kurrizi,i pendes nuk mi mbanë
po,me shterret,fjala po me shterret ngjyra
hapat me lang shprese ,mohimi po ,i thanë
mbi,mua,jan,versul,te gjitha,mohimet,
ndalesat,me kufij,qeliku,
nuk,po,len,kufiri,as,me p,i,prek qellimet,
kam mbet ketu,ku,me,la,armiku
ne mua jan versul.pa,meshirë
,buka e femijve me vrap,
o mosni se un jam poet i lirë
e mosha nuk me ec me hap,
ne mua jan versul,barrat e etnisë
e hallet e thella te planetit
ne mua jan versulë,moskuptimet,e,verbrisë,
dhe loti i pashterrun i detit
ne mua jan turrë vrapimet per ,pare
me e kap ekzistencen qe ikë
por un me ket pend qe esht lulë shqiptare
nuk mundem etiken me,e fikë
me shpetoni ,me,shpetoni,kush me jep nji dorë
s e, ne buz jam te gremines
me librin ne gji e penden ne dorë
po eci pa fund drejt stines
ne mua versul jan mohet cinike
pelhurat me plot ftoftsi
me joshin,n,grabitje dofar kohrash,qerpike
qe pikun,lot,pa ,mund 'cak me mbrri
o me mbani me mbani o shtete,
me mbani o qeveri
se penda ime ,po shterr dete
versul me jan shum mbretri
nuk mund ta mbaj ma diellin mbi kokë,
versulë me jan shum halle
me mbani ju kombe ah ju miq e shok
me mbani o kokrra e zalle
versul me esht ,mbi,kokë,,dhe bibili
qe kjanë per nji pik curril
e un,qe vrapoj me ngjyrë karajfili
me dil ,ne ndihmë o glob me dil
per ju po pervlohem per diell,e per hanë
per qdo varg e,per gjak
per paqe per qiell ,edhe token nanë
pse ,cakut mi beni lak,
me mbyten hallet,e jan duke me mbytë,
vrapimet,neper varfri
gjithkah,me ,shekuj e rrudha n, dy sytë
kushtrim,jam shterr tue shkri
mbi mua versul jan gruaja dhe femijt,
e shkolla, e vrap,mbas buke
detyra,e vargje te gjitha me i arritë
thue se jam nji mal suke
o barr o barr e randë
nji koder nuk mbahet ne shpinë
o gjuha ime nanë
ku,e kam komb e qeverinë
ku kam at komb e fe
ku jan shqiptart e mi
me akull a thue i kan pre,
pse fresk s, me dhan me pi
mbi mua jan versulë
edhe shteti me social
mbi mua jan versulë
ankimet e zogjve n' qdo mal,
mbi mua jan versulë
edhe dhimbjet qe diktojnë
ftoftsit qe dojnë me ,m, shkulë
nga vargjet ,qe kendojnë
aman ftoftsi injorimesh
mos me rrethoni me ket shtresë
me akuj,te ftoft poshtrimesh
se penda fort po me dnesë
mbi mua jan versulë
sociali me komunë
mbi mua jan versulë
nga un kerkojn shum punë
pun kerkon kafshata
punë kerkon familje
kerkojnë pun kerkimet,
e caqet n, per vigjilje
e un pres anijet
me peshen qe me krrusë
duke i kerkue hijet
qe me lan,ne pus
thirr o penda ime
prek me maje n' gjak
m ,jan versul si krime
kohrat me me var në, lak,
nuk me njeh as guri
qe aq shum i kam shkru
nuk me njeh as druri
qe varg i kam dhuru
nuk me njeh as shteti
as kombi s, me jep dorë
nuk me njeh as deti
ah poet i gjorë
po tash kah ti a,mbajë
me penden ne sy
me shkopin lypsar
planetet me i thy
me at penden time
qe po thret e thrret
qe ka mbet,jetime
pa komb e pa shtet
o poet i mjerë që stint' je tu i thy
kah do e kthen ,penden.e kush te don ty
ti qe kjan per zog ti qe kjan per dhe
ti qe kjan per kombe per fise e per fe
o poet i qe shterresh,qe shterresh e,mbushë
ti që kjanë per mal qe po kjan per fushë
qe po qeshë,e gzohesh,kur po gjen arsye
qe ,po,din,ne arom prap ,shpresat,me kthye
kur ne aromë lule,po,gjenë gjithmonë shteg
ti qe pesimizmat nganjiher po i djeg
kur po t' vjen nga i pikë , shpresë e arit dielli
kur te buzqesh caku kur te buzqesh qielli
o poet i urtë o pet me gjak,
o poet i eger,qe,nga i her nxjerr flakë
mbi mua jan versulë zjarre permbi kokë,
mua me kan harruar vllezer miq e shokë
mbi mua jan versul,madhsitë e hapsires
jan versul,te jetes,si gojë të egersires
gojë te egersires caqet buk me gjetë
me shkelë mbi parime,mbi gjakun nder fletë
me ecë me mashtrimin per nji copë buk kore
me u lidh me tregtinë si fis dora dore
aman mos me leni shpirtë me prishë poeti
se kan me kja guret toka dheu e deti
kan me ju vershue krejt dhimbjet e,mija
qielli tok e edhe perendija
shihni ato qendra qe quhen kulturë
si e,kan zemren akull sie kan synin gurë
fondet i kan plot,mykun e kan n' pare
sot po luejn ,me dhimbje e vargje shqiptare
nuk me japin dorë,nuk me flasin shqip
me kan tha si pend me kan tha si pip
nuk me lejn me qelë,token me lulzu
as me vargje t,reja qe dua me kriju
me jan versulë me jan versulë sa shum udh te hapura
si mund ti kapi ne perqafim vetem me nji pend
un qe kam duar te varfra e kemb,te zbathura
po ju pyes te gjithve rend me rend
pse heshtni o mjegulla pse heshtni o heshtak
kur vargjet po vlojn mbi planet
kur plagoset dielli ps e 'si jepni gjak
kujdes se ju mblon nji det.
shiheni sa strukur rrijnë te gjith ne mni
dIkush me nga i grep rrin varë
me e gjet ndoj ngjarje ku mundet me pi
per unin qe e,ka n,sirtarë
me thon nganjiherë poet i madh
me i fjalë qe s' jep me ngranë
mua me jan versul si ujqit ne livadh
hallet qe duen me me nxanë
po si mund te jem un poet,
kur vargut duhet me ikë
kur ne dhe e mbi dhe askund su gjet,
gjak per mua ndoj pikë
kur un i plagosur varfrije
perthurem neper varg
e ata sillen me plot sherre e dije
qe un i shoh nga larg
me jan versul me jan versul shum barr me shemben perdhe
me ndihmo o kombi i im
qeveri o kombe e fise glob e dhe
penda po me mbetet jetim
se penda ime per ju ka qa,
perque ka diell e yje
me ngjyrë s' ka lanë asnji flet me u tha
globet me njomsim ka ushqye

xhelal ferizi shkruar nga mergimi