[Psikologu]

Njeriu është i lindur dhe i rritur por edhe i kultivuar që të jetë deshmi dhe vetem deshmi e një pune, vepre, emocioni, sjellje etj etj.
Një ditë mundet të bejë ndryshime, një natë ben cudira dhe një fjalë krijon dhe sheron plagë.
Bazuar ne shkrimet e shkruara ketu nuk mund te pajtohem aspak me atë se njeriu mundet krejt jeten të jetë me buzeqeshje ne fytyrë, por as vetem me lot ne fytyrë.
Kur e di që dikush me do, i shoh vetem vepren dhe asgjë me shumë, por edhe ketë duke e kuptuar se ndoshta edhe nuk ka me teper kapacitet, që të kujtohet ose rikujtohet, ne dicka se cka me pelqen mua, cka e urrej ose të thotë atë se cka nuk i pelqen ose cka i pelqen.
Fjala " te dua ", shpesh ndikon ne qetesimin e uljen e tensionit, nese kemi të bejmë me ndonjë mosmarrveshje, por pas kesaj fjale a thua qendron edhe vepra se me të vertetë njeriu nuk e do përsonin ne fjalë ose e do, sepse ne koken e njeriu , zë vendë të vecantë kjo fjalë.
Nuk do të kerkoja që dikush të me thotë se me do ose të me sqarohet se perse ndodhi ndonjë grindje e vogel e mengjesit, sepse sfera nervore dhe ajo hormoniale është cdo here ne levizje dhe ne përpunim të miliarda rruazave të ndryshme në trupin e njeriut.
Kur me kritikon dhe nuk pajtohet cdo here me mendimet e mija , atehere e dij që me don, sepse nga ketu lindë më shumë komunikimi i hapur, lind besimi dhe krijohet një gatishmeri e inteligjences për shtigjet e jetes , ku fjala e lirë duhet me doemos të jetë dominante.

Kur njerezit e njohin njer-tjetrin , aty perfundon dashuria ( Larashfuko)

Nderime