Dardania.de - Shiko Postimin Tek

**Murgesha** · 29-04-04, 10:42

-A jemi të programuar për të vdekur në një moshë të caktuar?

Periodikish gazetat tregojnë për vende të largëta, të izoluara nga pjesa tjetër e botës, ku njerëzit jetojnë deri në 150 vjet. Por në një ballafaqim më të saktë këto supozime nuk gjejnë konfermim. Në realitet, edhe pse është dokumentuar mbijetesa deri në 115 vjet, pak persona jetojnë deri mbi 85 vjet. Kjo do të thotë se jeta njerëzore mund të jetë “e programuar” deri në një farë pike; përderisa genet (strukturat qelizore që udhëheqin trashëgimimin) përmbajnë “instruksionet” për të pushuar së punuari pas një periudhe kohe të caktuar.

Shkencëtarët kanë zbuluar , vlera mesatare të analizave laboratorike, që qelizat pushojnë së prodhuari pasi të jenë shumuar disa herë dhe që cilësia e qelizave prodhuese bie dalëngadalë.

Por – mund të bëhet pyetja – shkenca moderne nuk ka arritur të zgjasë jetën njerëzore, duke treguar kështu se janë kushtet e ambientit dhe jo ato të trashëgimisë që përcaktojnë jetëgjatësinë ?

Nuk është plotësisht e saktë. Në të vërtetë limiti - 85 vjet - ka mbetur konstant me kalimin e epokave të ndryshme historike.

Mjeksia ka rritur jetën mesatare, por nuk ka rritur kufirin e jetës. Me fjalë të tjera, fëmijët e lindur sot kanë mundësi më të mëdha , sesa të lindurit vite më parë, për të kapërcyer fëmijërinë e për të mbijetuar nga aksidentet dhe infeksionet, por nuk kanë mundësi më të mëdha për të kalur kufirin e moshës prej 85 vjetësh.

-Duke parë se genet përcaktojnë mplakjen, përse duhet të shqetësohemi për rregullat e jetës së përditshme?

Një person mund të ketë potencial trashëgimie për të jetuar gjatë, por një aksident, një sëmundje apo edhe ndonjë tjetër faktor i mjedisit mund të bllokojnë realizimin e këtij objektivi.

Mund të shkurtohet jeta personale edhe për shkak të vesit të duhanit, duke mos e mbajtur nën kontroll tensionin ose duke ngrënë në mënyrë të tillë që të ndihmohet rritja e kolesterolit në gjak. Mund të parandalohet, përkundrazi, ulja e jetëgjatësisë duke mbajtur një peshë të rregullt, nëse bëhen ushtrime fizike të mjaftueshme dhe nese ndiqet një rregull i jetës së perditshme.

Ka shumë mundësira, në një farë mënyre, jetëgjatësia vetëpersonale. Sikurse ka shkruar një ekspert, brënda disa kufinjve “mund të zgjedhim të mos mplakemi shpejt”.

29-04-04, 10:42	#2
Murgesha Administratorët Anëtarësuar: 24-10-03 Vendndodhja: Diku nëpër botë.... Postime: 40,346	-A jemi të programuar për të vdekur në një moshë të caktuar? Periodikish gazetat tregojnë për vende të largëta, të izoluara nga pjesa tjetër e botës, ku njerëzit jetojnë deri në 150 vjet. Por në një ballafaqim më të saktë këto supozime nuk gjejnë konfermim. Në realitet, edhe pse është dokumentuar mbijetesa deri në 115 vjet, pak persona jetojnë deri mbi 85 vjet. Kjo do të thotë se jeta njerëzore mund të jetë “e programuar” deri në një farë pike; përderisa genet (strukturat qelizore që udhëheqin trashëgimimin) përmbajnë “instruksionet” për të pushuar së punuari pas një periudhe kohe të caktuar. Shkencëtarët kanë zbuluar , vlera mesatare të analizave laboratorike, që qelizat pushojnë së prodhuari pasi të jenë shumuar disa herë dhe që cilësia e qelizave prodhuese bie dalëngadalë. Por – mund të bëhet pyetja – shkenca moderne nuk ka arritur të zgjasë jetën njerëzore, duke treguar kështu se janë kushtet e ambientit dhe jo ato të trashëgimisë që përcaktojnë jetëgjatësinë ? Nuk është plotësisht e saktë. Në të vërtetë limiti - 85 vjet - ka mbetur konstant me kalimin e epokave të ndryshme historike. Mjeksia ka rritur jetën mesatare, por nuk ka rritur kufirin e jetës. Me fjalë të tjera, fëmijët e lindur sot kanë mundësi më të mëdha , sesa të lindurit vite më parë, për të kapërcyer fëmijërinë e për të mbijetuar nga aksidentet dhe infeksionet, por nuk kanë mundësi më të mëdha për të kalur kufirin e moshës prej 85 vjetësh. -Duke parë se genet përcaktojnë mplakjen, përse duhet të shqetësohemi për rregullat e jetës së përditshme? Një person mund të ketë potencial trashëgimie për të jetuar gjatë, por një aksident, një sëmundje apo edhe ndonjë tjetër faktor i mjedisit mund të bllokojnë realizimin e këtij objektivi. Mund të shkurtohet jeta personale edhe për shkak të vesit të duhanit, duke mos e mbajtur nën kontroll tensionin ose duke ngrënë në mënyrë të tillë që të ndihmohet rritja e kolesterolit në gjak. Mund të parandalohet, përkundrazi, ulja e jetëgjatësisë duke mbajtur një peshë të rregullt, nëse bëhen ushtrime fizike të mjaftueshme dhe nese ndiqet një rregull i jetës së perditshme. Ka shumë mundësira, në një farë mënyre, jetëgjatësia vetëpersonale. Sikurse ka shkruar një ekspert, brënda disa kufinjve “mund të zgjedhim të mos mplakemi shpejt”. __________________ Më duaj ose më urrej, sepse që të dyja janë në favorin tim. Nëse më do, do jem gjithnjë në zemren tënde, nëse më urren do jem gjithmonë në mendjen tënde!