[elvio]

Por sytë e zemra ranë në ujdi

Dhe njëri -tjetrit shpesh i vijnë në ndihmë.

Kur syri ndjen për një vështrim uri,

O malli zemrën mbyt në psherëtimë,



Ky syri im shëmbëllimin tënd sodit

Dhe fshehtas zemrën në gosti e fton.

I fton një herë tjetër zemra sytë

Edhe me ëndërra sytë i lumturon.



Nga dashuria o nga shëmbëllimi

Dhe larg kur je, të kam ty fare pranë,

Më larg ti s'ikën dot se sa mendimi,

Me mua është ai, me të unë jam.



Kur fle mendimi, hapur janë sytë,

Zgjon zemrën time shëmbëllimi yt