[unix]

E drejtë është të thuhet: Çka dëshiron Allahu, subhanehu we teala, pastaj çka dëshiron filani dhe sikur mos të ishte Allahu, subhanehu we teala, pastaj sikur mos të ishte filani, sepse fjala “pastaj” e bën dëshirën e njeriut të mvarur nga dëshira e Allahut, subhanehu we teala, sikurse thotë Allahu, subhanehu we teala: “Ju nuk keni për të dëshiruar përveç se çka dëshiron Allahu, Zoti i botëve” (Et-Tekvir, 29). Të ngjashme me këto janë edhe fjalët: “Unë nuk kam tjetër përveç Allahut, subhanehu we teala, dhe ty”, dhe fjalët: “Këto janë nga begatitë e Allahut, subhanehu we teala, dhe begatitë e tua”. Kurse veprat: sikurse janë p.sh. ngjitja e hajmalive, pejnave të ndryshëm, duke u ruajtur nga syri i keq, me bindje se këto janë shkaqe për largimin e belasë, janë shirk i vogël, sepse Allahu, subhanehu we teala, nuk i bëri këto gjëra shkaqe. Nëse besohet se këto gjëra vetvetiu largojnë belanë është shirk i madh, sepse një gjë e tillë është mosmbështetje në Allahun, subhanehu we teala.

2) Shirku i fshehur: Ky është shirku në dëshira dhe qëllime, sikurse janë: Syfaqësia (të shtirurit) dhe autoriteti, si p.sh. të punosh një vepër që të afron tek Allahu, subhanehu we teala, me qëllim që të të lavdërojnë njerëzit ose e zbukuron namazin e tij, ose jep sadaka me qëllim që të lavdërohet ose zbukuron zërin e tij gjatë leximit të Kuranit që njerëzit ta dëgjojnë dhe ta lavdërojnë. Nëse syfaqësia e shoqëron një vepër, ajo e prish atë, sepse Allahu, subhanehu we teala thotë: “Ai që shpreson takimin me Zotin e tij, le të punoj vepra të mira dhe në adhurimin e tij mos ti bëjë Atij shirk askë” (El-Kehf, 110).
Muhammedi, salallahu alejhi we selem, tha: “Më së shumti ua kam frikën nga shirku i vogël”. Thanë (shokët e tij); O i Dërguar i Allahut! Çështë shirku i vogël? Tha: “Syfaqësia (veprimet sa për sy e faqe).”

Këtu hynë edhe veprat (ibadetet e veprat e mira) që bëhen për ndonjë pasuri të kësaj bote, p.sh. si ai që kryen haxhin për ti thënë njerëzit haxhi, ose kryen namazin si imam vetëm për pasuri ose mëson dituritë fetare dhe lufton në rrugën e Zotit vetëm për pasuri. Muhammedi, salallahu alejhi we selem, tha: “U shkatërrua robi i dinarit, u shkatërrua robi i dirhemit, u shkatërrua robi i gunës, u shkatërrua robi i kadifes, nëse i jepet gëzohet, e nëse nuk i jepet, hidhërohet”.

Ibnul-Kajjimi (rahimehullah) ka thënë: “Shirku në dëshira dhe qëllime është deti pa breg, pak kush shpëton nga ai. Ai që me punën e tij nuk dëshiroi fytyrën (kënaqësinë) e Allahut, subhanehu we teala, dhe bëri mjet diçka tjetër, përveç afrimit tek Ai dhe kërkimit të shpërblimit nga Ai, ai ka bërë shirk në qëllimin dhe dëshirën e tij. Kurse ihlasi (sinqeriteti) është të jeshë i sinqertë ndaj Allahut, subhanehu we teala, në veprat, fjalët, dëshirat dhe qëllimet e tua. Kjo është feja e pastërt e Ibrahimit me të cilën Allahu, subhanehu we teala, i urdhëroi të gjithë robërit e Tij. Ai nuk pranon diçka tjetër përveç kësaj dhe ky është realiteti i Islamit, sikurse tha Allahu, subhanehu we teala:
“Ai që dëshiron fe tjetër përveç Islamit, ajo nuk do ti pranohet atij dhe ai në botën tjetër do të jetë nga të shkatërruarit”. (Ali-Imran, 85)

Nga e gjithë kjo mund të përfundojmë se në mes shirkut të madh e të vogël ka disa dallime:
1) Shirku i madh të largon nga mileti islam kurse i vogli nuk të largon.
2) Shirku i madh të shtie në zjarr përgjithmonë kurse i vogli jo.
3) Shirku i madh shkatërron të gjitha veprat, kurse i vogli nuk shkatërron të gjitha veprat, por i shkatërron vetëm ato për syfaqësi, vepra që bëhen për interes të kësaj bote dhe veprat që u bashkangjitën këtyre.
4) Shirku i madh lejon gjakun dhe pasurinë, kurse shirku i vogël nuk i lejon ato.

Marre nga: http://www.teuhid.net/akide/es-shirk-politezmi.php